باشگاه منچسترسیتی در سال مالی ۲۰۲۲-۲۳ درآمد رکوردشکن ۷۱۲٬۸ میلیون پوند را ثبت کرد که نسبت به فصل پیش ۹۹٬۸ میلیون (۱۶٬۳ درصد) افزایش یافته و همچنین ۸۰٬۴ میلیون پوند سود خالص داشته که نسبت به فصل ۲۲-۲۰۲۱ بیش از ۲ برابر شده است. من‌سیتی در فهرست ارزشمندترین برندهای فوتبالی سال با ۱٬۵۱ میلیارد پوند […]

- بزرگ‌ترین سال فوتبالی و تجاری تاریخ سیتیزن‌ها؛ صفر تا صد در یک دهه/ چرا ثروتمندانی که به فوتبال ایران آمدند ناکام بودند؟

باشگاه منچسترسیتی در سال مالی ۲۰۲۲-۲۳ درآمد رکوردشکن ۷۱۲٬۸ میلیون پوند را ثبت کرد که نسبت به فصل پیش ۹۹٬۸ میلیون (۱۶٬۳ درصد) افزایش یافته و همچنین ۸۰٬۴ میلیون پوند سود خالص داشته که نسبت به فصل ۲۲-۲۰۲۱ بیش از ۲ برابر شده است. من‌سیتی در فهرست ارزشمندترین برندهای فوتبالی سال با ۱٬۵۱ میلیارد پوند و بالاتر از رئال‌مادرید (۱٬۴۶) در رده اول قرار گرفت. این اولین بار از سال ۲۰۱۸ است که یک باشگاه انگلیسی در رده اول این رنکینگ قرار می‌گیرد.

این خبر را حتماً فوتبالی‌ها خوانده‌اند و برای اهل فوتبال اتفاق تازه و عجیبی نیست. فوتبال قانون دارد و هر کس که وارد آن می‌شود باید این قوانین را رعایت کند. در طول تاریخ فوتبال ثروتمندان و قدرتمندان بسیاری وارد این عرصه شده‌اند اما فقط آنها موفق بوده‌اند که قوانین فوتبال را رعایت با روش خود فوتبال بازی کرده‌اند. فوتبال سرمایه‌گذاری کوتاه مدت نیست. فوتبال به انسان و آدم فوتبالی لازم دارد باید به قوانین و قواعد مرسوم در فوتبال احترام گذاشت و با استفاده از خود آنها به سودآوری و موفقیت رسید. به این بهانه بد نیست یادی کنیم از ثروتمندانی که در تمام این سال‌ها وارد فوتبال خودمان شدند. آنها که می‌خواستند با قواعد سیاسی یا تجاری و اقتصادی در فوتبال کار کنند. هدفشان کوتاه مدت بود و بیشتر دنبال تبلیغ و شهرت بودند اما فوتبال آنها را پس زد و سرنوشت تک تک آنها مشخص است.

و نقطه مقابل نگاه کنید به شیخ منصور که با قواعد فوتبال بازی کرد و در کمتر از ۱۵ سال حالا شاهد موفقیت را در آغوش گرفته است. به بزرگی این اعداد نگاه کنید؛ سود خالص در یک فصل، به نام‌هایی چون رئال مادرید نگاه کنید که حالا پایین‌تر از منچستر سیتی قرار دارند. منچستر سیتی یک باشگاه کوچک همیشه در سایه همشهری نامدار خود بود که در تمام این یک دهه هر چه جام و افتخار وعنوان و مدال بود را هم گرفت. تبلیغی کوتاه مدت برای سرمایه‌گذاران و صاحبانش اما کار اصلی در بلند مدت بود، آن هم فقط در یک دهه که متاسفانه در کشور ما خود یک نسل است و هیچکس حوصله‌اش را ندارد…

البته نکته ظریفی هم در تفاوت فوتبال ما با دنیا هست و آن اینکه اینجا فوتبال خصوصی نیست و چون خصوصی نیست، کسی دلش برای سرمایه‌اش نمی‌سوزد و افراد و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی بسیاری در تصمیمات فوتبالی تاثیرگذارند. اما وصف العیش نصف العیش! ما که ادعای حرفه‌ای‌گری داریم، حداقل به خاطر اسم حرفه‌ای مان هم که شده می‌توانیم این حرف‌ها را بزنیم! می‌توانیم توقع داشته باشیم…

منبع: خبـر ورزشی