محمد علی فیاض بخش: در حدیثی منسوب به پیامبر اکرم صلّی‌الله علیه و آله آمده‌است که:« من و علی پدران این امّت هستیم». روز ولادت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را روز پدر نام نهاده‌اند. اگر تفأل به مثنوی شریف روا باشد، شاید این فال بیاید که:شیر را بچه همی مانَد بدوتو به پیغمبر چه می‌مانی؟ بگو! در […]
محمد علی فیاض بخش: در حدیثی منسوب به پیامبر اکرم صلّی‌الله علیه و آله آمده‌است که:
« من و علی پدران این امّت هستیم».
روز ولادت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را روز پدر نام نهاده‌اند. اگر تفأل به مثنوی شریف روا باشد، شاید این فال بیاید که:
شیر را بچه همی مانَد بدو
تو به پیغمبر چه می‌مانی؟ بگو!
در موسوعه‌ها(فرهنگ‌نامه‌ها)ی مربوط به امام علی علیه‌السّلام، موج‌درموج، فضیلت‌های آن امام در تمام ابعاد یک زندگی بشری آمده‌است، که شاید بیت‌الغزل همه‌ی آن نگاشته‌ها، عدالت او باشد. افلاطون، عدالت را اساس هستی می‌دانست و حدّ وسط هر افراط و تفریط را به اعتدالِ فضیلت و در یک کلام به عدالت تعبیر می‌کرد.
نمی‌دانم این بیان، که : «اساس‌الملک العدل»، آیا حدیث معصوم است یا حکمت بشری؟؛ هرچه هست همین است!
در جامعه‌ای که اساس حکومت بر پایه‌ی عدل است، یعنی هرچیزی در جای خودش است؛ که در معنی عدل گفته‌اند: «قراریافتن هرچیزی در جای خود». این «قرار» اگر در مدار فامیلی و قبیله‌ای و رانتی و پارتی بچرخد، فرار است و نه قرار؛ فرار از عدل و البته قرار بر ظلم.
روز پدر، اگر روز بازخوانی منشور عدالت علوی نشود، تنها نَقل محافل می‌شود و نُقل مجالس؛ که صدالبته ساحت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام ورای این نَقل و نُقل‌هاست.
همچنان بر این عقیده‌ام، که هرکسی باید از خانه‌ی خود بیاغازد و سپس به شماتت همسایه پردازد!
مرد خانه باید از لطف عدل علوی در رفتار با همسر و فرزندان شروع کند و پیش‌نماز محل، از ترویج انصاف کسبه و امام جمعه از پراکنش گفتار عادلانه و مهربانانه با شهروند؛ و حاکمیّت از پاسداری و حریم‌بانی منافع ملّت؛ و آحاد مردمان در حفظ یکپارچگی سرزمینی و حرمت امنیّت ملّی…
…این، می‌شود اقتباسِ گوشه‌ای از عدل علوی.
