به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری تحلیلی زیرنویس، اگرچه در کُل فوتبال ما درگیر اینگونه مسائل و شایعات است و بحث روانی و فکاهی در آن تاثیرات بسیار دارد، اما نباید از این موضوع غافل ماند که در هر صورت سایه برانکو حتی اگر سرمربی مستعفی به کار خود ادامه می‌داد و در انتهای فصل جدا […]
به گزارش خبرنگار ورزشی پایگاه خبری تحلیلی زیرنویس، اگرچه در کُل فوتبال ما درگیر اینگونه مسائل و شایعات است و بحث روانی و فکاهی در آن تاثیرات بسیار دارد، اما نباید از این موضوع غافل ماند که در هر صورت سایه برانکو حتی اگر سرمربی مستعفی به کار خود ادامه می‌داد و در انتهای فصل جدا می‌شد، هم همچنان سنگینی خود را روی سر او داشت.
پرسپولیسی‌ها خاطرات خوشی با پیرمرد کروات داشته‌اند و حتی موفقیت‌های سال‌های بعد از او را هم تا حدود زیادی مدیون و مرهون نسل و ساختارسازی این مربی می‌دانند به همین دلیل افکار عمومی حاکم بر این تیم در هر صورت کاملا با این انتخاب همراه خواهد بود.
اما یک نکته اساسی در مورد شرایط حال‌حاضر این تیم و سال‌های قبل که برانکو در آن نقش‌آفرینی کاملا موفقی داشت وجود دارد، در آن زمان پرسپولیس یک تیم کاملا منفعل و ورشکسته نشان می‌داد که فرمول مربیان ایرانی دوای درد این تیم نبود. حمیداستیلی، حمیددرخشات و علی‌دایی هر کدام امتحان خود را در این تیم پس داده بودند و نتیجه نهایی جز مردود شدن برای آنها در بین هواداران نبود.
اتمسفر حاکم بر این تیم از لحاظ قهرمانی و گرفتن‌جام هم حتی تنها با یک جام هم ابراز رضایت عمومی را دربر‌می‌داشت.
اتفاقا به همین دلایل بود که این اجازه ناخودآگاه به این تیم داده شد که گام به گام بالا بیاید و شخصیت از دسته رفته خود را دوباره ترمیم کند. برانکو و پرسپولیس اتفاقا از این خلا توانستند استفاده کنند و مرحله به مرحله شرایط را به نفع خود تمام کنند.
تکرار این مبحث پربیراه نیست که در آن روزگار هواداران این تیم از به اصطلاح مربیان وطنی کاملا خسته و فرسوده شده بودند و آمدن برانکو برای آنها به منزله یک آب حیات بود و نفسی تازه گرفتن تا با موفقیت‌های زیادی برسند.
اما حال این روز‌های پرسپولیس، اما اصلا شباهتی به آن روز‌ها ندارد، اگرچه همچنان اقبال عمومی به سمت شخص برانکو بعد از یحیی‌گل‌محمدی است، اما موفقیت‌های یحیی‌گل‌محمدی حالا یک خودباوی را در ضمیرناخودآگاه هوادارن و فوتبالدوستان ایجاد کرده است که می‌توان به مربیان وطنی هم اطمینان کرد و به موفقیت‌های نسبی دست یافت.
مسئله‌ی که به نظر می‌آید این است که قهرمانی در داخل کشور صرفا نمی‌تواند مُهری بر موفقیت‌های برانکو ایوانکویچ در این مرحله از مربیگری در پرسپولیس باشد بلکه چیزی فراتر از آن می‌تواند دل‌های هواداران این تیم را به سمت همدلی و دلگرمی سوق دهد و هواداران را اقناع کند، چیزی شبیه موفقیت در آسیا.
به هر حال آمدن برانکو در هر صورتی نمی‌تواند صرفا تضمین موفقیت برای سرخپوشان باشد، اگر آن‌روز‌ها محمدانصاری در تمرین تستی انتخاب شد و محسن‌ربیع‌خواه در نبود بازیکن توانست اعتماد کادرفنی را جلب نماید، اما حالا پرسپولیس اگر ایوانکویچ را به عنوان سرمربی استخدام کند باید اسب خود را برای موفقیت‌های متعدد از هرجهت زین کند به غیر از این باشد هر دو طرف به دلایل متعدد ضرر خواهند کرد.
فوتبال ایران هم نسبت به سال‌های پیش تفاوت‌هایی کرده است و آمدن مربیان خارجی و جوانتر قطعا شرایط را با دگرگونی خاصی متوجه کرده است نکته‌ای که هم پرسپولیس و هم برانکو باید به آن توجه کنند تا مبادا آنها هم در همکاری خود برای دومین بار به بن‌بست بخورند.
انتهای پیام/
