محمد علی فیاض بخش: «در تذکرهالاولیاء مذکور است: صبا بادی‌‌است که از زیر عرش خیزد؛ و آن، در وقت صبح وزد. بادی لطیف و خنک است و خوش دارد و در اصطلاح سالکان، باد صبا، اشارت است از نفحات رحمانیه که از طرف مشرق روحانیات می آید. چنانکه حضرت رسالت‌پناه صلیﷲ علیه و آله و […]
محمد علی فیاض بخش: «در تذکرهالاولیاء مذکور است: صبا بادی‌‌است که از زیر عرش خیزد؛ و آن، در وقت صبح وزد. بادی لطیف و خنک است و خوش دارد و در اصطلاح سالکان، باد صبا، اشارت است از نفحات رحمانیه که از طرف مشرق روحانیات می آید. چنانکه حضرت رسالت‌پناه صلیﷲ علیه و آله و سلم فرمود: انی وجدت نفس الرحمان من جانب الیمن، مراد از نفس الرحمان ، بندگی خواجه اویس قرنی است. ( کشّاف اصطلاحات الفنون )».
ما بندگان که به لطف رحمان، سزاوار رایگان باد صباییم، در همین یک سال اخیر تا کنون تنها نُه روز از هوای پاک برخوردار بوده‌ایم؛ باد صبامان پیش‌کش!
گویند بزرگان اهل باطن، هنگام وزیدن باد صبا در طراوت صبحگاهان، قنداقه‌ی نوزادان را در مسیر این باد می‌گرفتند، تا رشحاتی از این نسیم رحمانی بر تن و جان نوزادشان بنشیند و از این فیض سحرگاهی محروم نمانند.
فعلاً تا اطلاع ثانویّه، همه‌ی همّت ارباب مدیریّه بر سلب است و نه ایجاب؛ مدارس تعطیل؛ مقتضی مفقود و موانع موجود!
چه شده‌است ما را در ابتلاء به این قبض رحمانی در محرومیت از فیض صبایی، که نه تنها باد صبامان با ما سرسنگینی می‌کند؛ که نفَس‌هامان نیز در برگرفتن رایگان‌ترین موهبتِ طبیعت به خس‌خس افتاده؟ لابد راحت‌ترین تعلیل بر این علیلیِ اشتیاق و ساده‌ترین تحلیل بر این ذلیلیِ استنشاق آن است، که گناهانمان درهای آسمان را بر ما بسته و راه باد را مسدود کرده؛ در عوض دماغمان را به مازوت سپرده و باده‌ی ایاغمان را از اوج لاهوت به حضیض ناسوت کشانده؛ شاید!
…اما این تکرار همه‌ساله در آگندن دماغ به دود و به جایی نرسیدن این‌همه فریاد به داد، شاید نشان از چیز دیگری هم داشته‌باشد: نقضِ درایت و نقصِ کفایت؛ که خداوندگار عالم، عالم را بر مدار علّت و معلول نشانده و عقول آدمیان را آن توان عطا کرده، تا به توبه و انابه از گناه، رفع انسداد از برکات آفاق کنند و دوباره نفَس در عالم انفس تازه گردانند؛ اگر ادارات حکومیّه و حضرات بلدیّه نیز اندکی از تعارفات بکاهند و بیشی بر مبلغ افزایند؛ مبلغ زندگی در حدّ نفس‌کشیدن آحاد نفوسیّه !
