خبرورزشی نوشت: طی این سال‌ها آن‌قدر واگذاری استقلال و پرسپولیس را نوشتیم و آن‌قدر فوتبال‌دوستان این خبر را از زبان دولت‌ها و وزرای مختلف شنیده‌اند که دیگر برای همه تکراری و عادی شده است. اتفاقی که حتی با رنگ و لعاب بورس و ظاهر دموکراسی هم نیفتاد! به جرات می‌توان گفت که کمتر کسی حاضر است […]
خبرورزشی نوشت: طی این سال‌ها آن‌قدر واگذاری استقلال و پرسپولیس را نوشتیم و آن‌قدر فوتبال‌دوستان این خبر را از زبان دولت‌ها و وزرای مختلف شنیده‌اند که دیگر برای همه تکراری و عادی شده است. اتفاقی که حتی با رنگ و لعاب بورس و ظاهر دموکراسی هم نیفتاد! به جرات می‌توان گفت که کمتر کسی حاضر است با دقت کلمات و جملات متن این اخبار را بخواند یا حوصله مباحثه و آنالیز روی کیفیت واگذاری یا سرنوشت آن داشته باشد، اما به هر حال کار ما همین است. ابتدا به اخباری که با فاصله بسیار کم در مورد دو باشگاه پرسپولیس و استقلال رسانه‌ای شد توجه کنید؛
- محمد مخبر معاون اول رئیس‌جمهور تصویب‌نامه ۲۷ دی‌ماه امسال در خصوص واگذاری ۸۰ درصد از سهام پرسپولیس جهت رد دیون دولت را به وزارتخانه‌های اقتصاد، تعاون و ورزش ابلاغ کرد. بر اساس این مصوبه، معادل ۸۰ درصد سهام شرکت فرهنگی ورزشی پرسپولیس متعلق به وزارت ورزش و جوانان به صندوق بازنشستگی کشوری، سازمان تأمین اجتماعی و صندوق بیمه روستاییان و عشایر بابت رد دیون و سایر تکالیف دولت واگذار می‌شود. تعداد دقیق و نهایی قیمت سهام قابل واگذاری، با تصویب هیئت واگذاری تعیین می‌شود. نقل‌وانتقال سهام موضوع این مصوبه خارج از ساعت معاملات و خارج از اتاق پایاپای صورت گرفته و از مالیات معاف است.
- سهام دولت در شرکت فرهنگی ورزشی استقلال با رعایت تشریفات قانونی واگذار خواهد شد تا مشخص گردد که پس از پرسپولیس، آبی‌های پایتخت نیز به بخش خصوصی واگذار می‌شوند و بالاخره طلسمی که سال‌هاست گریبان دو تیم بزرگ پایتخت را گرفته، باز شود. از هولدینگ خلیج فارس به عنوان جدی‌ترین خریدار استقلال یاد می‌شود البته که گفته می‌شود آبی‌ها ابتدا زیر نظر وزارت ورزش فعالیت می‌کنند و پس از حل برخی موانع بر سر راه، استقلال نیز به بخش خصوصی واگذار خواهد شد
شکی نیست که انتقال استقلال و پرسپولیس از وزارت ورزش به زیرمجموعه یک وزارتخانه دیگر ماهیت دولتی آنها را تغییر نخواهد داد. کسبه قدیمی بازار اصطلاحی دارند به اسم از این جیب به آن جیب کردن و الان دولت دقیقا مشغول انجام چنین کاری است.
ما در سال‌های اخیر با سخت‌گیری AFC در مورد مالکیت مشترک این دو باشگاه با مشکلات زیادی روبه‌رو بودیم و حتی استقلال و پرسپولیس به دلیل همین مشکلات از لیگ قهرمانان کنار هم گذاشته شدند. اینکه بخواهیم ظاهر کار را جوری درست کنیم، شاید در کوتاه‌مدت جواب دهد اما قطعا به درد بلند مدت نمی‌خورد و مشکلات استقلال و پرسپولیس با این مسکن‌های مقطعی قابل حل نیست. دیر یا زود تاثیر این رنگ‌آمیزی تازه از بین رفته و حقیقت دوباره گریبان فوتبال را خواهد گرفت.
به یاد داریم که در دهه ۸۰ و دولت محمود احمدی‌نژاد این راهکار برای اولین بار اجرایی شد! یک تیم را به وزارت اقتصاد دادند و دیگری را به وزارت رفاه اما این پروژه خیلی زود به بن‌بست رسید و مشخص شد که دوای درد فوتبال این جیب به آن جیب کردن دولت نیست. تازه در آن زمان بحث بدهی خارجی و مشکلات زیرساختی هم وجود نداشت، تنها کافی بود یک اسم به عنوان ریاست مجمع تغییر کند اما دیدیم که این راهکار به بن‌بست رسید حالا و بعد از دو دهه دوباره قرار است تجربه‌ای را تکرار کنیم که قبلا آزموده شده بود.
انگار هیچ‌کس در میان مدیران ارشد ورزش تمایلی به خواندن تاریخ ندارد، درست همان‌طور که تمایلی به دانستن اصول مدیریت هم ندارند و البته که تمایلی به باز کردن چشم!
