محسن حاجی‌میرزایی، وزیر پیشین آموزش و پرورش در باره معضل کمبود معلم به روزنامه هم میهن گفت: مشکل کمبود معلم، مشکل امروز و دیروز وزارتخانه آموزش‌وپرورش نیست: «اما بحران این روزها ناشی از بی‌تجرگی است، تا آنجایی که من خبر دارم این موضوع از اردیبهشت‌ماه امسال آغاز شده است و زمان مناسبی بوده تا نیروها سازماندهی و در مدارس توزیع شوند.»
حاجی‌میرزایی در ابتدا دلایل کمبود معلم را واکاوی می‌کند: «براساس استانداردهایی که شورایعالی آموزش و پرورش تصویب کرده است، مشخص شده که هر کلاس باید چه تعداد دانش‌آموز داشته باشد و اگر بخواهیم این معیارها را اعمال کنیم بیش از ۲۰۰هزار کمبود نیرو در آموزش‌وپرورش وجود دارد.
واقعیت این است که در کنار کلاس‌هایی که بیش از استاندارد تشکیل می‌شود، در بسیاری از مناطق هم کلاس‌هایی وجود دارد که با نصف تعداد استاندارد تشکیل می‌شود. شاید ۱۰هزار مدرسه داریم که کل مدرسه زیر ۱۰دانش‌آموز دارد.»
او معتقد است که شاید تعداد کلی نیروها مناسب است اما توزیع آنها به‌دلیل پراکندگی جمعیت و مهاجرت افراد، دچار مشکل شده و آموزش‌وپرورش را با کمبود نیرو مواجه کرده است: «در حاشیه شهرها مهاجرت زیاد شده است، طبعاً جمعیت دانش‌آموز زیاد می‌شود و مناطقی که از آنها مهاجرت می‌شود هم تعداد دانش‌آموز کاهش پیدا می‌کند، این جابه‌جایی‌های جمعیتی نسبت‌ها را به‌هم می‌زند.»
او می‌گوید در تمام این سال‌ها کمبود معلم از چند راه جبران می‌شده است، مثلاً بخشی از نیاز از راه معلمان پاره‌وقت جبران می‌شد، راهی که البته برای آموزش‌وپرورش بدون مشکل هم نبود: «معلمان پاره‌وقت یک گرفتاری جدی در آموزش‌وپرورش ایجاد می‌کردند، این افراد بعد از مدتی درخواست استخدام داشتند.» راه دیگر جبران کمبود معلم در تمام این سال‌ها، استفاده از نیروهای بازنشسته بود: «هرسال حدود ۵۰ تا ۶۰هزار نیروی جدید هم به کار گرفته می‌شد و گاهی هم بخشی از نیاز از راه دانشجو معلمان که تحصیلشان تمام شده رفع می‌شد و گاهی هم ازطریق معلمان تمام وقت، به این صورت که معلمان تمام‌وقت اگر داوطلب بودند، می‌توانستند حدود ۶ساعت بیشتر کار کنند و ۱۷درصد هم حقوق بیشتر دریافت می‌کردند.»
او معتقد است، یکی از دلایلی که کلاس‌های درس این روزها کمبود معلم را به چشم دیدند، این بود که معلمانی که اضافه‌کار می‌کردند، حقوق منظمی دریافت نکردند: «معمولاً سالی یک یا دوبار این اضافه‌کارها محاسبه می‌شود و آن را پرداخت می‌کنند. اما وقتی این حقوق به‌موقع پرداخت نشود، انگیزه افراد برای کار اضافه کاهش پیدا می‌کند و بازنشستگان هم ترجیح می‌دهند که فعالیت نکنند.»
او چاره کار را در سازماندهی می‌داند، فرآیندی پیچیده که همه‌ساله از بهمن‌ماه آغاز می‌شود، مسئولان در ابتدا نیروها را پایش می‌کنند، افرادی که خواهان فعالیت بیشتر هستند را شناسایی می‌کنند و تعداد بازنشستگان، تعداد افرادی که به هردلیلی قادر به فعالیت نیستند را می‌سنجند تا در مهرماه، کلاس‌های درسی با حضور همه معلمان آغاز شود. وزیر اسبق آموزش‌وپرورش می‌گوید، اگر در شیوه مدیریت این بحران کاستی رخ دهد، موضوع کمبود معلم خودش را در قالب بحران نمایش می‌دهد.
