اخترفیزیکدان‌ها در سال‌های اخیر موفق شده‌اند ۱۰۰سیارۀ را شناسایی کنند که امکان حیات در آنها محتمل به نظر می‌رسد. قرآن، اما حدود ۱۴۰۰ سال پیش از این حقیقت پرده برداشته است.
به گزارش زیرنویس، در سال ۱۹۶۰، فرانک دونالد دریک (زادهٔ ٢٨ مه ١٩٣٠ – درگذشتهٔ ٢ سپتامبر ٢٠٢٢)، اولین آزمایش موسوم به SETI را در جستجوی هوش فرازمینی انجام داد. بر پایۀ این آزمایش، حدس زده می‌شود که کهکشان ما میزبان دستکم ۱۰۰ تمدن پیشرفته بیگانه باشد.
دریک یک اخترشناس رادیویی بود. او برای اینکه بتواند تعداد تمدن‌های فرازمینی در کهکشان راه شیری را تخمین بزند فرمولی را ابداع کرد که به معادلۀ دریک معروف است. این معادل شبیه یک تابع چند مقداری (آرگومان) است که هفت متغیر دارد و به صورت N = R* • fp • ne • fl • fi • fc • L نشان داده می‌شود. متغیر‌های این فرمول، با ضرب در یکدیگر محاسبه‌ای را به صورت تخمینی به دست می‌دهند که نشان می‌دهد بشریت ممکن است روزی بتواند با هوش فرازمینی تماس برقرار کند.
چالش اصلی دانشمندان، اما این بود که نمی‌دانستند باید به جای هر پارامتر، از چه مقادیری استفاده کنند. به همین دلیل در آن سال‌ها نتیجۀ معادلۀ دریک چندان دقیق نبود، اما با کشف سیاره‌های فراخورشیدی در سال ۱۹۹۵ و تا امروز به تدریج بر دقت این نتایج افزوده شده است.
در حدود یک دهۀ اخیر یعنی دقیقا از ماه مارس سال ۲۰۱۴ تا امروز، اخترفیزیکدان‌ها موفق شده‌اند ۱۰۰سیارۀ را شناسایی کنند که امکان حیات در آنها محتمل به نظر می‌رسد. از این فهرست تا کنون، وجود حیات در ۲۰ سیاره تأیید شده است و ۶۹ سیارۀ دیگر همچنان در انتظار تأیید هستند. در همان تعداد سیاره‌های تایید شده هم هنوز شرایط سکونت به طور کامل معلوم و قطعی نشده است. این پژوهش توسط دانشگاه پورتوریکو (University of Puerto Rico) صورت گرفته است.
چنانکه که گفته شد عمر این یافتۀ اخترشناسی به بیش از یک دهه نمی‌رسد، اما آنچه مایۀ شگفتی است قرآن مجید بیش از ۱۰۰۰ پیش در این باره سخن گفته است: وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِن دَابَّهٍ ۚ وَهُوَ عَلَیٰ جَمْعِهِمْ إِذَا یَشَاءُ قَدِیرٌ (شوری:۲۹)
ترجمه: «و از نشانه‌های [قدرت]اوست آفرینش آسمان‌ها و زمین و آنچه از [انواع]جنبنده در میان آن دو پراکنده است، و او هرگاه بخواهد بر گردآوردن آنان تواناست.»
کلمۀ دابه در مورد حیواناتی به کار می‌رود که در سطح زمین می‌خزند یا حرکت می‌کنند. این واژه بر حیواناتی که پرواز می‌کنند یا شنا می‌کنند صدق نمی‌کند.
در زبان عربی واژه «دابه» در مورد روح یا فرشته نیز به کار نرفته است.
فراز دوم آیۀ یادشده، نه تنها از امکان حیات فرازمینی بلکه از وقوع آن خبر می‌دهد؛ ادعایی که حتی جدیدترین مطالعات علمی نیز نتوانسته با قطعیت آن را مطرح کنند.
با این حال، این تمام آن چیزی نیست که این آیه آشکار می‌کند. شگفتی بر شگفتی وقتی افزوده می‌شود که در پایان این آیه می‌خوانیم: «خداوند حیات در آسمان‌ها و حیات روی زمین را هرگاه بخواهد گرد هم می‌آورد.»
کلمۀ «جَمْعِهِمْ» در این آیه به طور خاص از گرد هم آوردن حیات روی زمین و حیات در کرات دیگر سخن می‌گوید. زمان وقوع این گردهم‌آیی مشخص نشده است. همینطور مشخص نیست که آیا این جمع‌آوری در زمین رخ خواهد داد یا در جای دیگر. اما آنچه مسلم است این است که این رخداد هر وقت خدا بخواهد به طور قطع و یقین رخ خواهد داد.
ناگفته نماند کلمۀ «جَمْعِهِمْ» می‌تواند به تماس فیزیکی یا تماس از طریق سیگنال‌های ارتباطی دلالت کند. تنها گذشت زمان است که معلوم خواهد کرد این تماس، کی و چگونه صورت خواهد گرفت. اما همین واقعیت که حدود هزار و چهارصد سال در قرآن مجید پیش‌بینی شده، خود معجزه‌آمیز است.
منبع: تبیان
