به گزارش زیرنویس در این بیانیه که صبح پنجشنبه منتشر شد، آمده است: بسم الله الرحمن الرحیم فَتَعَٰلَی ٱللَّهُ ٱلۡمَلِکُ ٱلۡحَقُّۗ وَلَا تَعۡجَلۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مِن قَبۡلِ أَن یُقۡضَیٰٓ إِلَیۡکَ وَحۡیُهُۥۖ وَقُل رَّبِّ زِدۡنِی عِلۡمٗا / برتر و بلند مرتبه است خدا [یِ یگانه] که فرمانروای هستی و حقّ محض است؛ و پیش از آنکه وحی […]
به گزارش زیرنویس در این بیانیه که صبح پنجشنبه منتشر شد، آمده است:
بسم الله الرحمن الرحیم
فَتَعَٰلَی ٱللَّهُ ٱلۡمَلِکُ ٱلۡحَقُّۗ وَلَا تَعۡجَلۡ بِٱلۡقُرۡءَانِ مِن قَبۡلِ أَن یُقۡضَیٰٓ إِلَیۡکَ وَحۡیُهُۥۖ وَقُل رَّبِّ زِدۡنِی عِلۡمٗا / برتر و بلند مرتبه است خدا [یِ یگانه] که فرمانروای هستی و حقّ محض است؛ و پیش از آنکه وحی کردن قرآن بر تو پایان گیرد در خواندنش شتاب مکن، و بگو: پروردگارا! دانش مرا بیفزای.(سوره طه آیه ۱۱۴)
درس خواندن برای دانشجویان اهمیت بسزایی دارد از این‌رو که در آینده آنان و جامعه خود تاثیر شگرفی دارد. حال آیا برای دانشجو فقط باید درس خواندن اهمیت داشته باشد؟ اگر به تاریخ جریان دانشجویی در ایران نگاه کنیم می توانیم به جواب این مسئله کمی پی ببریم.
قبل از انقلاب دانشگاه‌ها خود را منفک از جامعه تعریف می‌کردند و دانشجو شدن به معنی پشت کردن به خانواده و اجتماع خود بود؛ اما در سال‌های بعد از انقلاب ما شاهد انس دانشجو با جامعه و مردم بودیم و چه‌ها که ندیدیم؟! شاهد نقش آفرینی شگرف و عجیب دانشجویان در انقلاب و فعال کردن پتانسیل مردمی بودیم که می‌توان از دانشجو به عنوان علمدار و پیشتاز راه انقلاب یاد کرد که دیگر مردم را با خود همراه کرده‌بود. در هر عرصه‌ای که جامعه بدان نیاز داشت در آن پیش‌قدم می‌شد و مسائل و مشکلات مردم و جامعه را حل می‌کرد. دانشجویانی بودند که دور هم جمع شدند و متشکل شدند تا راه خدمت واقعی را به اجتماع و جهان نشان دهند که دانشجو تنها کارش درس خواندن نیست. این را به خوبی می‌توان در جهاد سازندگی که در اوایل انقلاب با هسته‌های دانشجویی شکل گرفت درک کرد.
پس از آن ما شاهد نقش‌آفرینی دانشجویان در موضوعات مختلف جامعه و انقلاب بودیم. اما دانشجو فقط درس نخواند تا بتواند تحول بیافریند، متشکل شد و مهارت‌های اجتماعی کسب کرد اما مهم‌تر از همه موارد هویت خود را با مردم و برای خدا تعریف کرد تا توانست خود را پیدا کند و شد دانشجوی مسلمان ایرانی.
در عین حال رسالت اصلی دانشگاه تولید علم است و نباید از این مهم غافل شد چه بسا حضرت آقا فرموده‌اند: «باید به این توجه داشت این تولید علم باید با نواندیشی علمی همراه شود معنای واقعی تولید علم این است و تولید علم به معنای انتقال علم نیست بلکه نوآوری علمی در درجه اول دارای اهمیت است و لازمه‌ی نوآوری علمی یک قدرت علمی و دیگری جرات علمی است.»
در عین حال باید توجه داشت که اگر دانشگاه از جامعه جدا شود به دوران قبل از انقلاب باز می‌گردیم که دشمن هم همین را می‌خواهد، هم به دنبال این است که تولید علمی نداشته باشیم و هم جیره‌خوار علمی آنان باشیم و هم نسبت به مردم بی‌تفاوت باشیم در حالی که دانشجو و دانشگاه زبان جامعه است. اگر دانشگاه با جامعه نباشد ما به اهداف انقلاب نخواهیم رسید حتی نزدیک به آن هم نخواهیم شد همچنین دانشجو با جامعه زنده و زندگی می‌کند و بخشی از هویت دانشجو در بطن جامعه نهفته است.
از طرفی دیگر باید توجه کنیم که در دانشگاه مسئله‌ی فرهنگی مهم است. از یک فرهنگ خوب است که یک دانشجوی مترقی تربیت می‌شود. چه بسا علم آموزی باید فرهنگ شود، خدمت به مردم فرهنگ شود، مطالبه‌گری فرهنگ شود، متشکل شدن فرهنگ شود، تحول‌خواهی فرهنگ شود و موارد دیگر. چه بسا اگر فرهنگ دانشگاه اصلاح شود فرهنگ جامعه نیز اصلاح شده و اهداف انقلاب اسلامی به پیش می‌رود.
در نگاهی دیگر دانشجو و دانشگاه نمی‌تواند جدای از جامعه باشد چرا که اگر باشد نمی‌توان گفت ما داریم در مردم سالاری دینی زندگی می‌کنیم. و چه بسا تحقق مردم‌سالاری توسط خود مردم و با پیشتازان مردم که دانشگاه و دانشجویان باشند ممکن است. دشمنان سخت از این مهم هراسانند و می‌ترسند که این محقق شود. در این بین انقلاب نیز خدمات زیادی به این مهم کرده است من جمله زمینه ارتباط دانشجویان را با بطن جامعه فراهم کرد و از سمتی دانشجو نیز فداکاری‌های وافری به انقلاب داشته است که یک نمونه آن ۳ هزار شهید دانشجوست.
در نهایت باید دانشجوی مسلمان انقلابی جهت‌گیری خود را به سمت انجام فرامین ولی جامعه قراردهد و رسالت اصلی خود را دفاع از انقلاب قرار دهد چنانچه که می‌فرمایند: «من معتقدم که دانشگاه پایگاه اصلی انقلاب بوده و باز هم خواهد بود. نسل جوان دانشجو اجازه نخواهد داد که دانشگاه خانه امن دشمنان این ملت و فریب‌خوردگان بیگانه شود. یک روز محاسبات غلطی کردند، از دست خود دانشجویان تودهنی خوردند. امروز هم مثل اینکه باز عدّه‌ای دوباره میخواهند همان محاسبات غلط را بکنند؛ ولی مطمئن باشند که از دست خود دانشجویان باز هم تودهنی خواهند خورد.»
و السلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته
