تینا مزدکی_ پروفسور باربارا شروود لولار در سال ۲۰۱۶ تیمی از زمین‌شناسان را رهبری می‌کرد که روی یک معدن کانادایی مطالعه می‌کردند که این کشف قابل توجه را انجام داد. طبق آزمایشات انجام شده، آب جاری در حدود سه کیلومتر زیر سطح بین ۱.۵ تا ۲.۶ میلیارد سال قدمت داشت و آن را به قدیمی‌ترین […]
تینا مزدکی_ پروفسور باربارا شروود لولار در سال ۲۰۱۶ تیمی از زمین‌شناسان را رهبری می‌کرد که روی یک معدن کانادایی مطالعه می‌کردند که این کشف قابل توجه را انجام داد.
طبق آزمایشات انجام شده، آب جاری در حدود سه کیلومتر زیر سطح بین ۱.۵ تا ۲.۶ میلیارد سال قدمت داشت و آن را به قدیمی‌ترین آبی که روی زمین یافت می‌شود تبدیل کرد.
پروفسور شروود لولار گفت:«وقتی مردم در مورد این آب فکر می‌کنند، تصور می‌کنند که باید مقدار کمی آب در داخل سنگ به دام افتاده باشد. اما در واقع این آب با سرعت لیتر بر دقیقه در جریان است و حجم آب بسیار بیشتر از آن چیزی است که هر کسی پیش‌بینی می‌کرد.»
او پس از چشیدن آب باستانی متوجه شد که بسیار شور و تلخ و حتی بسیار شورتر از آب دریا است که یک نشانه دلگرم کننده است، زیرا آب شورتر معمولا قدیمی تر است. در این مورد، جایی که آب برای میلیاردها سال پیر شده و محفوظ مانده جای تعجب نیست که بیش از حد شور باشد.
شروود لولار گفت: «اگر شما یک زمین‌شناسی هستید که با سنگ‌ها کار می‌کنید، احتمالاً سنگ‌های زیادی را چشیده‌اید.» تیم او همچنین با مشاهده سولفات ترکیب نمک در آب دریافتند که زندگی زمانی در این آب وجود داشته است.
بیشتر بخوانید:
به گفته این محققان آنها توانستند نشان دهند که سیگنالی که در مایعات می بینند باید توسط میکروبیولوژی تولید شده باشد و مهمتر از همه باید در مقیاس زمانی بسیار طولانی تولید شده باشد. چراکه میکروب‌هایی که این ردپا را از خود به جا گذاشته اند، نمی‌توانستند این کار را یک شبه انجام دهند. بنابراین، این ردپا باید نشانه‌ای از حضور موجودات زنده در این مایعات در مقیاس زمانی زمین‌شناسی باشد.
منبع: indy100
۳۲۳
