قاره آفریقا به‌دلیل برخورداری از منابع طبیعی و انسانی قابل توجه، واقعیتی کاملا متفاوت از آنچه جهان از این قاره می‌بینند، دارد و کشور‌های آفریقایی می‌توانستند با توجه به ثروت طبیعی عظیمی که دارند، جایگاه بسیار بهتری در دنیا داشته باشند. درحالی که قاره آفریقا بیش از ۶۵ درصد الماس جهان را تأمین می‌کند، اما […]
قاره آفریقا به‌دلیل برخورداری از منابع طبیعی و انسانی قابل توجه، واقعیتی کاملا متفاوت از آنچه جهان از این قاره می‌بینند، دارد و کشور‌های آفریقایی می‌توانستند با توجه به ثروت طبیعی عظیمی که دارند، جایگاه بسیار بهتری در دنیا داشته باشند. درحالی که قاره آفریقا بیش از ۶۵ درصد الماس جهان را تأمین می‌کند، اما به‌دلیل تاریخ استعماری غرب در این قاره، آسیب‌های زیادی دیده است و کشور‌های آفریقایی در زمره فقیرترین کشور‌های جهان طبقه‌بندی شده‌اند.
اغلب کسانی که با تاریخ آفریقا آشنایی دارند زمانی که به بحث فقر در این قاره می‌رسند، به یاد غارتگری‌ها و استعمارگری غربی‌ها می‌افتند، اما واقعیت آن است که بحران آفریقا صرفاً به غرب محدود نمی‌شود، رژیم اشغالگر صهیونیستی که نهاد جعلی و ساختگی خود را ۷ دهه قبل در اراضی اشغالی فلسطین بنا کرد، طی دهه‌های گذشته در قالب یک برنامه سیستماتیک برای نفوذ به آفریقا و استفاده از این قاره در سطوح مختلف نقشه کشیده بود.
آفریقا، منبع الماس جهان
بزرگترین الماس جهان به‌وزن ۳۱۰۶ قیراط در سال ۱۹۰۵ در «کولینان» در شمال آفریقای جنوبی کشف شد و بعد از آن ۹ سنگ بزرگ از این الماس ساخته شد که از آنها برای تزئین تاج انگلیسی‌ها نیز استفاده می‌شد. گزارش ارائه‌شده توسط «عملیات کیمبرلی» (یک طرح بین‌المللی برای تأیید اصل بودن الماس‌های خام) مشخص کرد که از ۱۰ کشور بزرگ تولیدکننده الماس، ۷ کشور متعلق به قاره آفریقا هستند و شامل بوتسوانا، آفریقای جنوبی، آنگولا، جمهوری دموکراتیک کنگو، نامیبیا، لسوتو و تانزانیا می‌شوند.
در این میان بوتسوانا به‌دلیل کیفیت بالای سنگ‌های خود، برترین کشور آفریقایی در تولید الماس محسوب می‌شود. این کشور در سال ۲۰۲۱ موفق شد ۲۲.۷۴ میلیون قیراط الماس که معادل حدود ۲۰ درصد نیاز بازار جهانی است تولید کند. جمهوری دموکراتیک کنگو نیز با تولید ۱۳.۰۱ میلیون قیراط الماس که معادل حدود ۱۱ درصد نیاز بازار جهانی است چهارمین تولیدکننده جهانی الماس محسوب می‌شود و بیش از ۳۰ درصد ذخیره الماس جهانی در اختیار این کشور است. آفریقای جنوبی نیز با یک میلیون قیراط معادل ۸.۱۸ درصد نیاز بازار جهانی، از تولیدکننده‌های بزرگ الماس در جهان به‌شمار می‌رود.
پروژه اشغالگری صهیونیست‌ها در آفریقا
دوره اشغالگری صهیونیست‌ها در قاره آفریقا به سال‌ها قبل از اشغال فلسطین برمی‌گردد و تاریخ نشان می‌دهد که اولین پروژه اشغالگری آنها در این قاره آغاز شد. صهیونیست‌ها با هدف تشکیل رژیم جعلی خود به‌شکل رسمی، از سال ۱۸۹۷ تا ۱۹۷۲ شروع به برگزاری کنفرانس‌های صهیونیستی کردند که یکی از مهمترین آنها در سال ۱۹۰۳ بود که ششمین کنفرانس صهیونیسم محسوب می‌شد و در آن حامیان این جنبش از پروژه موسوم به «پروژه اوگاندا» رونمایی کردند که درواقع پروژه اشغالگری در قلب آفریقا و اسکان یهودیان در آنجا بود.
در سال ۱۹۵۵ کنفرانس «باندونگ» یا کنفرانس «آسیایی ـ آفریقایی برای کشور‌های غیرمتعهد» (کشور‌هایی که در دوره جنگ سرد نه وابسته به بلوک شرق بودند و نه غرب) برگزار شد که ۲۹ کشور آفریقایی در جاکارتا (پایتخت اندونزی) در آن شرکت کردند و در این کنفرانس بیانیه‌ای در حمایت از مسئله فلسطین که در سال ۱۹۴۸ توسط صهیونیست‌ها اشغال شده بود، صادر گشت. در اواسط ۱۹۵۰ و در طول دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ کشور‌های آفریقایی به‌تدریج موفق به استقلال و رهایی از استعمار اروپایی‌ها شدند، اما با وجود اینکه ملت‌های کشور‌های آفریقایی بعد از سال‌ها درد و رنج و تحمل مشکلات توانسته بودند از استعمار غرب خارج گردند، مقامات و حاکمان این کشور‌ها همچنان وابسته به استعمارگران غربی بودند و همین مسئله نفوذ صهیونیست‌ها به این قاره را تسهیل می‌کرد.
توافق شوم «کمپ دیوید» میان دولت وقت مصر و رژیم اشغالگر صهیونیستی در سال ۱۹۷۹ در‌های آفریقا را به‌روی صهیونیست‌ها باز کرد و آغازگر برقراری روابط دیپلماتیک کشور‌های آفریقایی با رژیم صهیونیستی بود. به‌فاصله کوتاهی از این تحولات در دهه ۱۹۹۰ جنگ داخلی در بسیاری از کشور‌های آفریقایی آغاز شد که زمینه نفوذ سرویس جاسوسی موساد اسرائیل به این کشور‌ها را فراهم ساخت.
چنبره صهیونیست‌ها بر ثروت‌های آفریقا
نفوذ اسرائیل به قاره آفریقا توسط فردی به‌نام «دیوید مورس» یک یهودی استرالیایی آغاز شد که از نزدیکان موساد محسوب می‌شود. او فعالیت خود را در آفریقا با ورود نیرو‌های بین‌المللی به سومالی در سال ۱۹۹۲ آغاز کرد و تحت پوشش سازمان ملل وارد محافل سیاسی و اقتصادی آفریقا شد. دیوید موریس همچنین دروازه ورود تاجران یهودی به این قاره بود که توجه زیادی به منابع الماس و سایر منابع طبیعی کشور‌های آفریقایی داشتند. «دان گتلر» یکی از تاجران معروف یهودی بود که در زمان جنگ داخلی کنگو در دهه ۱۹۹۰ وارد این کشور شد و به‌ازای حق بهره‌برداری از منابع معدنی، قرارداد‌های تسلیحاتی با مقامات این کشور منعقد کرد. او معاملات غیرقانونی زیادی برای صادرات الماس و طلا و نفت و سایر منابع معدنی باارزش و کمیاب از کنگو انجام می‌داد.
در سال ۲۰۱۷ وزارت خزانه‌داری ایالات متحده تحریم‌هایی علیه گتلر اعمال و اعلام کرد که او ثروت خود را از طریق معاملات نفتی و معدنی مبهم و فاسد جمع‌آوری کرده است و ارزش آنها به صد‌ها میلیون دلار می‌رسد.
تجارت سودآور الماس توسط اسرائیلی‌ها در آفریقا
در اینجا قصد داریم درباره نوعی مبادله میان رژیم اشغالگر و مقامات برخی از کشور‌های آفریقایی صحبت کنیم، این کشور‌های آفریقایی به‌ازای دریافت تسلیحات نه‌چندان پیشرفته از اسرائیل، به این رژیم اجازه می‌دهند منابع معدنی کمیاب و باارزش آنها را با قیمتی بسیار کم در اختیار بگیرند و به این ترتیب مردم آفریقا را از منابع طبیعی خود از جمله الماس محروم می‌کنند.
شرکت اسرائیلی IDI-Congo هفتاد درصد از سود استخراج الماس کنگو را نصیب خود کرده است و تنها ۳۰ درصد از سود آن به این کشور می‌رسد، این شرکت وابسته به حزب یهودی افراطی «شاس» است که حق انحصار استخراج و فروش الماس کشور کنگو را در اختیار خود دارد و ماهانه ۱۸ میلیون دلار به این کشور می‌پردازد؛ مبلغی که حتی برای ۳ یا ۴ سنگ الماس نیز کافی نیست.
بر اساس نتایج کنفرانس بین‌المللی هفته الماس که در مارس ۲۰۲۳ برگزار شد، الماس ۲۵ درصد صادرات رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهد و در سال ۲۰۲۰ این رژیم ۷.۵ میلیارد دلار الماس صادر کرده تبدیل به ششمین صادرکننده بزرگ الماس در جهان شد. در این کنفرانس اعلام شد که اسرائیل بیشترین میزان الماس خود را از کشور آفریقایی بوتسوانا به دست می‌آورد و ۶ شرکت اسرائیلی در زمینه استخراج الماس در بوتسوانا فعالیت دارند.
این تجارت غیرقانونی الماس توسط رژیم صهیونیستی بسیار در کانون توجهات قرار گرفت و سازمان ملل آن را «تجارت خونین الماس» نامید. کارشناسان سازمان ملل در سال ۲۰۰۹ رسماً رژیم صهیونیستی را به دست داشتن در صادرات غیرقانونی الماس از آفریقا متهم کردند.
چند روز قبل در ۳ سپتامبر ۲۰۲۳ مقامات قبرس «بنی اشتاینمتز» معروف به «قطب معدنی اسرائیل» را که در تجارت غیرقانونی الماس و سایر منابع معدنی در آفریقا نقش دارد، دستگیر کردند و حکم بازداشت وی توسط رومانی صادر شد. پیش از آن در سال ۲۰۲۱ سوئیس حکمی علیه اشتاینمتز صادر و او را به ۵ سال زندان و ۵۲ میلیون دلار جریمه محکوم کرد. طبق اظهارات مقامات قضایی سوئیس جرم وی پرداخت رشوه‌ای به‌مبلغ ۸.۵ میلیون دلار به یکی از همسران رئیس جمهور سابق گینه بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲ برای اخذ مجوز اکتشاف و استخراج از معادن این کشور بوده است.
طبق گزارش روزنامه آفریقایی ریپورت، اشتاینمتز بر تعداد زیادی از معادن الماس در قاره آفریقا از جمله کشور‌های بوتسوانا و آنگولا و سیرالئون سیطره داشت و حدود ۱۳۰ شرکت برای استخراج الماس در این کشور‌ها تحت مدیریت وی بودند. او همچنین روابط گسترده‌ای با مقامات ارشد و سیاستمداران کشور‌های آفریقایی دارد که از همین طریق به‌راحتی می‌تواند در معادن مملو از الماس آنها نفوذ کند.
نقشه جدید نتانیاهو برای نفوذ به آفریقا و گسترش پروژه عادی‌سازی
در سپتامبر ۲۰۲۳ روزنامه عبری «اسرائیل هیوم» فاش کرد که «بنیامین نتانیاهو» (نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی) نقشه‌ای برای ایجاد ائتلاف بین اسرائیل و کشور‌های آفریقایی از جمله اتیوپی، اوگاندا، کنیا و رواندا طراحی کرده است، تل‌آویو همچنین از سال ۱۹۹۳ با اریتره روابط و فعالیت امنیتی مخفیانه داشت، هدف ظاهری از این طرح جلب حمایت آفریقا از اسرائیل در مجامع بین‌المللی به‌ازای بهره‌مندی از فناوری تل‌آویو در زمینه‌های کشاورزی و آب بود.
اما اهدافی اعلام‌نشده پشت این طرح وجود دارد که توسط برخی رسانه‌های صهیونیستی فاش شده است. رسانه‌های عبری این اهداف را «فروش امنیت» و معاملات تسلیحاتی به‌ازای دریافت الماس و مواد خام همچون اورانیوم و کبالت از کشور‌های آفریقایی می‌خوانند. در سال ۲۰۱۷ نتانیاهو کمپینی به‌نام «اسرائیل به آفریقا و آفریقا به اسرائیل بازمی‌گردد» راه‌اندازی کرد، در آن دوره نتانیاهو تلاش داشت نشستی آفریقایی ـ اسرائیلی در کشور توگو برگزار کند که این نشست به‌دلیل مخالفت برخی کشور‌های آفریقایی که مخالف نفوذ رژیم صهیونیستی به این قاره هستند لغو شد.
اما با وجود تلاش‌های زیادی که اشغالگران صهیونیست برای تثبیت پروژه عادی‌سازی روابط با کشور‌های عربی از دروازه آفریقا انجام داده‌اند، ملت‌های آفریقایی و مقامات برخی از این کشور‌ها هنوز هم مقابل این توطئه ایستادگی کرده‌اند، در همین چارچوب در فوریه گذشته، در نتیجه فشار‌های الجزایر و آفریقای جنوبی، اتحادیه آفریقا حضور رژیم اشغالگر در این اتحادیه به‌عنوان «عضو ناظر» را تعلیق کرد.
در سایه تحولاتی که اخیراً در کشور‌های آفریقایی شاهد آن هستیم و مخالفت گسترده مردمی در کشور‌های این قاره با نفوذ و استعمارگری خارجی‌ها، انتظار می‌رود که به‌زودی شاهد مرحله‌ای از قیام علیه غارتگری صهیونیست‌ها در آفریقا باشیم.
منبع: تسنیم
