به گزارش «اطلاعات آنلاین»، شاید به جرات بتوان بزرگترین مشکل فوتبال ایران در رده ملی و باشگاهی را ضعف در ساختار تدافعی دانست، اتفاقی که ظاهرا کمتر مربی‌ای برای عبور از آن راهکار دارد و یا اگر هم دارد فقر مدافعان پرشمار قابل اتکا برای پوشش این ضعف دست آن‌ها را بسته است. بعد از […]
به گزارش «اطلاعات آنلاین»، شاید به جرات بتوان بزرگترین مشکل فوتبال ایران در رده ملی و باشگاهی را ضعف در ساختار تدافعی دانست، اتفاقی که ظاهرا کمتر مربی‌ای برای عبور از آن راهکار دارد و یا اگر هم دارد فقر مدافعان پرشمار قابل اتکا برای پوشش این ضعف دست آن‌ها را بسته است.
بعد از آنکه تیم ملی فوتبال کشورمان در دیدار با ازبکستان اسیر این ضعف شد و بازی دو بر صفر برده را در نیمه مربیان با تساوی عوض کرد، حالا استقلال جواد نکونام شبیه آن اتفاق را تجربه کرده و اینبار هم ردپای مدافعان در این ماجرا نمایان است. استقلال که از ابتدای فصل بیشترین تغییرات و آزمون و خطا‌ها را در مرکز خط دفاعی خود داشته است، پس از تغییر رویکرد در این زمینه و رفتن به سمت دفاع سه نفره امیدوار بود تا مشکلاتش به حداقل برسد، اما مصدومیت محمدحسین مرادمند برنامه‌های جواد را با اختلال مواجه کرد؛ دقیقا همان اتفاقی که برای امیر قلعه نویی پس از مصدومیت مرتضی پورعلی گنجی افتاد و متعاقب آن دامنه اش به پرسپولیس یحیی گل محمدی رسید و وی نیز در غیاب پورعلی گنجی مجبور به تغییراتی در سازمان دفاعی اش شد.
جدا از این بحث که فوتبال ایران چنان با فقط مدافع وسط شش دانگ مواجه است که با رفتن یکی مثل پورعلی گنجی هم تیم ملی و پرسپولیس کاسه چه کنم چه کنم در دست می‌گیرند، باید به نقش مربیان هم اشاره کرد که هنوز نتوانسته اند برای پوشش دادن این ضعف‌ها اقدامی مثبت انجام دهند.
