کمپ مخفی تاجی، واقع در ۲۷ کیلومتری شمال بغداد، زادگاه سلاح های شیمیایی بی شماری بود که توسط ارتش ظالم برای ایجاد ویرانی در جهان استفاده می شد. صدام از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳، زمانی که ایالات متحده و بریتانیا به عراق حمله کردند، رهبر ظالم عراق بود که در این مدت رژیم سرکوبگر […]
کمپ مخفی تاجی، واقع در ۲۷ کیلومتری شمال بغداد، زادگاه سلاح های شیمیایی بی شماری بود که توسط ارتش ظالم برای ایجاد ویرانی در جهان استفاده می شد.
صدام از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۰۳، زمانی که ایالات متحده و بریتانیا به عراق حمله کردند، رهبر ظالم عراق بود که در این مدت رژیم سرکوبگر او منجر به کشته شدن هزاران نفر شد.
او در سال ۲۰۰۶ به دلیل جنایاتش علیه بشریت اعدام شد، اما عواقب سلطنت شیطانی او همچنان در عراق احساس می شود، زیرا بسیاری تلاش می کنند تا وحشیگری شدیدی را که او حتی بر مردم خود به راه انداخته را فراموش کنند.
کمپ تاجی در دوران ریاست جمهوری او به عنوان مکانی که ارتش عراق در آن تسلیحات خود را تولید می کرد و تانک های خود را تعمیر می کرد، نقش مهمی ایفا کرد – اگرچه امروزه این مکان بیشتر به یک قبرستان مخوف شباهت دارد تا یک پایگاه هولناک.
در میان تانک ها و وسایل نقلیه ای که تا جایی که چشم کار می کند، ده ها اسلحه های خودکششی ساخت فرانسه وجود دارد.
گفته می شود که هشتاد و پنج مورد از این سلاح ها توسط عراق در اواسط دهه ۱۹۸۰ در طول جنگ با ایران استفاده شده است، قبل از اینکه تحریم تسلیحاتی که پس از حمله صدام به کویت اعمال شد، عرضه آنها را به پایان رساند.
این کمپ نظامی گسترده با ۱۳ کیلومتری یکی از بزرگ‌ترین اردوگاه‌های عراق است و در فاصله چند قدمی شهرهای بزرگ رمادی و فلوجه قرار دارد.
حدود ۶۰۰۰ محفظه خالی طراحی شده برای پر کردن با سلاح های شیمیایی و استفاده در موشک های ۱۲۲ میلی متری در کمپ تاجی توسط کمیسیون ویژه سازمان ملل متحد کشف شده است.
این محدوده اکنون به عنوان یک پایگاه کلیدی برای مبارزه با داعش و به عنوان یک سایت آموزشی برای نیروهای ائتلاف استفاده می شود.
یک پزشک ارتش بریتانیا و دو آمریکایی در سال ۲۰۲۰ براثر اصابت ۱۵ راکت به این پایگاه نظامی کشته شدند.
میراث شوم صدام در بیش از ۱۰۰ کاخ و ویلا در حال فروپاشی او و همچنین در کمپ تاجی زنده است.
قتل عام مردم، فرستادن مخالفان به مرگ به صورت زنده در تلویزیون و یک پسر تجاوزگر و روان پریش که فوتبالیست های تیم ملی را شکنجه می کرد، همگی بخشی از دنیای پیچیده او بودند.
از نوشته های او چنین بر می آید که او علاقه زیادی به نقاشی های دیواری از خود، پلکان های مرمری، تزیینات زیبای سقف، دروازه های سنگین، و اتاق هایی با چشم انداز و همچنین برگزاری مهمانی های مجلل داشت و اغلب نیروهایش دختران را از خیابان می ربودند تا برای او برقصند.
خبرآنلاین
