در ابتدای هفته، تیم ملی فوتبال زنان ایران توسط اهالی فدراسیون فوتبال به جهت حضور در استرالیا برای مرحله دوم مقدماتی المپیک پاریس، بدرقه شدند.
در این مراسم مریم آزمون، سرمربی تیم ملی بانوان در سخنرانی خود، با بغض فرو خورده ای همراه با چند قطره اشک، اشاره به این موضوع داشت که شاگردان او، در یک رقابت نابرابر، به پیروزی رسیدند!
باید گفت که این قضیه، سال‌ها و دهه‌ها، نه تنها در ورزش بلکه در تمامی زمینه‌ها برای بانوان، سایه انداخته و زنان ایرانی، با وجود مشکلات و موانع فراوان، دست و پنجه نرم می‌کنند!
حال اگر بر روی موضوعاتی مثل ورزش در جامعه بانوان، ریزتر شویم، متوجه خواهیم شد که از بعد از انقلاب تا همین امروز، ورزش بانوان کمبودها و کاستی‌هایی داشته که شاید بازگو کردن همه آنها، از فرصت و مجال این یادداشت خارج است!
آنها همیشه با کمترین امکانات، وارد صحنه مهمترین رقابت‌های ورزشی جهان شدند و بهترین نتایج را کسب کرده اند. گاهاً اتفاق افتاده که با کسب مدال‌های رنگارنگ در رشته‌ها و آوردگاه‌های جهانی، مسئولان وزارت ورزش با ساعت دیواری، قوری و کتری، نمکدان و نهایتا یک دسته گل به استقبال قهرمانان عرصه ملی بروند!
در رقابت‌های‌هانگژو، با وجود اینکه کاروان ورزشی ایران، نتایج ضعیف تری نسبت به دوره قبلی به ثبت رساند اما در رشته‌های ناشناخته و کمتر شناخته شده، بانوان ایرانی دست به شگفتی زدند و موفق به کسب مدال‌های خوش رنگ شدند.
هرچند که در سال‌های اخیر، مسئولان امکانات خوبی برای بانوان ورزشکار مهیا و فراهم کرده اند اما نباید تنها به افتتاح چند سالن ورزشی، دلخوش بود و به همان بسنده کرد. مسلم است که حق زنان ورزشکار ایران، کار کردن با جدید ترین شیوه‌ها و تکنولوژی‌های ورزشی روز دنیا و بهترین مربیان می‌باشد. باید برای آنها، علی الخصوص در فوتبال، امکانات بهتر و مناسب تری، تدارک دیده شود؛ چرا که این زنان، شایستگی بهترین‌ها را به عالی ترین شکل ممکن دارند.
آری؛ بانوان ایران در شرایط کاملاً نابرابر، به مصاف رقبای قدرتمند خود می‌روند و نباید از واقعیت‌ها، لحظه ای در این امر دریغ کرد! و این را هم می‌دانیم که تلاش و همت و غیرت بانوان این سرزمین، ارزش والا و بالایی دارد؛ پس با وجود نامهربانی‌ها و ضربه خوردن از خودی‌ها، به راه خود ادامه دهید تا برای همیشه و تا ابد، در ذهن و قلب‌ها، ماندگار و ماندنی شوید!
یادمان باشد که برخی از همراهان شما، در این مسیر سخت و پر تلاطم، رفیق نیمه راه بودند ولی کسانی همانند شما، در این آب و خاک، باقی ماندند تا برای ورزش ایران، افتخار بیافرینند و دل یک ملت را شاد کنند!
باید برای امثال شما که در غبار همچون سرو، ایستاده اید، تعظیم کرد و کلاه از سر برداشت!
