ضمیمه دانش امروز روزنامه اطلاعات نوشت: مارهای کور، حفارهای قابلی هستند و نیمی از قدیمی‌ترین انشعاب تبار مارها به آن‌ها اختصاص دارد. به‌عبارتی‌دیگر، آن‌ها به طور تقریبی ۴۶۰ گونه را از میان ۳۸۵۰ گونه مارهایی که تاکنون شناسایی شده‌اند شامل می‌شوند. محتمل است که بیش از ۶۵ میلیون سال پیش از نزدیک‌ترین خویشاوند کنونی خود یعنی […]
ضمیمه دانش امروز روزنامه اطلاعات نوشت: مارهای کور، حفارهای قابلی هستند و نیمی از قدیمی‌ترین انشعاب تبار مارها به آن‌ها اختصاص دارد. به‌عبارتی‌دیگر، آن‌ها به طور تقریبی ۴۶۰ گونه را از میان ۳۸۵۰ گونه مارهایی که تاکنون شناسایی شده‌اند شامل می‌شوند.
محتمل است که بیش از ۶۵ میلیون سال پیش از نزدیک‌ترین خویشاوند کنونی خود یعنی Alethinophidiaمنشعب شده باشند. بر اساس مطالعات دانشمندان، اجداد تمامی مارهایی که اکنون در سیاره زمین زندگی می‌کنند محتملاً تیزبین‌تر از مارهای حفار کنونی بوده‌اند. تحلیل داده‌های توالی ژنی همه گونه‌های مارهای کور (Scolecophidia)نشان داده است که ۷ ژن از میان ۱۲ ژن مرتبط با دید نور روشن bright-light visionکه بیشتر گونه‌های مار و مارمولک دارا هستند در مارهای کور وجود ندارند. این نشان می‌دهد که طی ده‌ها میلیون سال تاریخ فرگشت از دست دادن ژن‌های دیداری به میزان گسترده‌ای رخ داده است، مشابه از دست دادن ژن‌های بینایی که در پستانداران حفار با دید ضعیف مشاهده شده‌است.
این واقعیت فرضیه‌ای را که طبق آن تمامی مارهای دنیای امروز از مارهای حفار فرگشت یافته‌اند را به چالش می‌کشد چون ژن‌های بینایی که در کورمارها از بین رفته‌اند در بیشتر مارهای دیگر وجود دارند. دانشمندان وارونه شدن این‌گونه نقص‌های ژنتیکی را بسیار نامحتمل می‌دانند.
