سراب کنکور چه کسانی را در خود فرو خواهد برد؟

کنکور و اما و اگرهای آن

زیرنویس-گروه جامعه: یک میلیون و ۱۱۹ هزار داوطلب، روز ۱۴ و ۱۵ تیرماه برایشان یکی از مهم‌ترین روزهای سرنوشت‌ساز زندگی است. بیم و امید دانش‌آموزانی که ممکن است در این حدود ۴ ساعت رقابت به موفقیت یا ناامیدی ختم شود و خانواده‌هایی که نگران آینده فرزندشان هستند و بی‌صبرانه منتظر گذر از این تاریخ تا آرامش فرزندشان را ببینند.

وابسته بودن سرنوشت دانش‌آموز به آزمونی (که حتی اگر دو بار هم در سال برگزار شود) نخست منجر به بی‌عدالتی آموزشی خواهد شد و دوم آرامش خانواده و دانش‌آموز را گروگان می‌گیرد؛ اما دنیای بدون کنکور نیز دنیای عادلانه‌ای به نظر نمی‌رسد چرا که جایگزین مناسبی برایش نیافته‌ایم یا نخواستیم بیابیم!

داستان تراژیک کنکور

قسمت تراژیک ماجرا همین‌جاست. همین که نمی‌دانیم گزینش آموزشی مناسب در یک نظام آموزشی معیوب و پر از ایراد چه می‌تواند باشد، از توصیفی و کیفی بودن مقطع ابتدایی‌اش بگوییم، از آزمون‌های تیزهوشان، سمپاد و… بنالیم یا به کلاس‌های تقویتی یا جبرانی‌اش بیندیشیم.

اما اینکه نمی‌دانیم مسیر درست چگونه طی شود؛ نمی‌تواند دلیل خوبی برای عیب‌یابی و اصلاح‌نکردن این سیستم باشد.

به گزارش زیرنویس، آمارهای بیکاری، ازیک‌طرف و مهاجرت (درست یا نادرست) نخبه‌ها که هر روز بیشتر از قبل می‌شود، از طرف دیگر برای کشور زنگ خطری شده است؛ بنابراین، اولین کاری که باید مسئولان مربوطه انجام دهند بررسی تخصصی این وضعیت با استفاده از داده‌های صحیح و آمارهاست؛ وقتی از بررسی تخصصی صحبت می‌کنیم؛ یعنی بررسی‌هایی که از مافیاهای کنکور خط نگیرد و مستقلانه، آگاهانه و دلسوزانه تصمیم‌گیری کند.

یکبار دیگر هم در خصوص کاربرد آمار در کشور صحبت کرده‌ایم. (بخوانید: بررسی نقش آمار در برنامه‌ریزی، سیاستگذاری و تصمیم‌گیری)

از یک منظر، تغییر نگرش خانواده‌ها نیز لازم است. چرا که خانواده‌ها با نگرش غلط خود که ناشی از استرس و نگرانی از ناکارآمدی نظام آموزشی است با مافیا همدستی می‌کنند و این‌گونه سرمایه‌های فردی و ملی به جیب عده‌ی خاصی می‌رود. (بخوانید: انتخاب رشته تحصیلی؛ خاک شدن آینده دانش آموزان زیر رویای تحقق نیافته والدین)