زیرساخت‌های انرژی هر کشوری به‌عنوان بازوان اقتصادی آن عمل می‌کند و برای کشوری چون ایران که زیرساخت‌های خود را در شرایط تحریم‌های ناعادلانه غرب، با استفاده از توان داخلی توسعه داده و همچنان در تحریم‌های متعدد است، بهره‌برداری بهینه از این زیرساخت‌ها اهمیت دوچندانی دارد. در شرایط فشار حداکثری دولت‌های متخاصم و استعمارگر بر […]
زیرساخت‌های انرژی هر کشوری به‌عنوان بازوان اقتصادی آن عمل می‌کند و برای کشوری چون ایران که زیرساخت‌های خود را در شرایط تحریم‌های ناعادلانه غرب، با استفاده از توان داخلی توسعه داده و همچنان در تحریم‌های متعدد است، بهره‌برداری بهینه از این زیرساخت‌ها اهمیت دوچندانی دارد.
در شرایط فشار حداکثری دولت‌های متخاصم و استعمارگر بر اقتصاد ایران، همواره یکی از اهداف دشمنان ایران، برهم زدن امنیت انرژی کشور است؛ در چنین شرایطی ضعف عملکرد و ترک فعل‌های مدیران داخلی در بخش انرژی پذیرفتی نیست.
یکی از زیرساخت‌های مهم انرژی کشور که مهمترین واحد صنعتی پایتخت نیز محسوب می‌شود، پالایشگاه نفت تهران است که در تأمین فرآورده‌های نفتی مورد نیاز کلانشهر تهران و شهرهای اطراف، نقش پررنگی دارد.
متأسفانه این پالایشگاه با شرایط ناپایدار مدیریتی مواجه شده و قریب به یک‌سال است که هیئت مدیره ندارد. در چنین شرایطی، اجرای طرح‌های متعدد توسعه‌ای این پالایشگاه با وقفه مواجه شده و بعد از دو دهه، این پالایشگاه در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۴۰۱، با مشکل توقف کلی عملیات تولید (شات‌داون) مواجه شد.
به‌نظر می‌رسد ادامه این روند، می‌تواند صدمات جبران ناپذیری به این پالایشگاه که همواره یکی از پالایشگاه‌های سودآور کشور بوده، به‌دنبال داشته باشد. این وضعیت در شرایطی اهمیتی بیش از پیش پیدا می‌کند که به این نکته توجه کنیم، بخش قابل توجهی از سهام پالایشگاه تهران متعلق به سهام عدالت و در واقع متعلق به آحاد مردم است و این سرمایه مردمی، قریب به یک‌سال است هیئت مدیره ندارد.
منبع: تسنیم
