شاعران خوشفکری در نقاط مختلف این مرز پرگهر، مجموعه های ارجمندی از فرانو به چاپ رسانده اند که هریک با فراز و نشیب هایی، عطر و بوی خاص خود را دارند.
اکبر اکسیر در یادداشتی در ضمیمه ادب و هنر روزنامه اطلاعات در معرفی مجموعه شعر طنز فرانو با عنوان«شایسته سالادی»از محسن شربتیان – انتشارات فرانو – نوشت:شعر فرانو، شعر لحظه های هشیاری است. در یک آن جرقه می زند، شکل می گیرد و ثبت می شود. ویژگی های عدیده ای دارد که مهمترین آنها سادگی، کوتاهی، طنز نهان و لحن ملموس و عادی مردم است. فرانو شعار نمی دهد. با عاشقانه های لوس و مبتذل رایج در شعر امروز فاصله دارد. اصولاً از ضمیر دوم شخص مفرد مؤنث مفلوک متنفر است. به زندگی امروز، محیط زیست و فجایع دنیای دیوانۀ دیوانه می پردازد. خانواده دوست است.
طنز شریف را می شناسد و لذا با لودگی و خنده گیری به هر قیمت مخالف است.
طنز فرانو در پوسته، عوام و در هسته، خواص را درگیر می کند و لذت متن را به او می چشاند. فرانو از آغاز دهه هشتاد با مجموعه شعر «بفرمائید بنشینید صندلی عزیز!» با ماست و خواهد بود.
شاعران خوشفکری در نقاط مختلف این مرز پرگهر، مجموعه های ارجمندی از فرانو به چاپ رسانده اند که هریک با فراز و نشیب هایی، عطر و بوی خاص خود را دارند.
یکی از این مجموعه ها «شایسته سالادی» از شاعر جوان کرمانشاهی، محسن شربتیان است. شربتیان در این مجموعه، هرسوژه ای را که در لحظات خود کشف کرده، در سطرهایی غیر مترقبه به ثبت رسانده است.
آن هم با فینالی غافلگیرانه که امید است در مجموعه های بعدی همصدا با وسعت سوژه هایش، به مفاهیم و معانی شگرف نائل آید.
او در این مجموعه، از «هیچ»، «چیز»ساخته است و در عنوان بندی و فینال شعرها حرفی برای گفتن دارد.
شاعر، سرشار از شعور اجتماعی است و شعرهایش شوخ ترین ترانه انسان معاصر است. آن هم در عصری که انسان، هویت خود را از دست داده است. شربتیان در شعرهایش شربت گوارایی از سوژه های نجیب انسانی فراهم آورده است.
اصلی ترین خصوصیتش سهل و ممتنع بودن آن است که گاهی به مخاطب این جسارت را می دهد که او نیز مشابه آنها را در سه سوت بسراید! اما با کمی دقت در ساختار شعرها و کشف صنایع و ظرایف بیان موجود در بطن سطرها متوجه می شود که فرانو، عصارۀ هنر و فنّ رندانۀ شعر فارسی است که از رودکی تا هنوز ادامه دارد و غزل های حافظ، رندانه ترین نمونه آن است.
محسن شربتیان با اولین مجموعه شعرش قدم به حلقه ادبی فرانو گذاشته است. امید است که به یاری انتشارات نوپای فرانو، اعتبار خاصی در بین راهیان فرانو کسب نماید.
شاعران نوپای فرانو، همواره یادشان خواهد ماند که شعر فرانو هرچند ساده است، اما آسان نیست. پشتوانۀ دیرسالی از تجربۀ شاعران بزرگ دارد و هر کلمه در هر سطر، آگاهانه چیده شده و بازی صرف با کلمات نیست و برای تقبیح بی شعوری و حماقت آمده است.
لطفاً هریک از شعر های این مجموعه را دو بار بخوانید و قبل از مصرف، ذهن خود را از وزن و قافیه و صنایع سنگین و سبک شعر شاعران پرسنلی بتکانید.
چرا که فرانو، شعر شیدایی شور و شعور است و آمده تا آنچه را که زبان به گفتن آن عادت نکرده، با صمیمانه ترین وجهی برای شما بیان کند. لطفاً طنز فرانو را جدی بگیرید.
در اینجا چند نمونه از مجموعۀ «شایسته سالادی»، گوارای وجودتان باد:
عرضه بی تقاضا: شعر ، باید پیام داشته باشد / پیام ، رفته بازرگانی بخواند/ هر چه زور می زنم پیامم نمی آید/ ببخشید این شاعر چیزی برای عرضه ندارد / بی عرضه است!
• صفویان: من ، در صف انتظار به دنیا آمدم / پدر، در صف نفت از دنیا رفت / مادر ، در صف نذری به مراد رسید / خواهر ، در صف وام ازدواج طلاق گرفت / شماهم ، به جای خواندن این اراجیف / بفرمایید ته صف !
• کلاغ پر: پرندگان را پراندیم / چرندگان را چریدیم / درندگان را دریدیم/ به اشرف بگو مخلوقات ، منقرض شد!
• اسب بخار: سیبی آدم را از بهشت چید / دو سیب شد و خود را بالا کشید / اما بخار از هیچ آدمی برنخاست!
• هفت خط: پدر به ته خط رسید / مادر به زیر خط / خواهر خط به خط شد / برادر خط شکسته / و من پاره خط / خدایا بشر را به سر خط برسان!
• بوقلمون: تا بوق سگ ، کارمی کنیم / با بوق ، سوار می شویم / با بوق ، پیاده / با بوق ، سلام کردیم / با بوق ، خداحافظی / به جای نبوغ ، به بوق روی آوردیم / به عهد بوق خوش آمدید!
• مسخ: یوسف از چاه درآمد / عزیز مصر شد / من از چاه درآمدم /تخلیه چاه شدم!
