روزنامه فرهیختگان در گزارشی به انتقاد از یکی از اقدامات شهرداری تهران پرداخت و نوشت: چند روزی است که در برخی میادین میوه و تره‌بار و ایستگاه‌های مترو تهران می‌بینیم یک میز و چند صندلی برای سنجش فشار و قندخون به‌صورت رایگان برای شهروندان جاگذاری شده‌اند.شاید در نگاه اول این صحنه، کاری بسیار […]
روزنامه فرهیختگان در گزارشی به انتقاد از یکی از اقدامات شهرداری تهران پرداخت و نوشت: چند روزی است که در برخی میادین میوه و تره‌بار و ایستگاه‌های مترو تهران می‌بینیم یک میز و چند صندلی برای سنجش فشار و قندخون به‌صورت رایگان برای شهروندان جاگذاری شده‌اند.شاید در نگاه اول این صحنه، کاری بسیار پسندیده باشد.
اما ماجرا از اینجا جالب می‌شود که افراد متصدی برای انجام این کار از شهروندان درخواست دارند تا شماره تماس‌شان را بدهند. غافل از اینکه با این شماره تماس در سامانه تهران من در طرح «من شهردارم» از طرف شهروندان برای پروژه‌های شهرداری رای یا نظر ثبت می‌کنند.
شاهکار شهرداری تهران پایانی ندارد. گزارشات و مستندات مردمی نشان می‌دهد برخی مدارس با ارائه کد معرف به دانش‌آموزان و اجبار آنها به مشارکت در نظر‌سنجی سعی در بالا بردن تعداد مشارکت‌کنندگان در طرح من شهردارم دارند. مدارس با دادن یک برگه کاغذ حاوی توضیحاتی از والدین خواسته‌اند در این سامانه نظر خود را درباره پروژه‌های شهرداری ثبت کنند.
پرسش اساسی از شهرداری تهران این است که چرا باید بدون اطلاع و هماهنگی مردم به جای آنها نظر ثبت کند؟ آیا با ثبت این نظرهای مردمی که معلوم نیست بر چه اساسی و به چه پروژه‌هایی رای داده می‌شود، قرار است درباره پروژه‌های شهری تصمیم‌گیری کند؟ مگر کسی هم پیدا می‌شود که با زور و فریب شهردار باشد؟!
