به گزارش خبرنگار تابناک از استان تهران، در حالی که بیمارستانهای دولتی باید پناهگاهی امن برای بیماران باشند، شواهد نشان میدهد برخی از این مراکز درمانی نهتنها پاسخگوی نیازهای بیماران نیستند، بلکه با بیتوجهی و رفتار نامناسب، رنج آنان را دوچندان میکنند. بنا بر گزارشهای مردمی و مشاهدات میدانی، در برخی بیمارستانهای دولتی شهر تهران، بیماران […]
به گزارش خبرنگار تابناک از استان تهران، در حالی که بیمارستانهای دولتی باید پناهگاهی امن برای بیماران باشند، شواهد نشان میدهد برخی از این مراکز درمانی نهتنها پاسخگوی نیازهای بیماران نیستند، بلکه با بیتوجهی و رفتار نامناسب، رنج آنان را دوچندان میکنند.
بنا بر گزارشهای مردمی و مشاهدات میدانی، در برخی بیمارستانهای دولتی شهر تهران، بیماران اورژانسی و همراهان آنها ساعتها در راهروهای شلوغ و بینظم سرگردان میمانند، بدون اینکه پاسخ روشنی درباره روند درمان یا وضعیت بیمار خود دریافت کنند. بسیاری از بیماران از عدم حضور بهموقع پزشکان، کمبود نیروهای درمانی، و برخوردهای سرد و گاه تند برخی کادر درمان گلایه دارند؛ شرایطی که نهتنها مشکلات جسمی بیماران را حل نمیکند، بلکه فشار روحی مضاعفی به آنها وارد میکند.
یکی از همراهان بیمار که از روز گذشته در اورژانس یکی از بیمارستانهای شهر تهران حاضر بود، میگوید: از ساعت ۱۰ صبح تا ۵ بعدازظهر کسی جواب درستی به ما نداد. هر بار که سراغ پرستاران رفتیم، گفتند “صبر کنید، دکتر میآید”، اما کسی نیامد. بیمار من حالش بدتر شد و هیچکس توجهی نمیکرد.
مشکل دیگر، نبود راهنمایی مناسب برای بیماران است. راهروهای طولانی و شلوغ، کمبود تابلوهای راهنما، و رفتار غیرمسئولانه برخی کارکنان، باعث شده بسیاری از بیماران برای پیدا کردن بخشهای تخصصی یا دریافت خدمات اورژانسی، ساعتها سرگردان بمانند.
یکی از شهروندان که برای بستری کردن پدر سالخوردهاش که مشکل پروتستان داشت به بیمارستان مراجعه کرده بود، با گلایه میگوید: ما نمیدانستیم به کدام بخش برویم. پرستار فقط گفت “صبر کنید پزشک بیاید”، اما از پزشک هیچ خبری نبود و کسی هم بهدرستی راهنمایی نمیکرد. بیمار در شرایط بدی بود، اما کسی پاسخگو نبود. انگار اینجا، آدم باید فریاد بزند تا به او توجه کنند.
در این میان، بحران اقتصادی نیز باری مضاعف بر دوش بیماران و خانوادههایشان گذاشته است. بسیاری از مردم به دلیل هزینههای سرسامآور درمان در بیمارستانهای خصوصی، چارهای جز مراجعه به بیمارستانهای دولتی ندارند، اما با شرایط نامطلوب و کمبود خدمات درمانی مناسب روبهرو میشوند. خانوادههایی که توان مالی مراجعه به مراکز خصوصی را ندارند، ناچارند ساعتها در راهروهای شلوغ منتظر بمانند، با پاسخهای سربالا مواجه شوند و درماندگی را به چشم ببینند. این در حالی است که دسترسی عادلانه به خدمات درمانی باکیفیت، یکی از حقوق اساسی هر شهروند به شمار میرود.
لزوم نظارت و بازدیدهای سرزده
این وضعیت در حالی رخ میدهد که بارها مسئولان حوزه بهداشت و درمان بر لزوم رسیدگی به بیماران و تکریم اربابرجوع تأکید کردهاند. با این حال، به نظر میرسد برخی بیمارستانهای دولتی همچنان با مشکلاتی مانند کمبود امکانات، نیروی انسانی و ضعف مدیریت روبهرو هستند.
کارشناسان معتقدند که یکی از راههای مؤثر برای بهبود این وضعیت، انجام بازدیدهای سرزده توسط بازرسان وزارت بهداشت و دانشگاههای علوم پزشکی است. بازدیدهایی که بدون هماهنگی قبلی انجام شود تا عملکرد واقعی کادر درمان و میزان توجه به بیماران بهدرستی ارزیابی گردد.
یک فعال حوزه سلامت در این رابطه میگوید: اگر نظارتها صرفاً به گزارشهای کتبی و بازدیدهای از پیش اعلامشده محدود شود، مشکلات واقعی هرگز دیده نمیشود. باید بازرسان بهصورت ناگهانی وارد بیمارستانها شوند، از بخشهای شلوغ مثل اورژانس و بستری بازدید کنند و با بیماران و همراهان آنها گفتوگو داشته باشند تا تصویر دقیقی از اوضاع به دست آید.
این روزها که شرایط اقتصادی فشار زیادی بر دوش مردم گذاشته، بیماران انتظار دارند حداقل در بیمارستانهای دولتی، با احترام و مسئولیتپذیری مواجه شوند. بیمارستان نباید به محلی برای افزایش رنج مردم تبدیل شود. از مسئولان وزارت بهداشت و دانشگاههای علوم پزشکی انتظار میرود با تقویت نظارتها، افزایش تعداد نیروهای درمانی و آموزش صحیح کادر پزشکی و اداری، فضایی امنتر و محترمانهتر برای بیماران فراهم کنند.
بیماران حق دارند علاوه بر درمان دردهای جسمی، در فضایی مملو از احترام و انسانیت تحت مداوا قرار گیرند. آیا زمان آن نرسیده که برای این مشکل دیرینه، چارهای اساسی اندیشیده شود؟
زیرنویس را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید: ایتا | تلگرام | اینستاگرام | توییتر
۲۹ آذر ۱۴۰۴واکاوی پیامدهای فرهنگی و اجتماعی حذف کودکان از مراسمها«از کودکان در مراسمی دیگر پذیرایی میشود»؛ جمله ای شیک، اما ویرانگر
۲۲ آذر ۱۴۰۴تحلیل جامعهشناختی کاهش ازدواج و فرزندآوری در ایرانازدواج؛ از اجبار اجتماعی تا انتخاب فردی: چرا برخوردارها کمتر ازدواج میکنند؟
۱۷ آبان ۱۴۰۴لزوم تمرکز بر خدمت به جای زندگی خصوصیچهرههای مشهور و القای مصرف گرایی و مصرف زدگی
 |
 |
 |
 |
