چه می‌کنه این مهندس تراکتور…

فوتبال ایران همیشه با معضل خارجی‌های ضعیف روبرو بوده و انگار قرار نیست این مشکل دست از سر ما بردارد. بازیکن و مربی خارجی باید فراتر از نیروهای بومی باشند تا علاوه بر موفقیت کوتاه مدت به رشد فوتبال در بلند مدت نیز کمک کنند. اما در فوتبال ما بر خلاف بسیاری نقاط دیگر دنیا این  خارجی‌ها هستند که از ما یاد می‌گیرند و البته که استثنا هم همیشه هست، خارجی‌هایی با کیفیت فنی بالا که جلوه خاصی به آب و رنگ این فوتبال می‌دهند.

مهندس تراکتور طی دو سال اخیر یکی از همین استثناها بوده که با درخشش عجیب و غریب رکوردهای فوتبال ما را هم بهبود بخشیده است. هافبکی که در همان نیم فصل اول سال قبل کیفیتش را جوری نشان داده بود که همه بزرگان فوتبال او را می‌خواستند. ریکاردو آلوز سال قبل رکورد پاس گل در لیگ برتر حرفه‌ای را شکست و جالب اینجاست که با وجود شناخت تیم‌ها از او و یارگیری مستقیم در هر مسابقه این فصل نیز کماکان کار خودش را می‌کند.

آلوز نمونه بارز بازیکنانی است که گلسازی را بیشتر از گلزنی دوست دارند اما این به معنی ناتوانی او در گل زدن نیست. اصولاً بازیکنی که آنقدر تکنیک قوی دارد که می‌تواند بهترین پاس‌ها را بدهد، محال است در زدن ضربه آخر مشکل داشته باشد. او این فصل برای تراکتور ۷ پاس گل داده و با اقتدار در صدر گلسازان ماست اما تا اینجا فقط یک گل در هفته ششم به شمس آذر زده بود که خیلی‌ها از همین مسئله به عنوان دلیلی برای انتقاد استفاده می‌کردند که چرا مهندس تراکتور گل نمی‌زند؟ و ریکاردو آلوز این هفته جواب همه انتقادات را به بهترین شکل داد. گلی که او وارد دروازه مس در رفسنجان کرد، با فاصله بهترین گل این هفته و یکی از بهترین گل‌های فصل خواهد بود.

البته در همین هفته و در بازی هوادار مقابل ذوب آهن داریوش شجاعیان با همان پای چپ گلی شبیه به این گل زده بود اما حرکت آلوز ده‌ها متر دورتر از شجاعیان آغاز شد و از فاصله به مراتب دورتری به سمت دروازه شلیک کرد و در نهایت انحنایی که توپ آلوز برداشت و دقت ضربه او از آن فاصله نمونه‌ای است که پیش از این از نابغه‌ای چون مسی دیده بودیم. ریکاردو آلوز دومین گل فصلش را با بالاترین کیفیت در استاندارد جهانی زد!