ماجرای یک عکس/نگاهی از شهید چمران که در تاریخ ثبت شد- اخبار فرهنگ حماسه و مقاومت

به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری زیرنویس، بهرام محمدی فر از جمله عکاسان جنگ است که در جنگ تحمیلی تصاویر ماندگاری را از جبهه‌های نبرد ثبت کرده‌است. وی حدود یک سال  و نیم را با گروه دکتر شهید مصطفی چمران گذارند و عکس هایی گرفت که هنوز جزو تصاویر دیدنی آن ایام است. محمدی فر در خاطراتش ماجرای ثبت دو عکس از شهید چمران را روایت می کند: 

نامه را از روزنامه گرفتم و راهی اهواز شدم. آن زمان در کاخ استانداری مستقر بودند. چمران را آنجا دیدم. همسرش هم همراهش بود. یک افسر ارتشی هم به نام سروان رستمی معاون عملیات ایشان بود.

نیروهای کارکشته ارتش را شهید رستمی جمع کرده بود. در کاخ استانداری  یک اتاق به من دادند. غروب همان روز اول هم گفتند امشب عملیات داریم و قرار شد من هم بروم.

شب همراهشان رفتم و خیلی اضطراب داشتم.  یک خصلتی که آقای چمران داشت این بود که همیشه جلوی نیروهایش حرکت می‌کردند و نیروهایش پشت سرش. هیچ‌وقت ندیدم که پشت سر نیروهایش حرکت کند یا جایی بنشیند و به نیروهایش فرمان بدهد؛ همیشه خودش جلوتر از همه بود.

تاریکی شب و صدای انفجارها اضطراب و دلهره‌ام را زیاد کرده بود. با خودم می‌گفتم عجب کاری کردم که آمدم. به نزدیکی روستایی رسیدیم که محل استقرار عراقی‌ها بود. وقتی رسیدیم تقریباً هوا روشن شده بود. چمران مرا صدا کرد.

تپه مانندی بود. گفت سریع نگاه کن ولی سرت را خیلی بالا نیاور! فاصله‌مان خیلی کم بود. حتی می‌شد صدای عراقی‌ها را شنید. دیدم آن طرف در خانه‌های خشتی پر از نیروهای عراقی است و کلی ضد هوایی و تانک و … یک لحظه همه بدنم یخ کرد. آمدم پایین و در بهت بودم.

چمران به کار خبرنگاری خیلی اهمیت می‌داد و عکاسی و خبرنگاری برایش خیلی با اهمیت بود. آن شب عملیات تمام شد و برگشتیم. تعداد کمی عکس گرفتم. چون مرتبه اول بود و تحت تأثیر آن شرایط بودم. بیشتر مات بودم و یادم رفته بود برای چه کاری آمده‌ام.

دو سه عکس از عکس‌های آن شب از عکس‌های معروف دوران دفاع مقدس شد. مثلاً یکی از عکس‌های چمران که تیربار روی دوشش است و در حال دویدن است و دیگری خود شهید چمران است که در حال نگاه کردن به دوربین است و این هم زیاد چاپ شده.

انتهای پیام/