غزه زیر سکوت جهان «غرق» می‌شود

جمیله کدیور- روزنامه اطلاعات: در حالی که ۷۰روز از آتش بس غزه می گذرد، به موازات استمرار حملات روزانه اسرائیل به اهداف مختلف، تأثیرات فاجعه‌بار «طوفان بایرون» در نوار غزه در روزهای اخیر که با بارش‌های سیل‌آسا و کاهش شدید دما همراه بود، بحران انسانی را برای بیش از دو میلیون آواره غزاوی تشدید کرده است.

تأثیر طوفان در نوار غزه، جایی که نزدیک به ۱.۵میلیون نفر در چادرهای فرسوده و  مراکز اسکان ابتدایی زندگی می‌کنند و بیشتر از ۷۰۰۰۰۰نفر دیگر در میان ساختمان‌های نیمه مخروبه در معرض فروپاشی و ریزش ساکن هستند، ویرانگر بوده است. خانواده‌ها در معرض سرما، سیل، نبود سرپناه مطمئن و فروپاشی تقریباً کامل زیرساخت‌ها در سراسر این منطقه محاصره‌شده قرار دارند.

طی این بارندگی ها، اردوگاه‌ها و درون چادرها را آب گرفت، بادها چادرها را پاره کرد و با خود برد، جاده‌های آسیب‌دیده را به باتلاق‌های گل‌آلود تبدیل کرد و باعث فرو ریختن ساختمان‌های آسیب‌دیده از بمباران های قبلی شد. علاوه بر این، به دلیل تخریب زیرساخت ها و شبکه‌های آب و فاضلاب، آب باران با فاضلاب مخلوط شده، خیابان‌ها و پناهگاه‌ها را فرا گرفت و طغیان فاضلاب و تجمع گسترده زباله‌ها و آب‌های آلوده، خطر ابتلا به بیماری‌های جدی را افزایش داده است. 

یحیی السراج  شهردار غزه، با اشاره به تخریب گسترده زیرساخت‌ها، کمبود سوخت، فقدان تجهیزات و ابزارهای لازم برای فعالیت در چنین شرایط طوفانی و نابودی ۸۵درصد از تجهیزات شهرداری توسط رژیم اشغالگر، تصریح کرد: این طوفان به افزایش سطح آب، غرق شدن مراکز اسکان و قطع راه‌های ارتباطی منجر شده است.

دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) برآورد کرده نزدیک به ۵۵هزار خانواده در مناطق مختلف غزه از بارندگی‌های اخیر آسیب و سرپناه‌ها و دارایی‌های آن‌ها خسارت دیده، یا به‌طور کامل از بین رفته است. بیش از ۲۷,۰۰۰چادر در کمپ‌های آوارگان یا به طور کامل زیر آب رفته، یا توسط سیل برده شده یا بر اثر بادهای شدید پاره شده‌ و دست‌کم ۱۷ساختمان که پیشتر در اثر جنگ آسیب دیده بود، به دلیل نفوذ آب و سنگینی باران به طور کامل فروریخته، تعدادی زیر آوار باقی ماندند و بیش از ۹۰ساختمان دیگر به شکل خطرناکی فرو ریخته که تهدیدی مستقیم برای جان هزاران فلسطینی است.

سقوط خانه ها و پاره‌شدن هزاران چادر باعث شده که بسیاری از مردم بی‌سرپناه در خیابان‌ها بمانند. ۲۶۰هزار نفر به طور مستقیم از باران و طوفان متاثر شده و آسیب دیده اند. بر اساس گزارش تیم‌های دفاع مدنی، چادرها کاملاً زیر آب رفته‌اند و خانواده‌ها مجبورند 

شب ها را بدون هیچ جایگزینی در حالت ایستاده یا در فضای باز بگذرانند. گاه هیچ چیز، حتی دیواری برای تکیه دادن وجود ندارد و آوارگان برای محافظت از خود در برابر سرما، با پوشش‌های پلاستیکی کهنه به مقابله باد و بوران می روند. بیش از ۴۰پناهگاه اضطراری (عمدتاً مدارسی که تبدیل به پناهگاه شده‌بودند) به شدت دچار آبگرفتگی شده، چهار مرکز درمانی در اثر سیلاب غرق و بخشی از تجهیزات پزشکی به ‌طور کامل آسیب دیده است.

بارندگی ها باعث شده است کمپ‌های آوارگان به دریاچه‌های گل‌آلود تبدیل شوند و بسیاری از مردم برای چندمین بار مجبور به جابجایی در سرمای حدود ۷تا ۸درجه سانتی‌گراد شوند. یونیسف هم هشدار داده که بیش از ۸۰۰,۰۰۰نفر (که نیمی از آن‌ها کودک هستند) در معرض خطر جدی بیماری‌های ناشی از سرما و آب آلوده قرار دارند.   ا نروا نیز اعلام کرده که به دلیل محدودیت‌های اعمال شده برای ورود کالا، توانایی این آژانس برای توزیع پلاستیک، پتو و لباس گرم به شدت محدود است. 

در شرایطی که فلسطینیِ‌ها در چادرهای ابتدایی و مراکز اسکان موقت و ساختمان های مخروبه فاقد حداقل‌های زیستی زندگی می‌کنند، بارش‌های سنگین، سیلاب و بادهای سرد به تهدیدی مستقیم برای جان آنان بدل شد، به گونه ای که دست‌کم ۱۷نفر جان خود را طی بارندگی‌های اخیر از دست دادند. مرگ‌ این افراد عمدتاً ناشی از ریزش ساختمان‌های آسیب‌دیده در اثر باران‌های شدید و هیپوترمی (افت دمای بدن به زیر ۳۵درجه سانتی‌گراد) ناشی از سرمای شدید بود. حداقل ۴کودک و نوزاد نیز بر اثر سرما و یخ‌زدگی جان باختند.

پس از دو سال بمباران بی‌وقفه اسرائیل که حدود ۹۲درصد از کل ساختمان‌های مسکونی غزه را آسیب زده یا ویران کرده، در گذرگاه‌های مرزی همچنان مانع ورود کمک ها، اعم از چادر، پتو، ملزومات زمستانی، مواد اولیه سرپناه، خانه های سیار و امکانات لازم جهت آواربرداری می‌شود. این اقدام، ناقض مفاد ۷و ۸توافق آتش‌بس امضا شده در ماه اکتبر است.

امدادگران و مقامات وزارت بهداشت غزه مدت‌هاست شکایت دارند که اسرائیل اجازه ورود پناهگاه‌هایی که می‌توانند در برابر بادهای شدید و سرما مقاومت کنند، نمی‌دهد و نسبت به عواقب فاجعه‌بار عدم اجازه ورود آن‌ها به غزه برای آوارگان هشدار داده اند. بنا بر بیانیه دفتر رسانه ای دولتی غزه، اسرائیل با بستن گذرگاهها  از ورود ۳۰۰هزار چادر و خانه پیش ساخته جلوگیری می کند.

سازمان ملل متحد هم می‌گوید که تدارکات امدادی آماده ورود به غزه است، اما به دلیل محدودیت‌های اسرائیل، قادر به تحویل آن ها نیست. طبق گزارش سازمان ملل، ۱.۳میلیون فلسطینی بدون سرپناه کافی باقی مانده‌اند و حدود ۸۵۰هزار آواره در بیش از ۷۶۰نقطه اسکان، در مناطق پست و در معرض خطر مستقیم سیلاب قرار دارند و فاقد ابتدایی‌ترین امکانات حفاظتی هستند.

در حالی که تصور می شد با وقوع آتش بس، حمایت و کمک های خارجی از سر گرفته خواهد شد و جنگ و ترور و بمباران پایان می یابد، هیچ یک رخ نداد. هرچند آتش بس شد، ولی نه جنگ پایان یافت و نه کمک های ضروری از سر گرفته شده است  .

آنچه این روزها در اثر بارندگی و طوفان غزه رخ داد، صرفاً حاصل بلایای طبیعی نبود، بلکه پیامد سیاست‌های عمدی رژیم اشغالگر طی ۸۰۶روز گذشته برای تسلیم، تحقیر، پاکسازی قومی و ریشه‌کن کردن فلسطینی‌ها از خانه‌ و سرزمینشان بود؛ برای اطمینان از اینکه شرایط آن ها آنقدر دشوار و غیرقابل تحمل شود که یا بمیرند و کشته شوند، یا با همین شرایط سخت غیرانسانی تحت محاصره، بمباران، قحطی و آوارگی مهندسی‌شده زندگی کنند   یا «مهاجرت داوطلبانه!» را بپذیرند و به ناکجا آباد سفر کنند. از این رو، جان ‌باختن مردم، 

فرو ریختن خانه‌ها، پاره شدن چادرها و غرق آب شدن اردوگاه‌های اسکان، پدیده‌ای جدا از تداوم جنگ و محاصره اشغالگران در چارچوب سیاست«نسل کشی»به شکلی دیگر و با ابزارهایی متفاوت نیست.  ممانعت از ورود سرپناه‌های مناسب، بخشی از سیاست فشار هدفمند رژیم برای واداشتن مردم به تسلیم، مرگ تدریجی یا کوچاندن آن ها  ست.

به همین دلیل، به رغم آتش بس، مسکن های ایمن و مناسب، سرپناه های محکم، خانه‌های پیش ‌ساخته، کانکس و کاروان‌هایی که کرامت انسانی فلسطینی ها را نسبتاً حفظ و آن ها را در برابر سرما و باران و خطرات محافظت کند، اجازه ورود به غزه ندارند، چون برخلاف چادرها که جنبه موقتی دارند، این سرپناه های مستحکم به منزله آن است که آوارگان فلسطینی در حال تثبیت وضع زندگی خود در سرزمین خویش هستند. 

نیروهای اشغالگر با محاصره، نابودی بیش از ۸۰درصد 

زیرساخت های غزه و بنیان‌های اساسی زندگی مردم و عدم امکان بازسازی یا حتی ترمیم اضطراری به‌دلیل محدودیت‌های شدید در ورود تجهیزات، مصالح ساختمانی، ماشین ‌آلات سنگین، اقلام ضروری، ملزومات بازسازی جهت تعمیر زیرساخت ها، کمک‌های انساندوستانه، سوخت و … توان شهرداری‌ها، نیروهای امداد شهری و نهادهای کمک رسان را برای مقابله با پیامدهای جوی به ‌شدت تضعیف کردند.

رخدادهای ناشی از طوفان بایرون نشانه‌ای آشکار از ناتوانی یا عدم خواست و اراده جامعه جهانی در برداشتن محاصره، امدادرسانی، ارسال کمک های ضروری و فراهم آوردن یک زندگی شرافتمندانه برای اهالی غزه است.  

غزه «غرق» می شود و جهان در سکوت نظاره گر   آن است و در حالی که مردم غزه خواهان عدالت، زندگی با کرامت و پایان اشغال هستند، جامعه جهانی با بی عملی، شریک جنایت های اسرائیل است و برای پاسخ به افکار عمومی خود، حداکثر کارش صدور بیانیه های بی خاصیت است.