طبق آمارهای وزارت جهاد کشاورزی نیاز کشور به کالاهای راهبُردی همچون برنج سالانه بالغ بر ۳ تا ۳.۵ میلیون تن است که به طور طبیعی بخشی از نیاز بازار از محل تولید داخل و بخشی از محل واردات تأمین می‌شود. با توجه به شرایط میزان بارندگی‌ها و ظرفیت تولید برنج، سالانه به طور میانگین بالغ […]
طبق آمارهای وزارت جهاد کشاورزی نیاز کشور به کالاهای راهبُردی همچون برنج سالانه بالغ بر ۳ تا ۳.۵ میلیون تن است که به طور طبیعی بخشی از نیاز بازار از محل تولید داخل و بخشی از محل واردات تأمین می‌شود.
با توجه به شرایط میزان بارندگی‌ها و ظرفیت تولید برنج، سالانه به طور میانگین بالغ بر ۲ تا ۲.۵ میلیون تن برنج در کشور تولید می‌شود؛ بنابراین همه ساله بخشی از کسری برنج از محل واردات تأمین می‌شود که این امری اجتناب‌ناپذیر است. قیمت برنج در سال ۱۴۰۰ با افزایش قابل توجهی روبه‌رو شد و واردات برنج بشدت کاهش یافت و ۸۵۰ هزار تن بیشتر وارد کشور نشد، در همان سال به دلیل کاهش تولید ناشی از استمرار خشکسالی و کاهش بارندگی‌ها بازار با کمبود مواجه شد و این کمبود در سال ۱۴۰۱ نیز خودنمایی کرد.
قیمت هر کیلوگرم برنج ایرانی در سال ۱۴۰۱ نیز به تدریج افزایش یافت و خرید و تأمین این محصول برای برخی شهروندان مشکل‌ساز شد؛ سود حاصل از این افزایش قیمت اما به جیب کشاورزان نرفت؛ بلکه بیشترین سود از این بازار آشفته نصیب دلالان و واسطه‌گران و شبکه خرده‌فروشی‌هایی شد که نسبت به اقدامات دولت سیزدهم برای کاهش قیمت برنج مقاومت می‌کردند.
طارم هاشمی دودی ۱۳۹,۰۰۰
طارم هاشمی دوبارکشت فریدونکنار ۱۱۹,۰۰۰
طارم هاشمی فریدونکنار ۱۰۹,۰۰۰
طارم سنگی فریدونکنار ۱۰۹,۰۰۰
طارم هاشمی ۱۰۷,۰۰۰
طارم دمسیاه کلاله ۱۰۹,۰۰۰
برنج فجر ۷۴,۰۰۰
برنج شیرودی ۶۱,۰۰۰
برنج ندا ۵۹,۰۰۰
برنج عنبربو ۵۹,۰۰۰
شکسته برنج طارم هاشمی
کشت دوم فریدونکنار۶۹,۰۰۰
برنج کامفیروز ۸۰,۰۰۰
۲۲۰
