دنیای اقتصاد نوشت: در یک نظرسنجی این سوال مطرح شد که آیا آمار رسمی با احساس شما مطابقت داشته است؟ در این نظرسنجی ۸۵درصد مردم اعلام کرده‌اند که احساس آنها از رشد قیمت‌ها بیش از ۴۱درصد بوده است. اما چرا احساس مردم بیشتر از نرخ تورم است؟ می‌توان چند عامل را برای این تفاوت نام برد. […]
دنیای اقتصاد نوشت: در یک نظرسنجی این سوال مطرح شد که آیا آمار رسمی با احساس شما مطابقت داشته است؟ در این نظرسنجی ۸۵درصد مردم اعلام کرده‌اند که احساس آنها از رشد قیمت‌ها بیش از ۴۱درصد بوده است. اما چرا احساس مردم بیشتر از نرخ تورم است؟ می‌توان چند عامل را برای این تفاوت نام برد.
نخست اینکه احساس بیشتر رشد قیمت‌ها نسبت به آمار رسمی امری غیرطبیعی نیست و در بسیاری از کشورها این احساس وجود دارد، اما با توجه به نرخ بالای تورم در ایران، به‌خصوص در ۵ سال اخیر، این اختلاف بیشتر هم خواهد بود.
نکته دیگر اینکه شاخص بهای مصرف‌کننده براساس سبد متنوعی از کالاها محاسبه می‌شود، اما عمده احساس مردم از تورم بیشتر معطوف کالاهای خوراکی یا کالاهای مصرفی روزانه است.
نکته سوم این است که این آمارها برای همه دهک‌های درآمدی محاسبه شده و یک نرخ متوسط است؛ این در حالی است که اثر افزایش قیمت‌ها برای هر شخص یا هر خانوار متفاوت است.
در نهایت نکته نهایی این است که تورم بالا در اقتصاد ایران بلای جان خانوارها شده است و این موضوع باعث شده که شرایط زندگی سخت شود. این موضوع در پنج سال اخیر وضعیت را سخت‌تر کرده و اکثر مردم برای امرار معاش با مشکل روبه‌رو شدند. بنابراین برای دور شدن تورم از ذهن مردم نیاز به یک دوره بلندمدت ثبات قیمت‌ها و برنامه مشخص برای مهار تورم است.
باید توجه کرد که کاهش تورم، به معنی کاهش قیمت‌ها نیست، بلکه به این معنی است که اندازه رشد قیمت‌ها کمتر از قبل شده است.
