اقتصادنیوز نوشت: برخی از تحلیلگران بر این باورند که پوتین در صدد است تا از آب گل الود ماهی گرفته و زمینه را برای شکل گیری همکاری های نزدیک میان بازیگران منطقه هموار کند. به گفته ناظران، در حالی ولادیمیر پوتین اخیرا به خلیج فارس سفر داشت، اما ایالات متحده همچنان بهترین موقعیت را برای […]
اقتصادنیوز نوشت: برخی از تحلیلگران بر این باورند که پوتین در صدد است تا از آب گل الود ماهی گرفته و زمینه را برای شکل گیری همکاری های نزدیک میان بازیگران منطقه هموار کند.
به گفته ناظران، در حالی ولادیمیر پوتین اخیرا به خلیج فارس سفر داشت، اما ایالات متحده همچنان بهترین موقعیت را برای برقراری صلح در خاورمیانه و در عین حال حفظ منافع آمریکا، اعراب، اسرائیل دارد. با این حال، بزرگترین مانع در برابر این فرصت، رویکرد اسرائیل در برابر مردم فلسطین است. پوتین مدت کوتاهی پس از سفر به امارات و عربستان سعودی، میزبان ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور ایران در مسکو بود. گفته می‌شود در جریان این دیدار، پوتین از همتای ایرانی خود خواسته که در را به روی تلاش‌ها برای دستیابی به توافق در مورد غزه نبندد. آقای رئیسی با درخواست پوتین موافقت کرد و این یک تحول مهم بود.
پلن «بی» پوتین
با این حال، آنگونه که گزارش‌ها مدعی اند، رئیسی در پاسخ به خواست پوتین مبنی بر ارام نگاه داشتن گروه‌های حامی اش در منطقه، تاکید کرد که فعالیت‌های حزب الله تا انصار الله یمن همگی منوط به تغییر رویکرد اسرائیل خواهد بود. با این همه رئیسی به پوتین اطمینان داد که ایران حزب الله را برای اقداماتی تحریک آمیزی که می‌تواند عملیات تلافی جویانه اسرائیل را تشدید کرده و زمینه ساز جنگی وسیع‌تر شود، تشویق نخواهد کرددر همین حال، پوتین از سازش بیشتر بین عربستان سعودی و ایران حمایت کرد و گفت که این موضوع را با رهبری عربستان در میان گذاشته است. در حالی که روسیه تلاشی برای جایگزین شدن با پکن نمی‌کند، (همان بازیگری که با تکیه بر اهرم‌های خود روابط تهران و ریاض را احیا کرد)، چین درگیر اولویت‌های اقتصادی خود است.
به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور روسیه می‌خواهد ائتلافی سیاسی متشکل از مسکو، تهران و ریاض تعریف کرده و این دو بازیگر را به شرکای یکدیگر تبدیل کرده و بدین ترتیب میان ریاض و واشنگتن سنگ اندازی کند. با این حال، پلن پوتین احتمالا با اولویت‌های عربستان همخوانی ندارد. به نوشته نشریه نیشن، از جمله اولویت‌های عربستان، مهار انصار الله، با تحریک آمریکا در دریا‌های اطراف، تضعیف امنیت دریایی و آزادی دریانوردی است. ریاض همچنین از واشنگتن خواسته که صبر داشته باشد و از اقدام متقابل خودداری کند. رهبری روسیه به رهبری ایران از ادامه حضور مسکو در سوریه اطمینان داد، اما تصریح کرد که مسئولیت اصلی بر عهده تهران است تا منافع متقابل را در آنجا تضمین کند.
خیز برای تعریف ائتلافی تازه؟
واقعیت این است که مواضع مسکو در قبال اسراییل و حماس برای غرب ناخوشایند است و به واسطه نقش نامتعارف این بازیگر در خاورمیانه، گزینه هایش را هم محدود شده است.روسیه خود را قادر به مقابله با اسرائیل نمی بیند و نمی تواند از حمایت از حماس نیز خودداری کند. بنابراین، روسیه برنامه تازه ای برای غزه ندارد، اما می‌تواند با لحاظ کردن، ایران، اعراب و اسرائیل، چارچوب تازه ای را برای خاورمیانه بازتعریف کند.گروهی در روسیه بر این باورند که آینده فلسطین می‌تواند در دستان حماس باشد.بر اساس دیدگاه روسیه، اگر محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین به دلیل وخامت وضعیت سلامت از قدرت خارج کنار رود، کرانه باختری ممکن است تحت کنترل حماس قرار گیرد. روسیه تخمین می زند که فتح به میزان قابل توجهی تضعیف شده و این امر بررسی آینده فلسطینی ها را در اولویت قرار داده است.
در همین حال، دولت بایدن انتقاد چندانی از عملکرد اسرائیل نمی کند. در واقع، آمریکا طوری رفتار می کند که گویی دستانش بسته است. علیرغم تلاش‌های چهره‌های کلیدی در دولت بایدن برای اعمال فشار سیاسی، جریان مستمر حمایت نظامی از اسرائیل، این بازیگر را بیش از پیش به واشنگتن که رهبری استراتژیک و اخلاقی اش تضعیف شده، نزدیک کرده است.گروهی از ناظران می گویند با تداوم این وضعیت، ایالات متحده ابتکار عمل را از دست خواهد داد.ملاحظات نظامی و امنیت ملی اسرائیل در روسیه نیز به سان آمریکا قابل درک است. به ادعای ناظران، پیام اسرائیل به حماس و حامیانش این است که این فرصتی است برای این آزادی اسرا و تعریف رهبری جدید فلسطینی. با این حال، درک آمریکا و اروپا از این منطق اسرائیل در معادلات جنگ، زمینه ساز نرمش غرب در برابر نقض قوانین بین‌المللی، قوانین جنگشده؛ رخدادی که می تواند خطری جدی برای امنیت و صلح بین‌المللی باشد و ابتکار عمل بایدن را خنثی کند.
پوتین محاسبات و جدول زمانی انتخابات آمریکا را درک می کند. تا اواسط ژانویه ۲۰۲۴، ایالات متحده درگیر چرخه انتخاباتی جدید می شود و اولویت های خود را به سمت مسائل داخلی تغییر می دهد. این می تواند فرصتی را برای پوتین ایجاد کند تا جایگاه بین المللی خود را احیا و خود را به عنوان بازیگر جهانی بازتعریف کند.البته آمریکا همچنان یک ابرقدرت باقی می ماند که می تواند ابتکار عمل برای حفظ منافع استراتژیک خود را پس بگیرد. جنگ غزه همه هنجارها را تغییر داده، و بر ضرورت ایجاد رابطه ای بالغ بین ایالات متحده و اسرائیل تأکید می کند – رابطه ای که بر اساس ماجراجویی های بی پروا و هوس های اسرائیل بنا نشده است.
