تیم‌های خوزستانی در فصل بیست و سوم لیگ حرفه‌ای حال و روز خوبی ندارند. خوزستان که مهد فوتبال در ایران است و در طول تاریخ همیشه تغذیه کننده تیم‌های ملی ما بوده است. این بار فرقی هم بین آبادان و اهواز نیست. فرقی هم بین تیم ثروتمند و پرافتخار فولاد با تیم با بضاعت کمتر […]
تیم‌های خوزستانی در فصل بیست و سوم لیگ حرفه‌ای حال و روز خوبی ندارند. خوزستان که مهد فوتبال در ایران است و در طول تاریخ همیشه تغذیه کننده تیم‌های ملی ما بوده است.
این بار فرقی هم بین آبادان و اهواز نیست. فرقی هم بین تیم ثروتمند و پرافتخار فولاد با تیم با بضاعت کمتر یعنی صنعت نفت و استقلال خوزستان هم نیست. تیم‌های خوزستانی در نیمه دوم جدول جا خشک کرده و انگار قرار نیست به جایی که استحقاقش را دارند و انتظار هواداران است، برسند.
اما فکر می‌کنید ریشه این مشکل کجاست؟ وقتی هیچ تفاوتی بین یک تیم پولدار و کمتر پولدار – نه بدون پول – وجود ندارد، یعنی مسئله پول نیست. بین تیمی که دو بار قهرمان لیگ برتر شده و کلکسیون تمام جام‌های فوتبال ایران را دارد، یعنی فولاد با صنعت نفت آبادان هم تفاوتی نیست.
از نظر استعداد و بضاعت فردی هم که خوزستان هرگز دستش خالی نبوده پس مشکل تنها به مدیریت برمی‌گردد و تمام!
نگاه کنید به حال و روز تیم‌های خوزستانی در این فصل که فقط استقلال خوزستان تاکنون دست به تغییر مربی نزده! آن هم سیروس پورموسوی که از شروع این فصل نخستین کاندیدای تغییر روی نیمکت‌های لیگ برتر بود!
سیروس پورموسوی از همان هفته چهارم نخستین تهدید به برکناری را دریافت کرد و تا همین هفته قبل خطر اخراج را بالای سر خود می‌دید اما در کمال تعجب او هنوز نرفته و در عوض فولاد و صنعت نفت رکوردهای تغییر را شکستند!
در مورد فولاد زیاد نوشته‌ایم و حالا عبدالله ویسی آمده و نخستین بازی مساوی کرد. بشنوید از صنعت نفت آبادان که فصل را با خود عبدالله ویسی شروع کرد و در نیم فصل فستیوالی رنگارنگ از کاندیداهای جایگزینی او داشت!
آبادانی‌ها با شفر قرارداد بستند، سپس فراز کمالوند به آبادان رفت و نامش به عنوان مربی اعلام شد اما هیچکس نفهمید چرا و چطور از او عبور کردند! بعد اسم ساکت الهامی آمد، بعد نوبت محرم نوید کیا شد و سرانجام این نیمکت به سهراب بختیاری‌زاده رسید.
صنعت نفت از شروع دور برگشت تا اینجا ۶ بازی را از دست داده و حالا سهراب را برکنار تا فراز کمالوند را دوباره سکاندار کند. کسی که در لیگ هفدهم روی نیمکت همین تیم بود و قبل و بعد از آن نیز بارها کاندیدای مربیگری در آبادان شده بود!
با این شرایط و با طلسم نبردن در آبادان، حالا خطر افتادن به دسته پایین‌تر از همیشه نزدیک‌تر است. فراز کمالوند تنها ۹ بازی فرصت دارد تا تیم آبادانی را در لیگ برتر حفظ کند. سوال اینجاست که اگر قرار بود او بیاید، چرا در همان نیم فصل آمدنش وتو شد؟ حتماً باید تیم ۶ بازی و ۱۸ امتیاز را از دست می‌داد؟
و اینکه آیا اساساً کمالوند قادر به حفظ صنعت نفت در این فرصت کوتاه خواهد بود؟ فراموش نکنیم که در یک سوم پایانی لیگ امتیازات به جان تیم‌ها بستگی دارد و ماندن بسیار سخت می‌شود و جبران فاصله امتیازات تا منطقه امن برای بقا سخت‌تر…
به خاطر فوتبال هم که شده امیدواریم این انتخاب آخر آبادانی‌ها درست باشد. حیف است که لیگ برتر حرفه‌ای داشته باشیم و آبادان و انزلی یا قائمشهر در آن نماینده‌ای نداشته باشند اما هیچکدام این‌ها دلیل نمی‌شود که چشم به روی ضعف مدیریت در این تیم‌ها ببندیم.
بیشتر بخوانید: حکم بازداشت رئیس سابق فدراسیون فوتبال اسپانیا صادر شد/ او به محض بازگشت به کشور دستگیر می‌شود!
فوتبال 
پرسپولیس
استقلال
