توجیه بدتر از تهدید؛ جو ورزشگاه را شما خراب کردید!

در هزاره سوم حتی در بازی‌های محلات دور افتاده‌ترین نقاط کره زمین هم دیگر کسی تیمش را بیرون نمی‌کشد. حتی آماتورترین افراد در فوتبال هم ظاهر را حفظ می‌کنند و خود را حرفه‌ای نشان می‌دهند و یکی از اصول اصلی حرفه‌ای بودن این است که در تخصص دیگران دخالت نکنیم. دیگر خسته شدیم از بس نوشتیم که مربیان و بازیکنان به جای پرداختن به وظیفه خود – که به خاطرش میلیاردی دستمزد می‌گیرند – و به جای قبول کردن اشتباهات و کمبودهای خود درون زمین دیواری کوتاه‌تر از داور پیدا نمی‌کنند و بیرون زمین همه تقصیرها را گردن رسانه می‌اندازند. اما ببینید که باز این دمل چرکین هرازگاهی سر باز می‌کند و فضای فوتبال ایران را مسموم‌تر از این که هست جلوه می‌دهد. در هفته سیزدهم از بیست و سومین تجربه فوتبال حرفه‌ای هنوز مربیانی هستند که بعد از یک تصمیم داور تهدید به بیرون کشیدن تیم می‌کنند!

می‌دانید بدتر از بد چیست؟ اینکه شما رفتاری را که مقابل چشم میلیون‌ها نفر اتفاق افتاده و همه دنیا معنی آن را می‌دانند را توجیه کنید! سیروس پورموسوی این فصل این کار را کرده بود و در بازی پخش مستقیم مقابل پرسپولیس دوباره در اعتراض به پنالتی داور تیمش را به لب خط آورد. حاصل این رفتار او این شد که به مدت ۱۲ دقیقه جو ورزشگاه ملتهب و تماشاگران هرچه فحش بلد بودند دادند و هرچه دم دستشان بود به زمین پرتاب کردند. چه کسی باید جلوی این رفتارها را بگیرد؟ اگر یکی از آن سنگ‌ها به سر کسی می‌خورد چه کسی جواب می‌داد؟ اصلاً چرا باید یک مربی یا بازیکن به جای تمرکز روی کار خودش دنبال قضاوت کردن داوری باشد؟ و بدتر زمانی که پورموسوی روی خط یک برنامه تلویزیونی آمد و گفت برای آرام کردن شاگردانش چنین کاری کرده و با این توجیه مرزهای فرافکنی را جابجا کرد!

ما که از فدراسیون ناامید شده‌ایم که یک بار برای همیشه جلوی این رفتارها را بگیرد. به آبرویی که از فوتبال ایران و فرهنگ ایرانی هم می‌رود فعلاً کاری نداریم، همانطور که به خطراتی که برای بازیکنان درون زمین وجود داشت و فضایی که برای خانواده داور و بازیکنان ایجاد می‌شود. فقط همین قدر بدانید که مربی و بازیکن خیلی خوب می‌دانند رای داور در این موارد تغییر نمی‌کند. پس اگر با این رفتارها سعی می‌کنند داور را تحت فشار بگذارند برای تحت تاثیر قرار دادن او در ادامه مسابقه است! معمولا بعد از این هجمه‌ها داوران ناخودآگاه به نفع آن تیم سوت می‌زنند و حتی دیده شده که در بازی‌های بعدی به نفع آن تیم اشتباه می‌کنند! مثال می‌خواهید؟ هفته قبل پنالتی مسلم تیمی گرفته نشد، این هفته یک پنالتی بی‌دلی برای همان تیم اعلام شد!

مربیان ما با دیدن چنین اتفاقاتی حضور داور در نیم متری صحنه‌ها را نادیده می‌گیرند و بدون داشتن تخصص در داوری، هر سوت او را زیر سوال می‌برند.