یک جوری خبر دریافت حواله خودرو از سوی ملیپوشان سالهای دور تیم‌ملی را منتشر کردند انگار تا قبل از این ما نمی‌دانستیم آن ستاره‌ها چه پاداش‌هایی که نگرفتند و چه حواله‌هایی که رد و بدل نشد. انگار حواله خودرو و پاداش‌های دلاری و غیردلاری فقط برای نسل کنونی تیم‌ملی بوده و انگار نسل‌های قبل هیچ […]
یک جوری خبر دریافت حواله خودرو از سوی ملیپوشان سالهای دور تیم‌ملی را منتشر کردند انگار تا قبل از این ما نمی‌دانستیم آن ستاره‌ها چه پاداش‌هایی که نگرفتند و چه حواله‌هایی که رد و بدل نشد. انگار حواله خودرو و پاداش‌های دلاری و غیردلاری فقط برای نسل کنونی تیم‌ملی بوده و انگار نسل‌های قبل هیچ نمی‌گرفتند و ثروت نجومی خود را از قبل داشتند.
به هر حال روز گذشته خبری منتشر شد مبنی بر اینکه اعضای تیم‌ملی سال ۹۸ در همان زمان پاداش‌های کلانی بابت صعود به جام‌جهانی گرفتهاند که حواله خودرو خارجی یکی از آنها بود. رد و بدل شدن پاداش در فوتبال امری بسیار مرسوم است. هر کسی که آن را تکذیب کند یا حقیقت را نمیگوید یا اصلا اطلاعی از بطن ماجرا ندارد. برای بررسی میزان پاداش‌های اهدا شده به ملی پوشان فوتبال باید سری به تاریخ بزنیم، به سالهای دور و به جایی حوالی اواخر دهه. به خصوص حالا که برخی از ستارههای اسبق فوتبال ایران از بیخ و بن ماجرا را تکذیب می‌کنند و میگویند آن زمان مثل الان اصلا پاداشی وجود نداشت. اما وجود داشت، خیلی هم خوب و نجومی. در حدی که ستاره ها یک شبه به میلیاردهای زمان خودشان تبدیل شدند.
حالا بد نیست!
تیم‌ملی فوتبال ایران به جام‌جهانی ۹۸ فرانسه صعود کرده و تک‌تک اعضای تیم‌ملی در اوج جوانی، شهرت و محبوبیت هستند. فوتبال در سراسر کشور مسالهای بسیار مهم و دغدغه اصلی مردم شده است. ملیپوشان در بازگشت از استرالیا به مراسمی مفصل و ویژه دعوت می‌شوند تا در آنجا از آنها تقدیر و تشکر به عمل آید، آن هم چه تقدیر و تشکری. در این مراسم شرکتهای صنعتی و تولیدی و انواع کارخانجات به عنوان اسپانسر خودی نشان میدهند و بعد از مراسم سخنرانی و مقدمات مرسوم، نوبت به پرداخت پاداش از سوی این شرکت‌ها می رسد؛ از ماشین لباس‌شویی گرفته تا انواع لوازم خانگی دیگر که یکی پس از دیگری به ملیپوشان اهدا شد. «حالا بد نیست». یک لحظه دوربین روی صورت عابدزاده زوم می‌شود. او این جمله را به بغل دستی اش می گوید، یعنی درست زمانی که اعلام می‌شود فلان کارخانه (که حالا دیگر وجود خارجی ندارد) یک ماشین لباس‌شویی به هر یک از ملی پوشان اهدا کرده است. بعد هم اعلام می‌شود هر یک ازبازیکنان تعدادی سکه تمام بهار را به عنوان بخش دیگری از پاداش گرفته اند. ملی پوشان سابق فوتبال ایران خوشحال و سرخوش از اینکه جوایز بسیار زیادی دریافت کرده‌اند با توافق با یکدیگر یک سکه به نفع امور خیریه اهدا می‌کنند.
بیشتربخوانید
دنیا به کام ستارههای ۹۸
حواله ملیپوشان در سال ۱۴۰۲ بدجوری به چشم آمد و حتی انتقادهای سنگینی نسبت به برخی ملیپوشان نظیر کنعانی زادگان که با آن فخر میفروخت مطرح شد. اما برای اینکه میزان پاداش نجومی را متوجه شوید باید باز هم به اواخر دهه برگردیم. ملیپوشان فوتبال ایران طبق شواهد و قرائن به جای مانده از آن زمان حداقل دو مرتبه از سال ۷۵ تا ۷۷ به عنوان پاداش آپارتمان دریافت کرده اند. در این میان حتی صحبتهایی مبنی بر اینکه آنها یک باب مغازه هم دریافت کرده‌اند شنیده می شود. زمینه ای اهدایی و دیگر مایملک غیرقابل منقول بخش دیگری از پاداش های نجومی ستاره های نسل ۹۸ بود. ستاره های فوتبال آن زمان دردانههای ورزش بودند. کافی بود لب تر کنند. به هرحال دنیا به کام‌شان بود و هر چه پاداش خوب هم وجود داشت به آنها تعلق می گرفت.
فقط ۱۵، ۱۶ میلیون ناقابل!
آن زمان نه گوشی هوشمند وجود داشت و نه اصلا داشتن گوشی تلفن همراه امری مرسوم به شمار می رفت. تلفن همراه متعلق به بخش محدودی از جامعه بود و هنوز این وسیله تا اندازه کنونی گسترده و همه گیر نشده بود. گوشیهای موبایل بسیار گران قیمت بودند اما به کرات از این گوشیها به همراه سیمکارت به ملیپوشان اعطا میشد. اما در مقابل حواله خودرو و یا آپارتمان های اهدایی مگر این موارد به چشم میآمد؟ نیما نکیسا روز گذشته گفت‌‌و‌گویی با یکی از رسانههای ورزشی انجام داد و گفت که آن زمان حواله خودرو به اندازه الان گران نبود و آن را به مبلغ ۱۶-۱۵ میلیون فروخته است، کاری که اکثر ملیپوشان آن زمان هم انجام دادند. او طوری می‌گوید ۱۶-۱۵ میلیون بیشتر نفروخته که انگار هیچکس نم یداند این مبلغ در اواخر دهه هفتاد چه ارزش بالایی داشت و می شد با آن یک خانه با متراژ قابل توجه در یکی از مناطق متوسط تهران خرید.
نوش جان؟!
«فوتبالیستها هر چه درمی آورند حقشان است، نوش جانشان». این جمله را دست کم هزار بار از خود فوتبالیستها و حتی غیر فوتبالی ها شنیده ایم. انگار که بقیه اقشار جامعه هر چه در میآورند حقشان نیست و اصلا هم نباید بگوییم نوش جانشان. اما این یک واقعیت است. فوتبالیستها گاه پاداش هایی گرفتهاند که واقعا حقشان بوده اما گاهی خیر. به خصوص در این وضعیت کنونی که کسی نمی پذیرد بازیکن متوسط تیم‌ملی حوالههای میلیاردی بگیرد و با آن لاکچری‌ترین اتومبیلهای موجود در بازار جهان را وارد کند. به هر حال چه در دهه ۷۰، چه در دهه ۸۰ و چه بعد از آن و چه در زمان کنونی هرگز پاداش‌های کنونی تعلق گرفته به فوتبالیستها نه قابل کتمان است نه قابل تقلیل! کاش دراین باره حداقل کمتر دروغ بگویند یا اینکه حداقل سکوت کنند. به هر حال هم آن اتومبیلهای مدل بالا و هم آن آپارتمانها مثل دم خروس می ماند. همیشه بیرون می زند. حتی اگر ۳ دهه گذشته باشد.
منبع: روزنامه جام جم
