شاید باورش سخت باشد که کوچه‌ای تنگ و ترش و در مجاورت بازار دروازه‌نو، روزگاری یکی از اعیانی‌ترین کوچه‌های پایتخت بود. آنقدر که تهرانی‌ها نامی عجیب روی آن گذاشتند و هنوز هم برخی از موسفیدان بازار این کوچه را با نام قدیمی‌اش یعنی کوچه صدتومانی‌ها می‌شناسند. راز نامگذاری این کوچه را در ادامه بخوانید. شاید […]
شاید باورش سخت باشد که کوچه‌ای تنگ و ترش و در مجاورت بازار دروازه‌نو، روزگاری یکی از اعیانی‌ترین کوچه‌های پایتخت بود. آنقدر که تهرانی‌ها نامی عجیب روی آن گذاشتند و هنوز هم برخی از موسفیدان بازار این کوچه را با نام قدیمی‌اش یعنی کوچه صدتومانی‌ها می‌شناسند. راز نامگذاری این کوچه را در ادامه بخوانید.
روزگاری نه چندان دور همین کوچه تنگ و ترش حوالی بازار دروازه‌نو در نزدیکی میدان محمدیه، پر بود از خانه‌های اعیانی و محل زندگی ثروتمندان و پولدارهای پایتخت به حساب می‌آمد. اکنون در این کوچه قدیمی دیگر نشانی از آن روزهای طلایی باقی نمانده و نام آن هم به کوچه بختیاری تغییر کرده است. با وجود این، قدیمی‌های بازار و موسفیدان محله که داستان نامگذاری کوچه را می‌دانند گاهی در نشانی دادن‌ها هنوز از نام کوچه صدتومانی‌ها استفاده می‌کنند.
راز نام عجیب این کوچه را باید در دوران ناصرالدین‌شاه جست‌وجو کرد. پس از آنکه شاه قاجار ارگ سلطنتی خود را بازسازی کرد، رجال سیاسی و افراد متمول در نزدیکی ارگ ساکن شدند. خانه‌های اعیانی یکی پس از دیگری مجاور ارگ سلطنتی ساخته شد و طولی نکشید که کوچه‌ای به نام صدتومانی‌ها با انبوهی از خانه‌های اعیانی متعلق به تاجران و بازرگان‌های سرشناس در آن محدوده سر برآورد.
درباره علت نامگذاری این کوچه نیز داستان‌های مختلفی سینه به سینه میان بازاریان نقل می‌شود. «علیرضا زمانی» تهران‌شناس می‌گوید: «برخی می‌گویند چون ثروت هر کدام از تاجران این کوچه به صدتومان می‌رسید نام کوچه شد کوچه صدتومانی‌ها. برخی دیگر معتقدند خانه‌های اعیانی کوچه صدتومانی‌ها آنقدر زیبا و ارزشمند بودند که قیمت هر کدام از آنها به صدتومان هم می‌رسید، بنابراین مردم نام کوچه را به دلیل ارزش خانه‌هایش “صدتومانی‌ها” گذاشتند. تاجرانی که ساکن کوچه صدتومانی‌ها بودند در بازار کار می‌کردند و به دلیل نزدیکی کوچه به بازار، دغدغه رفت و آمد به محل کارشان را هم نداشتند.»
همشهری آنلاین
