به گزارش سلام نو آنطور فرادید نوشته است در تصوری که عامه مردم از مرگ دارند، تجزیه سریع بدن، به ویژه بافت‌های نرم، امری بدیهی است. با این حال، یافته‌های جدیدی که توسط محققان دانشگاه آکسفورد به رهبری دکتر الکساندرا مورتون هیوارد ارائه شده، این تصور را به چالش می‌کشد. مطالعه اخیر نشان می‌دهد که […]
به گزارش سلام نو آنطور فرادید نوشته است در تصوری که عامه مردم از مرگ دارند، تجزیه سریع بدن، به ویژه بافت‌های نرم، امری بدیهی است. با این حال، یافته‌های جدیدی که توسط محققان دانشگاه آکسفورد به رهبری دکتر الکساندرا مورتون هیوارد ارائه شده، این تصور را به چالش می‌کشد.
مطالعه اخیر نشان می‌دهد که مغز انسان، برخلاف تصور قبلی که از ضعیف‌ترین و زودتر تجزیه شونده اندام‌ها داشتیم، می‌تواند در شرایط مناسب، هزاران سال سالم باقی بماند.
این کشف شگفت‌انگیز، بر اساس بررسی آرشیوی جهانی از ۴۴۰۰ مغز انسان سالم و حفظ شده از سراسر جهان، از جمله قطب شمال یخی تا بیابان‌های خشک مصر باستان، انجام شده است.
مغزهایی که از گذر زمان سربلند بیرون آمده‌اند
در حالی که تصور می‌شد مغز به دلیل فقدان بافت همبند و غنی بودن از چربی، به سرعت پس از مرگ تجزیه شود، اما شواهد نشان می‌دهد که این اندام حیاتی، در شرایطی که جلوی پوسیدگی را می‌گیرد، می‌تواند بسیار مقاوم‌تر از آنچه قبلاً تصور می‌شد باشد.
دکتر مورتون هیوارد در این باره می‌گوید: “مغز معمولاً به سرعت مایع می‌شود. اما من در کالبدشکافی‌ها با مواردی مواجه شدم که مغز علیرغم تجزیه کامل بدن، دست‌نخورده باقی مانده بود.”
این کشف تصادفی، جرقه‌ای برای جستجوی نمونه‌های مشابه در میان سوابق باستان‌شناسی شد. جستجویی که منجر به کشف مغزهای سالمی شد که قدمت آنها به ۱۲۰۰۰ سال قبل و از تمام قاره‌ها به جز قطب جنوب می‌رسید.
رمزِ پایداری مغز در چیست؟
محققان در حال حاضر در حال بررسی عواملی هستند که به حفظ این مغزها در گذر هزاران سال کمک کرده‌اند. انجماد، آفتاب‌زدگی و کم‌آبی از جمله این عوامل هستند.
با این حال، هنوز مشخص نیست که چرا سایر اندام‌های بدن در حالی که مغز سالم باقی مانده، تجزیه شده‌اند.
یکی از فرضیه‌ها این است که ترکیب شیمیایی منحصر به فرد مغز، به ویژه نسبت متعادل پروتئین‌ها به چربی‌ها، در حفظ آن در برابر عوامل محیطی مانند فلزات نقش دارد.
گشودن دریچه‌ای به سوی گذشته و آینده
این کشف نه تنها دیدگاه ما را نسبت به پایداری مغز انسان تغییر می‌دهد، بلکه گنجینه‌ای از اطلاعات را در مورد تکامل انسان، سلامت و بیماری‌های باستانی در اختیار ما قرار می‌دهد.
مورتون هیوارد معتقد است که مطالعه این “آرشیو دست‌نخورده” می‌تواند به درک عمیق‌تر از رشد و اختلالات عصبی، از جمله آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل، منجر شود.
او می‌گوید: “مغزهای باستانی حاوی اطلاعات دیرینه‌زیستی جدید و منحصر به فردی هستند که می‌تواند درک ما را از سلامت و سبک زندگی اجدادمان دگرگون کند.”
آینده‌ای روشن برای تحقیقات مغز
در حال حاضر، کمتر از ۱ درصد از این آرشیو عظیم مورد بررسی قرار گرفته است. این موضوع نشان‌دهنده فرصت‌های تحقیقاتی بی‌پایانی است که در انتظار کشف شدن هستند.
مطالعه مغزهای باستانی می‌تواند به درک بهتر ما از تاریخ بشر، سلامت و بیماری، و در نهایت، به یافتن راه‌حل‌هایی برای برخی از چالش‌های بزرگ دنیای امروز کمک کند.
