اکنون با شب‌هایی که صدای واق‌واق سگِ همسایه که عاری از فرهنگ شهرنشینی یا حتی آداب نگهداری سگ هست مواجهیم که علاوه بر ظلم بر حیوان زبان‌بسته، خواب از چشمانمان می‌رباید.
زیرنویس، گروه جامعه–در گذشته‌های نه‌چندان دور صدای سگ نشان از امنیت شبانه و دلگرمی چوپانان در روز بود، اما اکنون با شب‌هایی که صدای واق‌واق سگِ همسایه که عاری از فرهنگ شهرنشینی یا حتی آداب نگهداری سگ هست مواجهیم که علاوه بر ظلم بر حیوان زبان‌بسته، خواب از چشمانمان می‌رباید.
صبح هم که با صورت پف‌کرده وارد خیابان می‌شویم باید خود را از دست سگ‌های ولگرد برهانیم تا پاچه‌مان را نگیرند و کل مسیر نگران حمله سگ به کودک دلبندمان باشیم. پیچ رادیو را هم که باز می‌کنیم، اخبار گزیدگی سگ و فوت یک هم‌وطن بر دلمان خراش می‌اندازد…
هنوز نمی‌دانیم؛ چرا این پدیدهٔ نوظهور نه متولی می‌پذیرد و نه در چهارچوب و سازوکاری هدفمند قرار می‌گیرد و چرا گره‌ای که با دست باز می‌شد با بی‌توجهی مسئولین با دندان هم نمی‌شود گشود…
