بی گمان یکی از فراموش نشدنی ترین، تلخ ترین و شاید بدترین شب های تاریخ باشگاه پرسپولیس چهارده آذر ۱۴۰۲ بود. شبی که بیش از شصت هزار نفر از اقصی نقاط ایران برای تشویق پرسپولیس به ورزشگاه آزادی آمده بودند و منتظر جشن صعود در پایان بازی بودند اما هیچ اتفاق شادی آور و بردی […]
بی گمان یکی از فراموش نشدنی ترین، تلخ ترین و شاید بدترین شب های تاریخ باشگاه پرسپولیس چهارده آذر ۱۴۰۲ بود. شبی که بیش از شصت هزار نفر از اقصی نقاط ایران برای تشویق پرسپولیس به ورزشگاه آزادی آمده بودند و منتظر جشن صعود در پایان بازی بودند اما هیچ اتفاق شادی آور و بردی رخ نداد تا سرخ ها، به دست الدحیلی حذف شوند که سه بازیکن اصلی خود را به دلیل مصدومیت و محرومیت، در اختیار نداشت و از پیش حذف شده بود.
شب، شب پرسپولیس نبود و گولسیانی هم در حساس ترین بازی پنالتی از دست داد و با اشتباه بعدی سبب شد تا اولنگا، مهاجم تنومند الدحیل، رویای صعود پرسپولیسی ها به یک هشتم نهایی را نقش بر آب کند. شروع فوق العاده شاگردان گل محمدی، طی بازی دوام و ثبات نداشت و هر چه زدند، به در بسته خوردند. اما دلایل این شکست چه بود؟
برخی خرید های اشتباه در نقل و انتقالات تابستانی، درگیری اکثر بازیکنان با سرماخوردگی و دست و پنجه نرم کردن آنها با مصدومیت‌های گاه و بیگاه، از دست دادن امتیاز برابر استقلال تاجیکستان و انتقادهایی که به سبک مربیگری یحیی وارد است؛ همگی مقدمات شکست پرسپولیس مقابل الدحیل را فراهم کردند.
ملوان، صنعت نفت آبادان، سپاهان، استقلال تاجیکستان و النصر عربستان، ۵ تیمی بودند که پرسپولیس را متوقف کردند و با باخت به الدحیل گالتیه، گل محمدی ششمین دیدار متوالی بدون برد را تجربه کرد.
معین احمدوند| باشگاه خبرنگاران آزاد
فوتبال 
پرسپولیس
استقلال
