رویای بن‌سلمان تبدیل به خاکستر می‌شود؟

تحریریه نوشت:  نشریه «فوربس» در گزارشی به برنامه ورزشی و سیاسی دربار سعودی پرداخت و نوشت، گزارش‌ها درباره سرمایه‌گذاری‌ های بلندپروازانه سعودی اکنون فراگیر است و بسیاری تبلیغات شهر نئوم را دیده‌ اند.

مرکز مطالعات خلیج فارس در این رابطه نوشت، سعودی سرمایه‌ گذاری‌های هنگفتی روی ورزش انجام داده، به گونه‌ای که از سال ۲۰۲۱ تاکنون این کشور ۶.۳ میلیارد دلار در این حوزه هزینه کرده است.

هزینه‌ هایی که ازجمله خرید باشگاه‌ های خارجی و پرداخت ۲۱۴ میلیون دلاری برای کریستیانو رونالدو را در بر می‌گیرد.

به نظر می‌ رسد نفت، در یکی از تولیدکنندگان برتر آن، به نقش پس‌زمینه تنزل یافته است؛ با کاهش بهای نفت، ریاض دیگر باقیمانده سرمایه خود را برای چنین پروژه‌هایی هزینه نمی‌کند؛ چرا که برای پوشش آن‌ ها با کسری مواجه می شود.

مهم‌ترین نگرانی این نیست که نفت رو به پایان است یا با گذار سبز ( از هیدروکربن به تجدیدپذیر) کم‌کم از میان می‌رود؛ به نظر نمی‌رسد سعودی‌ها نگران آینده نزدیک باشند.

اگرچه این‌ موارد می‌تواند در آینده دور مشکل‌ساز شوند، اما مسائل فوری دیگری برای سعودی وجود دارد.

یک نکته که اغلب در محاسبات لحاظ نمی‌شود این است که: عربستان بیشتر از همسایگان خود نفت تولید می‌کند، اما جمعیت بسیار بیشتری نیز دارد؛ که بسیار پرشتاب‌تر از تولید، رشد کرده است.

تولید نفت عربستان یک بشکه به ازای هر ۳.۶ نفر است (تولید = ۱۰ میلیون بشکه در روز / جمعیت = ۳۶ میلیون)

این درحالی است که نسبت جمعیت امارات ۳ نفر، قطر ۲.۱ و کویت ۱.۶ نفر به ازای هر بشکه نفت خام است.

عربستان، به عنوان بزرگ‌ترین کشور شورای همکاری خلیج فارس، همچنین دارای بالاترین نرخ فقر (۱۳.۶ درصد) هم است.

برپایه گزارش بانک جهانی، تولید ناخالص داخلی سرانه در سال ۲۰۲۱ تقریباً همانند سال ۱۹۹۱ بوده؛ که نشان‌دهنده سه دهه رکود اقتصادی – به قیمت ثابت است.

تولید ناخالص سرانه سعودی همچنین کمتر از نصف امارات است .

مشکل دیگر سعودی این است که بسیاری از اعضای اوپک‌ پلاس، به دلایل مختلف اهداف آن را دنبال نمی‌کنند؛ برخی اعضا، کشورهای فقیری هستند که به شدت به درآمدهای نفتی نیاز دارند.

تولیدکنندگان خارج از اوپک، مانند ایالات متحده نیز در محدودسازی تلاش‌ های سعودی و روسیه برای افزایش بهای نفت به ۱۹۰ دلار تاثیرگذار بوده‌ اند.