به گزارش زیرنویس، حسین مرادی، سرپرست هیات باستان‌شناسی درباره این یافته‌ها گفت: «بررسی باستان‌شناسی قطعه چهارم راه‌آهن زاهدان ـ زابل که بخش عمده و مهم آن از دشت سیستان و محدوده و منظر فرهنگی شهر سوخته عبور می‌کند، به انجام رسید. در این بررسی میدانی، محوطه‌هایی که در محدوده محور راه‌آهن، یعنی فاصله ۰ تا […]
به گزارش زیرنویس، حسین مرادی، سرپرست هیات باستان‌شناسی درباره این یافته‌ها گفت: «بررسی باستان‌شناسی قطعه چهارم راه‌آهن زاهدان ـ زابل که بخش عمده و مهم آن از دشت سیستان و محدوده و منظر فرهنگی شهر سوخته عبور می‌کند، به انجام رسید. در این بررسی میدانی، محوطه‌هایی که در محدوده محور راه‌آهن، یعنی فاصله ۰ تا ۲۰۰ متری آن در سمت شرق و غرب محور قرار دارند، مورد بازبینی و یافته‌های سطحی آن مورد مستندسازی قرار گرفت.»
آقای مرادی افزود: «در این بررسی میدانی ۲۳ محوطه و تپه در دو سوی خط راه‌آهن شناسایی شد که بیشتر آنها به اواخر دوره چهارم « شهر سوخته » مربوط بوده و قدمت تاریخی آنها در حدود ۲۴۰۰ تا ۲۳۰۰ پیش از میلاد (حدود ۴۳۰۰ تا ۴۴۰۰ سال) است.»
این باستان‌شناس همچنین گفت: «تپه‌های دوره‌های تاریخی و اسلامی این منطقه نیز از نظر گاه‌نگاری در رده بعدی قرار دارند و مساحت آنها از حدود یک‌دهم تا یک هکتار در نوسان بوده است.»
شهر سوخته سیستان یکی از آثار تاریخی و باستانی ۵ هزار سالهٔ متعلق به عصر برنز و هم‌دوره با تمدن جیرفت در شرق ایران به شمار می‌رود که به عنوان میراث جهانی ثبت شده است.محور راه‌آهن، که بررسی باستان‌شناسی شده است، به فاصله تقریبی ۵۰۰ متری شرق جاده زابل به زاهدان و ۶۷ کیلومتری محدوده فرهنگی و منظر شهر سوخته (سیستان و بلوچستان) قرار دارد.
