محمدعلی فیاض بخش: این که افرادی از سر اعتقاد و دلبستگی، معنویات انقلاب را در اموری از این قبیل، مانند اسم‌گذاری فرزندان یا اقبال به مراسم و مناسک و ظواهرِ شمایلی و رفتاری جست‌وجو کنند، به احتمال زیاد ناقض و نافی همان نیت دلبستگی و اعتقادشان خواهد‌شد؛ چرا که در هر دوگروهِ دلبسته و نادلبسته، […]
محمدعلی فیاض بخش: این که افرادی از سر اعتقاد و دلبستگی، معنویات انقلاب را در اموری از این قبیل، مانند اسم‌گذاری فرزندان یا اقبال به مراسم و مناسک و ظواهرِ شمایلی و رفتاری جست‌وجو کنند، به احتمال زیاد ناقض و نافی همان نیت دلبستگی و اعتقادشان خواهد‌شد؛ چرا که در هر دوگروهِ دلبسته و نادلبسته، هم نام دلارام (یا پدرآرا !) هست و هم نام سکینه و زینب و هم هزاران نام دیگر؛ چرا که، بر خلاف ضرب‌المثل، نام‌های آدمیان عادی از آسمان نمی‌بارد، بلکه از دل و ذوق اطرافیان می‌آید.
اصولاً جولان‌دادن بر موضوعی مانند نام‌گذاری‌ها، از جمله نام فرزند، چه دخلی در مورد قضاوت‌ِ اعتقادات و امور شخصی و انتخابی مانند مذهب افراد دارد؟ نام بعضی از فرزندان امام علی علیه‌السلام و برخی دیگر از ائمه‌ی شیعه علیهم‌السلام را جست‌جو کنید، تا ببینید ما نباید کاسه‌ی داغ‌تر از آش شویم و اموری بنیانی مانند عقیده را به صِرفِ سلیقه به چالش بکشیم.
وانگهی! این بزرگواران بد نیست- اگر مبانی حُکمی و حِکَمی‌شان، از جمله، نام‌گذاری‌هاست- به اسامی ریز و درشتِ یک‌درمیانِ صاحبانِ مناصب در همین نظام بنگرند؛ تا ببینند، اگر مبنای قضاوت‌ها، نامِ نهاده در خانه بعد از تولد افراد است، چه تعداد از آدمیان باید از این مناصب حذف می‌شدند!
در این خصوص، نگاهی به نامِ دولتمردان مهرورز دهه‌ی پیش؛ نیز اصلاحیان و معتدلان و اصولیان دیروز و نواصولگرایان امروز بیفکنید!…و اصولاً صاحب این قلم، برای چنین امرِ عرفی و قراردادی و ذوقی، محلی از اِعرابِ بحث نمی‌بیند و همین مقدار را به ضرورت آورد.
…و تا یادم نرفته نیز بگویم، بسیاری از صاحبان مناصبِ امروزی (و حتی دیروزیان چهار دهه‌ی اخیر)، که دارای اسامی‌ای غیر از جنس زینبی و حسینی هستند، بیشترشان متولدان پیشا انقلاب هستند؛ پسا انقلابی‌هاشان که جای خود دارند!
