خبر آنلاین در ادامه آورده است ، در آخرین دقایق شامگاه پنج‌شنبه ۲۶ بهمن و نیز نخستین ساعات بامداد سه‌شنبه اول اسفند ۵۷ طی دو مرحله ۸ تن از سران نظامی و امرای ارتش رژیم پهلوی به حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی تیرباران شدند. تیرباران‌شدگان مرحله‌ی نخست عبارت بودند از: ارتشبد نصیری رئیس اسبق ساواک، […]
خبر آنلاین در ادامه آورده است ، در آخرین دقایق شامگاه پنج‌شنبه ۲۶ بهمن و نیز نخستین ساعات بامداد سه‌شنبه اول اسفند ۵۷ طی دو مرحله ۸ تن از سران نظامی و امرای ارتش رژیم پهلوی به حاکم شرع دادگاه انقلاب اسلامی تیرباران شدند.
تیرباران‌شدگان مرحله‌ی نخست عبارت بودند از: ارتشبد نصیری رئیس اسبق ساواک، سپهبد مهدی رحیمی فرماندار نظامی تهران و رئیس سابق شهربانی، سرلشکر ناجی فرماندار نظامی سابق اصفهان و سرلشکر خسروداد فرمانده‌ی سابق هوانیروز. تیرباران‌شدگان گروه دوم نیز از این قرار بودند: سرلشکر امین‌افشار رئیس گارد شاهنشاهی، سرلشکر معتمدی فرمانده تیپ زرهی قزوین و فرماندار نظامی این شهر، سرتیپ ملک معاون وی و سرتیپ همدانیان رئیس ساواک کرمانشاه. بدیهی است که خبر این اعدام‌ها بلافاصله به گوش شاه که در تبعیدی ناخواسته در «مغرب» به سر می‌برد، رسید. روزنامه‌ی اطلاعات روز شنبه ۵ اسفند ۵۷، چهار روز پس از دومین اعدام‌های انقلابی درباره‌ی واکنش شاه به این ماجرا به نقل از آسوشیتدپرس از «رباط» نوشت:
شاه ایران پس از شنیدن خبر اعدام هشت ژنرال که از دوستان نزدیک و قدیمی او بودند، در یک حالت شوک و گیجی به سر می‌برد. یکی از نزدیکان شاه که هر روز با وی در کاخ مسکونی‌اش دیدار می‌کند، گفته است شاه بر آن است که اعدام ژنرال‌ها یک ضایعه برای شخص او نیز بوده است. شاه که وجود خود را باعث اعدام ژنرال‌ها می‌داند گفته است که اعدام ژنرال‌ها تنها یک عمل «انتقام‌جویانه» بوده. به گفته‌ی این مقام، دولت ایران برای حفظ قدرت نیازی به اعدام‌های بیش‌تر ندارد زیرا شاه تمام امید خود را نسبت به بازگشت به قدرت از دست داده است.
به عقیده‌ی شاه سابق اعدام ژنرال‌ها این نتیجه را نیز در بر خواهد داشت که ارتش دچار دودستگی شود و دولت را از تنها وسیله و ابزار اعاده‌ی نظم در کشور محروم سازد.
نزدیکان شاه می‌گویند شاه در نظر دارد طی اعلامیه‌ای کناره‌گیری خود را از سلطنت اعلام دارد، اما این کار را در خاک مغرب نخواهد کرد.
مقام‌های دولتی مغرب ضمن آن‌که گفته‌اند شاه می‌تواند تا هر وقت که بخواهد با همراهانش در قصر دارالسلام بماند اما در عین حال رژیم جدید ایران را به رسمیت شناخته‌اند و به طور خصوصی گفته‌اند که از رفتن شاه به یک کشور دیگر بسیار شادمان خواهند شد. یکی از همراهان شاه گفته است با آن‌که وی قصد اقامت دائم در مغرب را ندارد اما آن‌قدر از حوادث ایران تکان خورده است که فعلا نمی‌تواند تصمیم بگیرد.
این شخص گزارش روزنامه‌های اردنی را در مورد این‌که شاه دعوت مصر را پذیرفته است رد کرد و گفت این دعوت هنوز تحت بررسی است.
کشورهای دیگری که شاه می‌تواند به آن‌ها پناهنده شود، آمریکا، فرانسه، سوئیس و اسپانیا هستند. آمریکا گفته است شاه سابق هر وقت بخواهد می‌تواند در آن کشور اقامت گزیند.
بنا به گزارش‌ها شاه سابق هفته‌ی گذشته از یک توطئه‌ی ربوده شدن نجات یافته است زیرا قبلا بنا بود با هواپیمای شخصی خود از شهر مراکش به رباط برود، اما شاه بعدا ترجیح داد با اتومبیل این فاصله را طی کند. با وجود این یکی از نزدیکان شاه گفته است این خبر درست نیست که کازیرنویسن هواپیمای شهباز خواسته‌اند شاه را بربایند و به ایران ببرد شاه خود به آن‌ها گفته بود آزادند به هرکجا که می‌خواهند بروند.
شاه سابق از زمان اقامتش در رباط در میان مردم ظاهر نشده است.
