پاکو خمس مربی اسپانیایی تراکتور درست مثل سال قبل ثابت کرد که چه مربی خوبی است.
سال قبل وقتی محمدرضا زنوزی پاکو خمس را به جای قربان بردیف – مربی معروف اهل روسیه – آورد خیلی‌ها بابت رفتن او ناراحت شدند وانتقاد می‌کردند که چرا باید با یک «خارجی خوب» جوری قرارداد ببندیم که نتوانیم او را تا پایان فصل حفظ کنیم؟
البته که این مشکل ریشه‌دار فوتبال ماست. بیشتر خارجی‌هایی که به عنوان بازیکن و مربی می‌آیند خوب نیستند و چون جایی ندارند بروند، شهروند ایران می‌شوند از بس که می‌مانند! اما نمونه‌هایی مثل تیام، توره یا همین قربان بردیف دوام نمی‌آورند و می‌روند.
در آن مقطع کمتر کسی در مورد این مربی اسپانیایی حرف می‌زد. او تیمی را گرفته بود که خودش نبست و برای پیاده کردن افکارش زمان لازم داشت. تیم خمس در نیم فصل دوم عالی نتیجه گرفت و به کسب سهمیه آسیا هم رسید. همه امیدوار بودیم که او بماند و تیم خودش را ببندد و آن وقت فوتبال تراکتور را ببینیم، درست مثل کاری که مورایس در سپاهان کرد. اما وقتی در فصل جدید تراکتور سه بازی اول را باخت، برخی ناامید شدند. البته خمس در همان هفته اول گفت که این تیم او نیست تا انگشت اتهام به سمت دیگران برود! اما درون زمین تراکتور با آن همه ستاره فوتبال قابل قبولی ارائه نمی‌کرد و به رقبای مستقیم خود برای قهرمانی باخت…
کار خوب باشگاه و حمایت از مرد اسپانیایی که یک بار امتحانش را فصل قبل پس داده بود، جواب داد و خمس با همین بضاعت موجود نقاط ضعف تیمش مثل دفاع چپ را ترمیم کرد. او فصل قبل رضا اسدی را به خط حمله برد و از او یک آقای گل ساخت. امسال یک وینگر جوان را به دفاع چپ برده و می‌بینیم که تیم او حالا به صدر جدول هم رسیده است. البته که بازی‌های عقب افتاده باید برگزار شود. تازه در ابتدای فصل هستیم و تیم‌ها خود را پیدا نکرده‌اند. به شکل سنتی هم تراکتور باید با سپاهان، استقلال و پرسپولیس برای قهرمانی بجنگد اما…
کاری به چهارگل بازی پنجشنبه نداریم. این تراکتور «تیمی» قابل احترام شده که خمس برای بار دوم روی خرابه‌های یک تیم ساخته است.
