برای بچه های امروز که از قصه تعریف کردن فراری هستند، نقل هزارباره یک قصه قدیمی، شاید جاذبه چندانی نداشته باشد. قصه های ما در دوران ماضی، راستش هیچ ربطی به نسل امروز ندارد. آنها هیچ گناهی مرتکب نشده اند؛ تازه از ما امروزی تر و مدرن تر هستند. اینکه آنها ۸ آذر ۱۳۷۶ را […]
برای بچه های امروز که از قصه تعریف کردن فراری هستند، نقل هزارباره یک قصه قدیمی، شاید جاذبه چندانی نداشته باشد. قصه های ما در دوران ماضی، راستش هیچ ربطی به نسل امروز ندارد. آنها هیچ گناهی مرتکب نشده اند؛ تازه از ما امروزی تر و مدرن تر هستند. اینکه آنها ۸ آذر ۱۳۷۶ را ندیده اند یا تجربه ای در حد صعود فوتبال ایران به جام جهانی را معجزه نمی دانند، تقصیری متوجه شان نیست. ایراد کار ما این است که زیاد برایشان قصه تعریف می کنیم و بر طبل خیالبافی ها خود مدام می کوبیم.
بله، ماجرای یک صعود به جام جهانی، همه روایت ما از یک داستان قدیمی است. تیم ملی ایران با زحمات فراوان تعدادی از مربیان و بازیکنان ملی پوش، اراده صعود داشت و قرار بود پس از ۲۰ سال، جواز جام جهانی را بگیریم. اتفاقی که سرانجام در ملبورن رخ داد و ایران با درخشش ستاره های آن روزگار، از تله بزرگ استرالیا عبور کرد.
گل خداداد عزیزی، میلیون ها نفر را به خیابان ها کشاند اما این قصه تکراری که جوانان امروز را خسته و مایوس می کند، با کارناوال شادی و خودجوش خیابان های تهران می تواند یک ماجرای دراماتیک قلمداد شود. وای که عجب روز زیبایی بود بچه ها؛ چقدر در تهران خوش گذشت. مردم با صعود تیم ملی به جام جهانی سراز پا نمی شناختند.
مهم نبود اهل فوتبال هستی یا نه، بازیکنان تیم ملی و حریفانشان را می شناسی یا نه؛ مهم نبود که فوتبال را دوست داری یا از آن متنفری! حتی همسایه هایی که از کوبیدن توپ فوتبال به در و دیوار و جیغ و دادهای بچه های کوچک در امان نبودند، در کارناوال شادی ایران شرکت کردند.
حماسه ای بود کم نظیر در نوع خودش که بی تعارف، دیگر در ایران تجربه اش نکردیم. ما دیگر نمی خواهیم برای شما قصه تعریف کنیم. دیگر دوست نداریم از خاطرات نسل خودمان بگوییم. ما با شما هستیم. در گوشه ای از این فضای رسانه ای که حرف دل شما را بزنیم. خاطره ۸ آذر گرامی است اما جوانان نسل جدید، تیم ملی تازه و قدرتمند می خواهند. بچه هایی که از پروژه صعود به جام جهانی عبور کرده اند. بچه های این نسل قهرمانی در آسیا را مطالبه می کنند. صعود به دور دوم جام جهانی را می خواهند. ما می خواهیم راوی قصه های امروزی باشیم. ۸ آذر برای همه ما عزیز است اما سالهای سال از تاریخ آن گذشته و همه از این پروسه عبور کرده ایم. همه در انتظار شنیدن قصه های تازه تر هستیم که دیگر غصه خوردن بس است؛ واقعا بس است…
فوتبال 
پرسپولیس
استقلال
