شاهکار الماس بوشهری؛ نیمه پر و خالی لیوان/ درخشش سرخابی‌های سابق بدون حضور در تیم ملی

خبر درخشش مهدی قایدی در بازی این هفته لیگ امارات از دو جهت بیشتر قابل بررسی است. صد البته که اولین حس ما بعد از شنیدن این خبر خوشحالیست، خوشحالی از درخشش یک ایرانی در آن سوی مرزها که نام کشورمان را بالا می‌برد اما این خبر دو نیمه پر وخالی لیوان را هم به رخ می‌کشد.

درخشش قایدی از نظر فوتبالی خبر بسیار خوبی است. ستاره تکنیکی سابق استقلال تا امروز در تیم ملی موفقیت چشمگیری نداشته اما کیست که شک داشته باشد یک قایدی آماده چقدر می‌تواند در جام ملت‌ها به کار فوتبال ما بیاید. خیلی از بازیکنانی که در جام ملت‌ها به عنوان رقیب مقابل ما صف‌آرایی می‌کنند در لیگ امارات بازی می‌کنند و در بازی‌های داخلی کشورهای عربی نیز تجربه بازی مقابل آنها خیلی به تیم ملی ما کمک خواهد کرد.

قایدی و نوراللهی تنها نمایندگان فوتبال ما در لیگ امارات هستند که تجربه آنها مقابل نام‌های بزرگ و این پیروزی‌ها در رقابت‌های باشگاهی، وزنه روحی را به نفع ملی ما سنگین‌تر می‌کند. حتی اگر هردو در اردوی اخیر تیم ملی غایب بوده باشند!

به لحاظ فنی نیز حضور یک قایدی درخشان زنگ خطریست برای وینگرهای تیم ملی که بدانند یک مدعی ۱۰۰ درصدی روی نیمکت دارند. محمد محبی و علیرضا جهانبخش همین حالا هم در اردوی تیم ملی رقبای سرسختی دارند. از مهدی ترابی که در بازی آخر جانشین اول جهانبخش بود تا «علی قلی‌زاده» که قطعاً در اردوی بعدی دعوت می‌شود. مهرداد محمدی هم هست که با استقلال صدر نشین لیگ برتر است. پس در کنار ستاره فعلی استقلال، ستاره سابق این تیم هم خیلی می‌تواند به تیم ملی کمک کند.

اما جنبه دیگر که متاسفانه برخلاف این جنبه، احساس خوبی به ما نمی‌دهد. نگاه کنید به اسامی که در همین مسابقه مقهور هنر قایدی شده‌اند؛ از آندرس اینیستای بزرگ که بی‌تردید از بهترین هافبک‌های تاریخ است تا پاکو آلکاسر که  در سال‌های اخیر در بوندسلیگا و لالیگا هر هفته شاهد هنرنمایی اش بوده‌ایم.

حالا آنها در لیگ امارات و در یک مسابقه باشگاهی مقابل الماس بوشهری دست تسلیم را بالا بردند، آفرین به جواهر ایرانی و افسوس که لیگ ما نمی‌تواند چنین ستاره‌هایی را در خود ببیند…