به گزارش زیرنویس، امید فرخ‌زاد دانشمند نامدار ایرانی عرصه نانوفناوری که امسال برنده جایزه مصطفی شد، درباره تفاوت دانشگاه‌های ایران با دانشگاه‌های مطرح آمریکا چون هاروارد نظر جالبی دارد. او با اشاره به حضور گسترده دانشجویان نخبه ایرانی برای تحصیلات تکمیلی در دانشگاه‌های آمریکا چون استنفورد گفت: «ایران مغزهای خیلی پیشرفته دارد. یک مدت بود […]
به گزارش زیرنویس، امید فرخ‌زاد دانشمند نامدار ایرانی عرصه نانوفناوری که امسال برنده جایزه مصطفی شد، درباره تفاوت دانشگاه‌های ایران با دانشگاه‌های مطرح آمریکا چون هاروارد نظر جالبی دارد.
او با اشاره به حضور گسترده دانشجویان نخبه ایرانی برای تحصیلات تکمیلی در دانشگاه‌های آمریکا چون استنفورد گفت: «ایران مغزهای خیلی پیشرفته دارد. یک مدت بود که دپارتمان مهندسی استنفورد بیشترین تعداد دانشجویانی که می‌گرفت از دانشگاه شریف بود. این نشان می‌دهد که سطح فکری و تحصیلاتی خیلی بالاست. سؤال اینجاست که پس مشکل کار کجاست؟ به نظرم من مشکل در بخش سرمایه‌گذاری مالی است. اینکه چگونه می‌توان سرمایه‌گذاری دانشی و پژوهشی را در ایران بالا برد در تخصص من نیست. من دانشجویان و پژوهش‌هایی را که می‌بینم واقعاً در حد بالا هستند و لیاقت دارند که سرمایه‌گذاری‌های بیشتری برایشان بشود.»
امید فرخ‌زاد که در نوجوانی از ایران به آمریکا مهاجرت کرده است، اگر در ایران باقی می‌ماند تا چه میزان در مسیری که اکنون طی کرده است، می‌توانست جلو برود؟ پاسخ فرخ‌زاد به این پرسش نیز به نوبه خود جالب است. او به تفاوت‌های موجود دو کشور اشاره کرد که در هر کدام فرصت‌ها متفاوتی برای پیشرفت در اختیار انسان قرار می‌دهد. برنده جایزه مصطفی گفت: «در ایران یک کمپانی پزشکی دیدم که محصولات گوناگونی به بازار آورده بود. اگر این کمپانی در آمریکا بود موفق نمی‌شد اما در ایران خیلی راحت موفق شدند. سوال این است که چرا؟»
فرخ‌زاد ادامه داد: «هر کشوری یک سری مشکلات دارد و در عین حال فرصت‌هایی برای دانشمندان و کسانی که مشغول کار هستند وجود دارد. در ایران ثبت اختراع نسبت به کشورهای دیگر خیلی کمتر است. حتی کارهایی که ما می‌کنیم. خود من که در آمریکا و کشورهای دیگر بیش از ۲۵۰ پتنت ثبت کرده‌ام در ایران یکی هم ثبت نکرده‌انم. چون بازار ایران برای ما باز نیست در نتیجه من در ایران اختراع ثبت نمی‌کنم چون لازم ندارم. این موضوع در ایران فرصت بسیار خوبی می‌سازد چون دیگران می‌توانند همان کار ما را انجام دهند بدون اینکه مشکلی از نظر حقوقی برایشان پیش بیاید. در نتیجه نمی‌توان نتیجه گرفت که کار در آمریکا آسان‌تر است یا در ایران آسان‌تر است. من به دوستانم گفتم در ایران می‌توان کارهایی در سطوح بالا کرد که در آمریکا نمی‌شود و برعکس. در نتیجه باید فرصت‌ها را شناسایی کرد و مورد استفاده قرار داد.»
۵۸۵۸
