به گزارش خبرنگار ورزشی زیرنویس، تیم ملی فوتبال نوجوانان کشورمان روز گذشته با شکست مقابل مراکش در ضربات پنالتی از صعود به مرحله یک چهارم جام جهانی بازماند و نتوانست مانند سال ۲۰۱۷ افتخار حضور در جمع ۸ تیم برتر جهان را به دست آورد. شاگردان حسین عبدی که این مسابقات را به بهترین شکل […]
به گزارش خبرنگار ورزشی زیرنویس، تیم ملی فوتبال نوجوانان کشورمان روز گذشته با شکست مقابل مراکش در ضربات پنالتی از صعود به مرحله یک چهارم جام جهانی بازماند و نتوانست مانند سال ۲۰۱۷ افتخار حضور در جمع ۸ تیم برتر جهان را به دست آورد.
شاگردان حسین عبدی که این مسابقات را به بهترین شکل و بازگرداندن شکست ۲ بر صفر به برد ۳ بر ۲ دمقابل برزیل، آخرین قهرمان جام جهانی شروع کرده بودند، در بازی با انگلیس و روز بارانی ورزشگاه بین‌المللی جاکارتا با گل دقیقه ۹۰ که ناشی از یک اشتباه فردی بود، نتیجه را ۲ بر یک واگذار کردند. البته پس از برتری ۵ بر صفر مقابل نیوکالدونیا خیلی‌ها با توجه به رویارویی این تیم با مراکش تصور کردند ایران مسیر راحتی برای رسیدن به جمع ۴ تیم برتر دارد.
گل دقیقه ۷۳ اسماعیل قلی‌زاده نیز ایران یک گام به این هدف نزدیک‌تر کرد اما در نهایت گل دقیقه ۹۴ نسیم ازازی و از دست رفتن پنالتی چیپ حسام نفری و دو بار خراب شدن پنالتی کسری طاهری، این رویا را به پایان رساند.
اکنون زمانی رسیده که باید نگاهی منطقی به عملکرد عبدی و شاگردانش در جام جهانی داشته باشیم. در یک نگاه کلی ایران شرایط خوبی را در اندونزی پشت سر گذاشت که تحسین بسیاری از کارشناسان، اهالی فوتبال و مردم را به همراه داشت اما این تیم به جز بازی با نیوکالدونیا، در سه بازی دیگرش نمایشی برتر از حریفان نداشت که این موضوع نیز با توجه به تجربه بسیار محدود ملی‌پوشان نوجوان در رویدادهای بین‌المللی و تقابل با تیم‌های قدرتمندی مثل برزیل، انگلیس و مراکش طبیعی به نظر می‌رسد.
نکته بعدی این است که نگاه به شرایط این تیم نباید مثل ” با یک غوره سردیش می‌کنه و با یک مویز گرمیش” را در افکار عمومی تداعی کند. همانگونه که نباید پس از پیروزی حماسی مقابل برزیل، بازیکنان و کادرفنی را بیش از اندازه بزرگ می‌کردیم، اکنون نیز نباید به خاطر حذف مقابل مراکش، آنها را با انتقادات بی‌دلیل سرخورده کنیم. در واقع نباید مانند ضربه چیپ ویرانگر نفری، نقدها نسبت به عملکرد تیم هم ویرانگر باشد.
نوجوانان ایرانی از حضور در جام جهانی درس گرفتند و این مسابقات باید مانند یک آموزشگاه بسیار معتبر برای آنها تلقی شود. رویدادی که می‌تواند آنها را در مسیر درست‌تری برای تبدیل شدن به ستارگان آینده فوتبال کشورمان قرار بدهد. در واقع از امروز به بعد این بچه‌ها باید در راه آموزش اصولی قرار بگیرند، فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها امکانات بیشتری به آنها بدهند و البته توجهات به این نفرات برای بهره‌وری از این استعدادها در آینده بسیار بیشتر از قبل شود.
با نگاه کردن به گذشته می‌بینیم از جمع ۲۱ بازیکن ایران در جام جهانی زیر ۱۷ سال هند که البته نتایج بهتری از تیم حسین عبدی ثبت کرده و در مرحله یک چهارم مقابل اسپانیا سه بر یک شکست خوردند، یک نکته بسیار تلخ نمایان می‌شود.
از آن تیم در حال حاضر هیچ بازیکنی در اردوی تیم ملی بزرگسالان حضور ندارد، به جز امیرحسین حسین زاده و اللهیار صیادمنش که روی هم رفته ۱۰ بازی ملی دارند، هیچ بازیکنی یک بار هم پیراهن این تیم را نپوشیده است، سبحان خاقانی، مجید نصیری، علیرضا کوشکی، علی داوران، احمدرضا جلالی معدود بازیکنانی هستند که اکنون در لیگ برتر حضور دارند و ستارگانی از آن تیم مثل یونس دلفی، طاها شریعتی، محمدرضا غبیشاوی، محمد قادری، محمد شریفی، سعید کریمی که درخشش خاصی در آن مسابقات داشتند، الان در تیم‌های لیگ برتری عضویت ندارند.
بسیاری از نفرات آن تیم که با هدایت عباس چمنیان در جام جهانی حاضر شدند، نیز اکنون در تیم‌های دسته اولی و دسته دومی عضو هستند.
این مسائل نشان می‌دهد چرخه بارور کردن استعدادها در فوتبال ایران بسیار معیوب است و باید با درس گرفتن از تجربه تلخ گذشته، کار را به جایی رساند که ستارگان فعلی تیم ملی نوجوانان دست کم برای جام جهانی ۲۰۳۰ به امیدهای فوتبال ملی تبدیل شوند.
پایان پیام/
