این موضوع نویدبخش یک پیشرفت بسیار مهم در فیزیک است. کار اصلی گلوبال‌ها نگه داشتن کوارک‌ها در محل‌شان و پایدار نگه داشتن اتم‌ها است. کوارک‌ها بلوک‌های سازنده پروتون‌ها و نوترون‌ها هستند.
این کارکرد باعث می‌شود که گلوبال‌ها را بخشی از نیروی هسته‌ای «قوی» محسوب کنیم که یکی از چهار نیروی اساسی همراه با گرانش، الکترومغناطیس و نیروی هسته‌ای ضعیف هستند.
تا کنون گلوبال‌ها فقط چیزهایی نظری بودند که فیزیکدانان به آنها باور داشتند اما مدرک تجربی و مشاهده ای برای آنها وجود نداشت.
گلوبال‌های منفرد حاوی هیچ ماده‌ای نیستند، آنها فقط نیرو را حمل می‌کنند، اما گلوله‌های چسبنده جرمی دارند که توسط برهمکنش‌های گلوبال‌ها ایجاد می‌شود.
اثبات وجود آنها تاییدکننده درک کنونی ما از نحوه عملکرد کیهان و مدل استاندارد فیزیک ذرات است.
در آزمایش جدید از برخورددهنده الکترون-پوزیترون پکن II در چین. برای درهم شکستن مزون‌ها، که ذرات متشکل از کوارک و آنتی کوارک هستند که توسط نیروی هسته‌ای قوی کنار هم قرار گرفته‌اند، استفاده شد.
با غربال کردن بقایای زیر اتمی حاصل از خرد کردن ذرات – یعنی چیزی حدود ۱۰ میلیارد نمونه – محققان توانستند شواهدی از ذرات با جرم متوسط 2,395 MeV/c2 را ببینند. این همان جرمی است که پیش‌بینی می‌شود گلوبال‌ها داشته باشند.
نام ذره مورد بحث را فعلا X(۲۳۷۰) گذاشته‌اند. البته برخی از محاسبات دیگر دقیقاً با آنچه محققان به دنبال آن بوده‌اند، مطابقت ندارند و نیاز به اندازه‌گیری‌ها و مشاهدات بیشتری است.
بسیاری از این تحقیقات علمی با پیشرفت‌های مداوم در تکنیک‌های ریاضی و قابلیت‌های محاسباتی امکان‌پذیر شده‌اند – که برای محاسبه تعداد زیادی از تعاملات که ممکن است از یک گلوله چسبناک سرچشمه گرفته باشند، مورد نیاز است.
به علاوه، ما اکنون تجهیزات و ابزار لازم برای بررسی اساسی‌ترین عملکرد‌های جهان طبیعی و تولید میلیارد‌ها حالت ذره‌ای لازم برای شناسایی گلوبال‌ها داریم.
منبع: یک پزشک
