امارات همچنان به آب‌رسانی به دبی با استفاده از شیرین‌کردن آب خلیج فارس ادامه می‌دهد که خطر بزرگی برای سومین خلیج بزرگ جهان به‌حساب می‌آید. این روش حدود ۵ دهه است که به‌عنوان راه اصلی تأمین آب امارات شناخته می‌شود و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس ازجمله بحرین، کویت، عربستان سعودی و قطر نیز سیاست […]
امارات همچنان به آب‌رسانی به دبی با استفاده از شیرین‌کردن آب خلیج فارس ادامه می‌دهد که خطر بزرگی برای سومین خلیج بزرگ جهان به‌حساب می‌آید. این روش حدود ۵ دهه است که به‌عنوان راه اصلی تأمین آب امارات شناخته می‌شود و سایر کشورهای حوزه خلیج فارس ازجمله بحرین، کویت، عربستان سعودی و قطر نیز سیاست نمک‌زدایی از آب‌ها را برای تأمین آب شرب خود اتخاذ کرده‌اند.
جدا از هزینه‌بر بودن شیرین‌کردن آب، محققان اتکای امارات به نمک‌زدایی را برای خلیج فارس زیان‌آور می‌دانند. تصفیه آب از این خلیج می‌تواند منجر به تولید پسماندهای شور شود که در کنار مواد شیمیایی استفاده‌شده در فرایند نمک‌زدایی، میزان شوری آب را بالا می‌برد. همچنین خلیج فارس تحت تأثیر تغییرات آب‌وهوایی و پروژه‌های ساخت جزایر میلیارد دلاری دبی قرار گرفته است و ادامه این روند می‌تواند موجب افزایش دمای آب و آسیب به تنوع زیستی، شیلات و همین‌طور افزایش خط ساحلی شهر شود.
براساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۱ توسط Marine Pollution Bulletin منتشر شده است، در صورت عدم تصمیم‌گیری فوری، تا سال ۲۰۵۰ شاهد حداقل پنج درجه فارنهایت افزایش دما در آب‌های خلیج فارس خواهیم بود که گرم‌ترشدن بیش از ۵۰ درصد مساحت منطقه را به‌همراه خواهد داشت.
نه‌تنها نمک‌زدایی، بلکه ساخت‌وساز جزایر مصنوعی امارات مانند نخل جمیرا هم موجب خواهد شد تا طی ۱۹ ساله آینده، ساکنان آن‌ها افزایش احتمالی ۱۳ درجه هوا را تجربه کنند.
همان‌طور که گفتیم، افزایش میزان شوری آب‌های این خلیج مشکلی است که با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنیم. در حالت عادی میزان شوری آب‌های خلیج فارس تقریباً ۳.۵ الی ۴.۵ درصد است و افزودن نمک بیشتر می‌تواند این خلیج را آسیب‌پذیرتر کند.
مسئله دیگر، تهدیدات به‌وجودآمده برای تنوع زیستی این خلیج است. متأسفانه تاکنون نزدیک به ۷۰ درصد صخره‌های مرجانی از بین رفته‌اند و ۲۱ گونه ماهی وابسته به مرجان‌ها در معرض انقراض قرار دارند. همچنین علفزارهای دریایی این منطقه هم بر اثر افزایش میزان شوری و دمای آب با مشکل مواجه‌اند که خبر بسیار بدی است؛ به این دلیل که برخی اکوسیستم‌ها مانند علفزارهای دریایی زمینه پرورش گونه‌های باارزش و مهم تجاری ازجمله صدف‌های مرواریدی را ایجاد می‌کنند و در تثبیت ریتم امواج و نیروهای فرسایشی دریا مؤثر هستند. همچنین آن‌ها می‌توانند مقادیر زیادی گاز گلخانه‌ای را از جو جذب کنند و وجودشان به کاهش گرمای زمین کمک شایانی خواهد کرد، به‌علاوه اینکه چنین اکوسیستم‌هایی از وجود مناطق مرده جلوگیری می‌کنند. (منظور از مناطق مرده، مناطقی هستند که سطح اکسیژن در آن‌ها بسیار کم یا نزدیک به صفر است. کمبود اکسیژن، حیات موجودات دریایی را به خطر می‌اندازد.)
براساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۱ توسط مجله علمی Marine Pollution Bulletin منتشر شد، تغییرات آبی خلیج فارس منجر به ضرر منطقه‌ای ۹۴ میلیارد دلاری در سال برای گردشگری، آبزی‌پروری و شیلات شده است.
افزون بر موارد بالا، مطالعه دیگری از تأثیرات آب‌نمک و زباله‌های صنعتی بر رشد بیش‌ازحد جلبک‌های میکروسکوپی خلیج فارس خبر می‌دهد. این شکوفه‌ها که «شکوفه‌های جلبکی» نام دارند، عامل کاهش فعالیت یا لغو پروژه نمک‌زدایی در برخی کارخانه‌ها شدند.
۵۸۵۸
