ساختار دفاعی مشکل بزرگ قلعه‌نویی/ اولین توپ روی دروازه تیم ملی با پاس خودی گل شد/ خروج شجاع، بازگشت مجید؛ مشکل باز هم حل نشد!

بازی اول در هر تورنمنتی بسیار سخت است. هنوز تیم‌ها با شرایط زمین و آب و هوای محل برگزاری مسابقات آشنا نشده و ساعت بیولوژیک بازیکنان هنوز تغییر نکرده است. تیم‌ها از یکدیگر شناختی ندارند و درون هر تیم بازیکنان خیلی با هم هماهنگ نیستند. به اصطلاح فوتبالی بدن بازیکنان هنوز باز نشده و فشار بدنسازی و مسابقات باشگاهی هنوز روی بازیکنان هست. به همه این‌ها حساسیت تورنمنت و فشار بازی اول را هم که اضافه کنیم، باید بپذیریم که نمایش یک تیم در بازی اول نمی‌تواند گویای تمام حقایق آن تیم باشد. حتی برای رشته‌های انفرادی هم این قضیه صادق است.

اما چرا باید هشدار مشکلات دفاعی در بازی با فلسطین را جدی گرفت؟ همه می‌دانند که در فوتبال امروز تیم‌ها باید ابتدا دفاع قدرتمندی داشته باشند و گل نخورند تا بعد به دنبال راهی برای گلزنی و پیروزی باشند. در دنیای مدرن یک تیم همه با هم دفاع می‌کنند و حتی اگر یک بازیکن وظایف دفاعی خود را درست انجام ندهد، آن تیم موفق نخواهد بود. داشتن دروازه‌بان خوب به شهادت خود قلعه نویی در کنفرانس قبل از بازی و به شهادت یحیی گل محمدی بعد از قهرمانی فصل قبل پرسپولیس، مهمترین رکن یک تیم است. چرا که او باید در انتها اشتباهات بقیه را جمع و مانع از باز شدن دروازه شود.

ایران به همان اندازه که در ساختار تهاجمی تیم خوبی داشت و تکلیفش قبل از جام مشخص بود، در ساختار دفاعی مشکل داشت! علیرضا بیرانوند در یک سال اخیر سه بار مصدوم شده و از زمین بیرون رفته است، درپرسپولیس هم جانشین ندارد و فشار بازی‌ها را با مصدومیت تحمل می‌کند. رامین رضاییان و مرتضی پورعلی گنجی دفاع راست و دفاع میانی فیکس تیم ملی بودند که هر دو به دلیل مصدومیت در روزهای منتهی به جام ملت‌های آسیا خانه نشین شدند. مرتضی اگرچه همراه تیم است اما ربات پاره کرده و شانس بازی ندارد. رامین هم در دقایق آخر به زمین آمد تا کم کم به اوج برگردد. در دفاع چپ که قلعه نویی بین حاج صفی و میلاد محمدی مردد بود و محمدحسین کنعانی زادگان، دیگر مدافع میانی تیم کشورمان هم در یک ماه اخیر با ورود به حواشی پاداش‌های تیم ملی به پایین‌ترین سطح روحی خود افت کرد.

ما فقط یک شجاع خلیل‌زاده را داشتیم که دیدیم او هم در نیمه اول مصدوم شد و از بازی بیرون رفت. اما این مشکلات پیش از جام ملت‌ها وجود داشت و تیم ملی باید فکری برای حل آن می‌کرد. دیدیم که با خروج شجاع خلیل‌زاده، مجید حسینی به زمین آمد و باز هم ناهماهنگی او با کنعانی زادگان در قلب دفاع کار دست ما داد. فلسطین تنها یک بار روی دروازه ما آمد که خودمان توسط سعید عزت اللهی به حریف پاس گل دادیم و همان یک توپ وارد دروازه ما شد. در نیمه دوم هم آنها فقط یک شوت بیرون محوطه زدند که بیرانوند گرفت. حال حساب کنید برابر تیم‌های مدعی و بزرگ با این ساختار ناهماهنگ دفاعی چه کار سختی داریم؟

در جام جهانی سال قبل مجید حسینی با ناهماهنگی باعث مصدومیت بیرانوند شد. تمام امید ما به زوج هماهنگ شجاع خلیل‌زاده و کنعانی زادگان بود که حالا شجاع مصدوم شده و از زمین بیرون رفته، البته امیدواریم به بازی‌های بعدی برسد اما همانطور که گفتیم ضعف ساختار دفاعی مربوط به یک نفر نیست. امیدواریم در مراحل حساس بعدی برابر تیم‌های مدعی جام این ضعف به تیم خوب ما آسیب نزند.