به گزارش «اطلاعات آنلاین»، دو روز قبل در جلسه ای مهم تکلیف مالکیت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس مشخص شد. در آن جلسه مشخص شد که ۸۵ درصد از سهام باشگاه استقلال از سوی شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس، شرکت‌های تابعه آن شامل پتروشیمی بندر امام، پتروشیمی بوعلی سینا، پتروشیمی شهید تندگویان، پتروشیمی پارس و […]
به گزارش «اطلاعات آنلاین»، دو روز قبل در جلسه ای مهم تکلیف مالکیت دو باشگاه استقلال و پرسپولیس مشخص شد.
در آن جلسه مشخص شد که ۸۵ درصد از سهام باشگاه استقلال از سوی شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس، شرکت‌های تابعه آن شامل پتروشیمی بندر امام، پتروشیمی بوعلی سینا، پتروشیمی شهید تندگویان، پتروشیمی پارس و شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس واگذار شد و همین مقدار از سهام باشگاه پرسپولیس نیز به بانک‌های شهر(۳۰ درصد)، ملت (۲۰ درصد)، تجارت (۲۰ درصد)، صادرات (۵ درصد)، رفاه (۵ درصد) و اقتصاد نوین (۵ درصد) انتقال پیدا کرد.
این واگذاری که به جبر کنفدراسیون فوتبال آسیا و برای فرار از حذف دو تیم از رقابت های لیگ قهرمانان آسیا اتفاق افتاد با تبلیغات گسترده ای روبرو شد و برخی مسئولان دولتی و ورزشی آن را یک موفقیت بی نظیر نامیدند اما در عین حال که این واگذاری نوعی پوست اندازی برای دو باشگاه به حساب می آید، به موازات این اتفاق جنگی زیر پوستی برای بقا به جریان افتاده است که جای نگرانی دارد.
علی خطیر به عنوان مدیرعامل استقلال که از جایگاه متزلزلی نزد هواداران استقلال برخوردار است خود را لبه پرتگاه می بیند و گفته می شود که خریدار جدید آبی ها برای تغییرات مدیریتی دست به کار شده است. البته شنیدن این خبر که برخی مدیران امتحان پس داده و مردود شده پشت در باشگاه هستند نیز بیش از لابی های مدیران کنونی برای بقا نگران کننده خواهد بود.
در آن روی سکه رضا درویش که وی نیز صحبت از برکناری اش در پایان فصل شنیده می شد در تلاش است تا با رایزنی های خود با مدیران بانک شهر (صاحب ۳۰ درصد از سهام پرسپولیس) ماندگار شود و برخی بر این نظرند که وی با حمایت بانک شهری ها روی صندلی خود خواهد ماند اما این بحث وجود دارد که در دوره همین مدیر اقساط قابل توجهی از وام پرسپولیس از بانک شهر پرداخت نشد و یا به تعویق افتاد. از سوی دیگر بانک شهر به تنهایی نمی تواند برای آینده مدیریتی این باشگاه تصمیم بگیرد.
این موضوع وقتی در کنار برخی شنیده ها مبنی بر احتمال بازگشت مدیرانی مردود قرار می گیرد مشخص می شود که به رغم فرار دو باشگاه از حذف از لیگ قهرمانان آسیا و سر و سامان گرفتن وضعیت مالکیت شان اما با خطر مدیران لابی گر روبرو است که برخی از آنها در گذشته کم در این فوتبال شیرین کاری نداشته اند.
