آقای رئیس‌جمهور نمک روی زخم غربت ما نپاشید

بسیاری از ایرانیان تحصیلکرده در مراکز علمی خارج کشور یک وجب از کشورشان را با همه غرب عوض نمی‌کنند. عاشق کشور و مردم‌شان هستند ولی از رانت خواری، افتادن کشور به دست مدیران نالایق، از فساد، دزدی، بی‌ثباتی اوضاع کشور، بی‌عدالتی، از خانه نشین شدن و … به ستوه آمده‌اند. آقای رئیس جمهور! لطفا اینها را حل کنید، خواهیم دید که چگونه شاهد بازگشت سیل عظیم نخبگان به کشور خواهید بود. {رئیس‌جمهور در مراسم روز دانشجو با طرح پرسشی گفته بود: نخبگی اجازه می‌دهد که خدمت به کشور را رها کنید و به این بهانه که فلان جا مقداری بیشتر به من پول می‌دهد پس به آنجا بروم؟}

اغلب تحصیلکرده‌های ایرانی خارج کشور نه مشکل سیاسی داشته‌اند و نه برای پول و رفاه بیشتر اینجا مانده‌اند، حتی حاضرند به کشورشان برگردند و مجانی کار کنند به شرط آن که بی‌تعارف دست غارتگران و آقازاده‌های فاسد و باندبازی‌ها را از کشور قطع کنید، به شرط آن‌که به وعده‌هایی که در انتخابات ریاست جمهوری دادید عمل کنید و حتی بگذارید کسانی که می‌توانند کشور را بخوبی بگردانند به‌جای شما بر مسند مهم رئیس دولت بنشینند.

چرا به شعور و باورهای تحصیلکردگان رانده شده کشور توهین می کنید و آنها را تا این حد در ذهن خود کوچک شمرده‌اید؟ با واسطه خدمت شما عرض کردم شرایط بازگشت به کار حتی رایگان مرا فراهم کنید چند روزه به کشورم برمی‌گردم، لطفا تصور نکنید نخبگان ایرانی در خارج کشور در حال ثروت اندوزی و خلاف کاری و رفتارهای ناهنجار هستند، باور کنید که چون در اینجا به دلیل ترس یا برخی ملاحظات پنهان کاری نمی‌کنند اتفاقا پاکیزه‌تر هستند، رفتارهای پنهانی ندارند و همین هستند که دیده می‌شوند. اینجا هم سخت کار می کنند تا زندگی کنند چرا که اینها پول و دستمزد مفت به کسی نمی‌دهند، ولی اینها یاد گرفته‌اند به تحصیلکرده‌های‌شان احترام بگذارند، به عدالت با آنها که برایشان اجنبی هستند رفتار کنند، انتظار ندارند هر چه آنها می گویند بخورند، بشنوند، بپوشند، ببینند و…اگر کسی قانون شکنی بکند برایشان فرق نمی‌کند چه‌کسی است و به کدام شخص و باند و دسته وابسته است و … البته که بهشت نیست و مشکلات خاص خود را هم دارند ولی افراد لااقل برای زندگی روزمره خود با هزار چالش و مزاحمت و دردسر مواجه نیستند، اینها لااقل جامعه شان را تا حد زیادی امن کرده‌اند تا من پدر برای برگشتن فرزندم یا همسرم به خانه و ترس از ناامنی جامعه نصف جان نشوم. مرا پلیس فرزندم نکرده‌اند تا او به خاطر نگرانی من از ناامنی جامعه از من متنفر نشود.

جناب آقای رئیس جمهور لطفا روی رنج غربت ما نمک نباشید. ما کشورمان را و مردمان‌مان را دوست داریم. ذره ذره خاک آن کشور با سلول سلول و قطره قطره خون نیاکان ما ساخته شده و احساس تعلق و تملک می‌کنیم.

اپیدمیولوژیست و استاد دانشگاه

۲۳۳۲۳۳