در مطلب روزنامه جمهوری اسلامی درباره مهاجران افغان آمده است. متأسفانه در برابر هشدار‌های دلسوزانه و خیرخواهانه اصحاب رسانه، فعالان سیاسی و جامعه شناسان که فقدان نظارت بر ورود اتباع افغانی و جولان دادن آن‌ها در نقاط مختلف کشورمان را یک خطر مهم می‌دانند، بعضی از مسئولین، که مسئولیت نظارت بر امور اتباع بیگانه برعهده […]
در مطلب روزنامه جمهوری اسلامی درباره مهاجران افغان آمده است.
متأسفانه در برابر هشدار‌های دلسوزانه و خیرخواهانه اصحاب رسانه، فعالان سیاسی و جامعه شناسان که فقدان نظارت بر ورود اتباع افغانی و جولان دادن آن‌ها در نقاط مختلف کشورمان را یک خطر مهم می‌دانند، بعضی از مسئولین، که مسئولیت نظارت بر امور اتباع بیگانه برعهده آنهاست، این هشدار‌ها را نوعی افغان ستیزی دانسته و حتی آن را متهم به وابسته بودن به گروهک منافقین کرده‌اند!
این احتمال وجود دارد که منافقین هم در ماجرای اتباع بیگانه و مشخصاً اتباع افغانستانی اهدافی را دنبال کنند، ولی حتی اگر چنین چیزی وجود داشته باشد، نباید آن را بهانه‌ای برای چشم‌پوشی بر واقعیت تلخی قرار داد که اکنون از ناحیه ورود سیل‌آسای اتباع غیرمجاز افغانستانی به کشورمان در حال گسترش است و کشور را به شکل بی‌سابقه‌ای تهدید می‌کند.
مسئولان نظارتی و امنیتی باید از هشدار‌های خیرخواهان استقبال کنند و بر تلاش‌های خود در جهت نظارت بر ورود، رفتار‌ها و سفر‌های داخلی اتباع بیگانه بیفزایند و برای کسب موفقیت‌های بیشتر در این زمینه از مشورت و اظهارنظر اصحاب رسانه، فعالان سیاسی، جامعه شناسان، اساتید دانشگاه و نویسندگان حداکثر بهره را ببرند.
پیشنهاد می‌کنیم مسئولان ارشد کشور به صورت ناشناس و بدون تشریفات و پس‌فنگ و پیش‌فنگ به شهر‌های مختلف سفر کنند و به میان مردم بروند و از نزدیک به میزان حضور افاغنه در جامعه ایرانی پی ببرند و با رفتار‌ها و عملکرد‌های آنان آشنا شوند. اگر فرصت این کار را در سطح گسترده کشوری ندارید، به همین تهران و حداکثر شهرری و مناطق جنوب تهران سری بزنید تا از عمق فاجعه‌ای که در راه است مطلع شوید. این واقعیت را هم باور کنید که با چشم خود دیدن و با گوش خود شنیدن، تفاوت زیادی با خواندن گزارش‌های اطرافیان و دستگاه‌ها دارد. «شنیدن کِی بود مانند دیدن» را برای چنین روزهائی گفته‌اند.
بهیچوجه نمی‌خواهیم بگوئیم ما ایرانیان نباید از مردم افغانستان در کشورمان میزبانی کنیم. ما ایرانیان این کار را چند دهه است که انجام می‌دهیم و در استقبال و پذیرائی از پناهندگان افغانستانی به کشورمان کارنامه درخشانی داریم. این میزبانی را تا زمانی که لازم باشد و تا وقتی که مشکلات افغانستان بطور کامل حل شود باید انجام بدهیم.
نکته‌ای که هشدار دهندگان این روز‌ها درصدد جا انداختن آن در ذهن مسئولین هستند اینست که هجوم بی‌سابقه اتباع افغانی به کشورمان آنهم در شرایطی که می‌دانیم گروه تکفیری – تروریستی طالبان برخلاف لاف‌های دوستی که می‌زند اهداف شومی دارد و برای اجرای توطئه‌های آمریکا در ایران برنامه دارد، چنین هجومی باید مسئولین کشورمان را به فکر ایجاد موانعی برای ورود این افراد و بازگرداندن آنان بیاندازد. خود مسئولان اعتراف می‌کنند که چند میلیون افغانی غیرمجاز در ایران حضور دارند. آیا با توجه به احتمال خطری که از ناحیه دشمنان امنیت ما وجود دارد، ما حق داریم نسبت به حضور چند میلیون افغانی غیرمجاز که احتمال وابسته بودن بسیاری از آن‌ها به طالبان وجود دارد بی‌تفاوت باشیم؟!
ممکن است مسئولان نظارتی و امنیتی ما به طالبان خوشبین باشند و وقایعی از قبیل آنچه در مشهد و شاهچراغ رخ داده است را به نوعی توجیه کنند و درصدد تطهیر طالبان برآیند. با اینحال، آیا احتیاط کردن در مورد خطری که بسیاری از دلسوزان و حتی صاحبنظران خود افغانستان گوشزد می‌کنند و درباره آن هشدار می‌دهند یک ضرورت نیست؟!
ما اکنون در تمام شهر‌ها و حتی روستا‌ها در شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز کشورمان شاهد حضور غیرعادی افغانی‌های غیرمجاز و رفت و آمد‌ها و حتی سلطه آنان بر کسب و کار و امور اقتصادی کشورمان هستیم. آیا این واقعیت‌ها را نباید هشدار‌های جدی تلقی کنیم؟! مطمئن باشید به گردن این و آن انداختن جریان مخالفت با اتباع افغانی غیرمجاز، هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد و چه بسا روزی فرا برسد که از این فرافکنی‌ها پشیمان شوید که البته در آن زمان، پشیمانی سودی نخواهد داشت.
