وقتی در اولین بازی فیفادی قبلی در ماه سپتامبر یا شهریور ژاپن در خانه آلمان ۴ گل به مانشافت زد، نوشتیم صدای این زنگ خطر را بشنوید. ژاپن آن بازی را ۴-۱ برد و در بازی بعدی همان فیفادی ۴-۲ ترکیه را شکست داد. حالا دیگر خطر بیخ گوش بود و همه از آن حرف […]
وقتی در اولین بازی فیفادی قبلی در ماه سپتامبر یا شهریور ژاپن در خانه آلمان ۴ گل به مانشافت زد، نوشتیم صدای این زنگ خطر را بشنوید. ژاپن آن بازی را ۴-۱ برد و در بازی بعدی همان فیفادی ۴-۲ ترکیه را شکست داد. حالا دیگر خطر بیخ گوش بود و همه از آن حرف میزدند.
ژاپن طی ۲۰ سال رکورد ما در جام ملتها را شکست و با چهار قهرمانی در هزاره سوم پرافتخارترین تیم آسیا شد. ژاپن جای ما در صدر رنکینگ فیفا به عنوان بهترین تیم آسیایی را گرفت، در فوتسال اقتدار ما را به چالش کشید و نمایندگانش در لیگ قهرمانان آسیا همیشه ما را ناکام کردند؛ حتی در تهران و در ورزشگاه آزادی دست ما به جام نرسید…
ژاپن در نیمه نهایی جام ملتهای قبل با سه گل ما را تنبیه کرد و اجازه نداد طلسم رفتن به فینال را بشکنیم. لژیونرهای ژاپن در اروپا از افتخارات ستارههای ما رد شدند و خلاصه اینکه بزرگترین مدعی ما در جام ملتهای پیش رو بدجوری آماده است.
اینکه ژاپن چطور به اینجا رسید را بارها گفتهایم اما مسئله فعلی این است که در فیفادی اکتبر ژاپن دوباره ۴ گل زد، این بار کانادا را ۴-۱ برد. البته که ما هم اردن را ۳ یک شکست دادیم…
در فوتبال چیزی قابل پیشبینی نیست. ایرانیها مرد کارهای بزرگ هستند و قطعاً امیدواریم کمبودها را با غیرت و توانایی بچهها جبران کنیم اما رقیب را نباید دست کم گرفت. ژاپن هر بار که گام به زمین میگذارد زنگ هشدار را برای کل آسیا به صدا در میآورد. حالا کره جنوبی، استرالیا، عربستان، قطر، امارات، عراق و دیگران هیچ!