به گزارش زیرنویس، حدود دو هفته از پایان بازی های آسیایی می گذرد اما در همین فاصله کوتاه و برای برخی تیم های ملی، تصمیماتی مبنی بر حذف و کنار گذاشتن ورزشکارانی گرفته شد که در واقع اوج اشتباه در مورد آنها و راهی کردن شان به هانگژو را نشان می دهد. سیاستی که […]
به گزارش زیرنویس، حدود دو هفته از پایان بازی های آسیایی می گذرد اما در همین فاصله کوتاه و برای برخی تیم های ملی، تصمیماتی مبنی بر حذف و کنار گذاشتن ورزشکارانی گرفته شد که در واقع اوج اشتباه در مورد آنها و راهی کردن شان به هانگژو را نشان می دهد.
سیاستی که دو سال پیش ملاک عمل شد
دو سال پیش برای نخستین بار «اعزام کیفی» مبنای کار برای حضور در بازی های آسیایی ۲۰۲۲ قرار گرفت. سیاستی که در دوره سیدرضا صالحی امیری و در نخستین نشست کارشناسی بازی های آسیایی (آبان ۱۴۰۰) مورد توجه قرار گرفت و بعد از آن ملاک تصمیم گیری در تمام نشست ها و بررسی ها شد.
حتی بعد از ورود کمیته ملی المپیک به دوره جدید مدیریت، نشست های کارشناسی برای بررسی وضعیت رشته ها با همین دست فرمان دنبال شد اما در نهایت نه شکل و ترکیب کاروان گویای کیفی سازی بود و نه نتایج آن؛ حالا هم به فاصله زمان کوتاه بعد از اتمام بازی های آسیایی، تصمیماتی اتخاذ شده که کیفی بودن کاروان در این بازی ها را به طور کل رد می کند.
بررسی های کارشناسی که به بیراهه رفت
کسب ۵۴ مدال از دو هفته رقابت در بازی های آسیایی نتیجه عملکرد کاروانی شد که ۲۸۹ ورزشکار در ترکیب داشت. از این تعداد مدال، ۴۱ مدال به رنگ نقره و برنز بود که در تعیین رده بندی تاثیر قابل توجهی ندارند. حتی بدون توجه به رنگ و جنس، تعداد ۵۴ مدال کسب شده هیچ تناسبی با تعداد ۲۸۹ ورزشکار اعزامی نداشت و همین خدشه ای جدی به کیفی بودن کاروان ایران وارد کرد.
آنچه مسلم است کیفیت و کمیت کاروان اعزامی به بازی های آسیایی، خروجی ارزیابی هایی بود که در نشست های مشترک با حضور نمایندگان وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و فدراسیون ها مورد بحث قرار می گرفت.
در این نشست ها که بارها بر اهمیت و جدیت آنها تاکید شد، وضعیت رشته ها و ورزشکاران شان بر اساس گزارش مسئولان و مربیان مربوطه بررسی می شد اما ناگفته پیداست این بررسی ها چقدر به بیراهه رفته که منجر به باز شدن راه برای ورزشکارانی شد که حتی نام و آوازه شان هم عصای دست شان نشد.
بازی های آسیایی جایی برای «محک» بود
بعد از المپیک که با حداکثر فراگیری، ورزش جهان را درگیر خود می کند، «بازی های آسیایی» مهمترین رویداد برای ورزش آسیا و کشورهای این قاره به حساب می آید؛ جائیکه تدبیر و قدرت ورزش آسیایی ها به رخ یکدیگر و مدیریت و حاکمیت‌شان کشیده می شود و به همین دلیل ویژه ترین تصمیمات برای آن اتخاذ می شود.
از جمله این تصمیمات ویژه برای کاروان اعزامی به بازی های آسیایی اختصاص سهمیه اضافی به تیر و کمان بود تا بتواند زهرا نعمتی را به عنوان نفر نهم در ترکیب خود قرار دهد به این امید که سهمیه المپیک بگیرد.
زهرا نعمتی اما با کنار رفتن در همان مرحله مقدماتی نشان داد مهره ای سوخته در کاروان ایران است همان طور که عملکرد ورزشکارانی مانند جواد فروغی و نجمه خدمتی نشان داد سهمیه اختصاصی به آنها حیف شده است.
اگرچه در جریان بازی ها یا بعد از آن واکنشی به عملکرد دور از انتظار این چهره های مدعی نشد اما اتفاقاتی که بلافاصله بعد از بازی ها پیرامون آنها افتاد، واقعیت تلخ برخی تصمیمات اشتباه برای کاروان هانگژو را عیان کرد؛ نعمتی در رکوردگیری به اندازه ای بد بود که از ترکیب تیم ملی تیر وکمان برای مسابقات قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک حذف شد و جواد فروغی و نجمه خدمتی هم از ترکیب تیم ملی تیراندازی برای همین رقابت ها کنار گذاشته شدند چون امیدی به نتیجه گیری آنها نبود.
ارزیابی های اشتباه برای کاروان کیفی
قرار نیست یک ورزشکار همیشه در اوج باشد و بهترین های هر رویداد را از آن خود کند اما تا وقتی پای کیفی گرایی در میان نباشد در غیر اینصورت باید تشکیل نشست شود، آنالیز و بررسی صورت بگیرد تا درست ترین تصمیم برای اعزام مطمئن ترین ورزشکار اتخاذ شود.
این روندی بود که برای تشکیل کاروان هانگژو هم طی شد اما وقتی سه نفر از ورزشکاران همین کاروان بلافاصله بعد از پایان بازی ها از تیم ملی خود حذف می شوند، نشان می دهد ارزیابی ها چقدر با صحت و سلامت و درستی فاصله داشته است.
صد البته که اتفاقات و شرایط هم در نتیجه گیری ها تعیین کننده هستند اما وقتی کاروان ایران چهره های ناکام دیگری هم در ترکیب خود داشته، نشان می دهد ایراد این کاروان ریشه ای است، آنجا که وقت صرف شد، هزینه شد اما ارزیابی درستی نشد شاید به این دلیل که نیروهای به کار گرفته شده به جا نبودند.
