محمد جواد حجتی کرمانی: در سفری که در ایام ریاست جمهوری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به عنوان مشاور فرهنگی رئیس‌جمهوری در خدمت ایشان به شیراز رفتیم، به دعوت یکی از فرهیختگان آن دیار جناب آقای دکتر منصور رستگار فسایی در محفلی از ادبا و فرهیختگان شیراز، نخستین بار (و آخرین بار!) با مرحوم مغفور منوچهر کدیور […]
محمد جواد حجتی کرمانی: در سفری که در ایام ریاست جمهوری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای به عنوان مشاور فرهنگی رئیس‌جمهوری در خدمت ایشان به شیراز رفتیم، به دعوت یکی از فرهیختگان آن دیار جناب آقای دکتر منصور رستگار فسایی در محفلی از ادبا و فرهیختگان شیراز، نخستین بار (و آخرین بار!) با مرحوم مغفور منوچهر کدیور آشنا شدم و در همان دیدار یگانه، او را مردی نجیب و ادیب و مؤدب و مبادی آداب و خوشبرخورد و خوش‌سخن یافتم. در تهران نیز، با داماد آن مرحوم استاد عطاءالله مهاجرانی در ایام نمایندگی دوره اول مجلس و همسر ایشان سرکار خانم جمیله کدیور آمدورفت خانوادگی داشتیم.
نام خاندان کدیور (منوچهر ـ محسن و جمیله) برای اهل کتاب و مطالعه آشناست. مرحوم کدیور (و همسرشان) عنایت خاصی به این حقیر داشتند و آثارشان را از شیراز برای من پست می‌کردند.
فقدان این عزیز بزرگوار که به حق پیر خردمند فارس لقب یافت، برای همه دوستان و آشنایان از جمله این حقیر فقیر ضایعه‌ای جبران‌ناپذیر بود.
بدین‌وسیله این مصیبت بزرگ را به خانواده گرامی آن زنده‌یاد، اهالی ادب و فرهنگ خطه ادب‌پرور فارس و فرهیختگان شیرازی صمیمانه تسلیت می‌گویم. از درگاه الهی برای روح آن مرحوم، آمرزش و برای خاندان کدیور و مهاجرانی و سایر مصیبت‌دیدگان صبر و اجر مسألت دارم.
